Sint-Amandsberg Azaleapark

B&B A place to be

Logeren in een Begijnhof? Dat kan! Dit pas gerenoveerde huis ligt in het Groot Begijnhof, door de Unesco erkend als werelderfgoed. Er is een gastenkamer op het gelijkvloers en nog een op de eerste verdieping, beide met uitzicht op de tuintjes. Alle kamers hebben tv, Internet verbinding en badkamer. Er is een gratis veilige parking voor auto en fiets. Het oude stadscentrum van Gent bereik je na een kwartiertje wandelen. Het Begijnhof, een plek om tot rust te komen en tegelijk van het mooie Gent te genieten, werkelijk " A place to be... "

Auteur:

Adolf Baeyensstraat 54, Sint-Amandsberg

Na zijn huwelijk met Mariette Van Hende op 13 februari 1904 trok "de bestendige verhuizer" van Sint-Martens-Latem, Laethemschestraat 16, naar Sint-Amandsberg, Prins Albertstraat 52, thans Adolf Baeyensstraat 54. Daar werd zijn zoon Paul geboren op 4 januari 1905. Om gezondheidsredenen trok hij in mei 1905 weer naar Latem, Latemstraat 7 (nu 16), waar zijn broer Gustave achteraan in de tuin zijn atelier had. Vanaf 1906 werkte hij, op voorspraak van Emmanuel de Bom, als Brussels correspondent voor de Nieuwe Rotterdamsche Courant en verhuisde daarom naar Brussel (tot 1920) en vervolgens naar Oostende (tot 1925).

Auteur:

Kasteel Fallon-de Keyser

Het Kasteel Fallon-de Keyser is een neoclassicistisch kasteel in het Oost-Vlaamse Destelbergen, gebouwd rond 1900.
Het kasteel werd gebouwd in opdracht van baron Ferdinand Fallon , achterkleinzoon van Isidore Fallon, lid van het Nationaal Congres. Hij trouwde in 1890 met jonkvrouw Madeleine de Keyser , dochter van jonkheer Oscar de Keyser en Hélène Coget uit Destelbergen. Ze hadden drie dochters en een zoon. Deze zoon, baron Joseph Fallon , beroepsofficier, trouwde met barones Thérèse Carton de Wiart .

Auteur:

Groot Begijnhof

Dit uitzonderlijk grote begijnhof in Sint-Amandsberg (net buiten de stad) werd ter vervanging van het Sint-Elisabethbegijnhof gebouwd tussen 1873 en 1874. In minder dan twee jaar werden tachtig huizen, veertien conventen, een groothuis, een infirmerie, een kapel van Sint-Antonius van Padua en een kerk opgetrokken. Begijntjes zijn er allang niet meer, maar de verstilde rust is en blijft er uniek. Het Groot Begijnhof is één van de twee Gentse begijnhoven die in de lijst van het UNESCO-Werelderfgoed opgenomen is.

Auteur:

Hoeve met losse bestanddelen

Hoeve met losse bestanddelen opgesteld rondom het voorerf. Betonnen hekpijlers met ijzeren toegangshek tegenover de woning. Boerenhuis van één bouwlaag en vijf traveeën onder zadeldak (Vlaamse pannen, nok parallel aan de straat), uit midden 19de eeuw. Bepleisterde en geschilderde lijstgevel met dubbelhuisopstand. Rechthoekige vensters met bewaarde houten raamkozijnen en luiken, en rechthoekige deur. Een gelede architraaflijst en vlakke fries onder de daklijst. In de gewitte bakstenen linker zijpuntgevel: twee rechthoekige keldergaten, twee kleine oculi op de begane grond en een derde oculus tussen de twee licht getoogde zolderluiken. Lange bakstenen bedrijfsvleugel met dwarsschuur en stallen. Overstekend zadeldak met uitgesneden houten dakrand.

Auteur:

Burgerhuis

Alleenstaand burgerhuis in omringende tuin met toegangshek in de ijzeren afsluiting aan de straatkant. Onderkelderd dubbelhuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder schilddak (Vlaamse pannen, nok parallel aan de straat), uit het derde kwart van de 19de eeuw. Bepleisterde en grijsblauwgeschilderde lijstgevel met imitatiebanden onder de puilijst. Getoogde muuropeningen: benedenvensters met luiken, bovenvensters in een geprofileerde omlijsting en op een hardstenen kordonlijst. Rechthoekige hardstenen deuromlijsting op neuten afgedekt door een kroonlijst. Hoofdgestel met houten kroonlijst. Beraapte linker zijgevel.

Auteur:

Rij arbeiderswoningen

Rij arbeidershuizen in eenheidsbebouwing met omhaagde voortuintjes. Zeven enkelhuizen van twee traveeën waarvan vier gekoppelde, en een dubbelhuis van vier traveeën, alle één bouwlaag tellend onder doorlopend zadeldak (mechanische pannen, nok parallel aan de straat) uit de 19de eeuw. Drie (toegevoegde) houten dakkapellen. Verankerde en gewitte bakstenen lijstgevel op gepikte plint. Rechthoekige vensters op hardstenen lekdrempel; bewaarde houten kozijnen en blauw/wit geverfde vensterluiken met hartvormige lichtopening. Rechthoekige deuren met blind bovenlicht. Daklijst voorzien van houten goot.

Auteur:

Hoeve met losse bestanddelen

Kleine hoeve met losse bestanddelen ingeplant parallel aan de straat achter een haag met ijzeren toegangshek. Boerenhuis van één bouwlaag en zes traveeën, onder zadeldak (Vlaamse pannen), in kern opklimmend tot de 18de eeuw maar aangepast in de tweede helft van de 19de eeuw. Verankerde en zwarte beraapte lijstgevel op gecementeerde plint met schijnvoegen en rechthoekige muuropeningen. Contrasterende witte bepleisterde platte omlijstingen rondom de muuropeningen en imitatiehoekblokken. Dakvenster met klokgeveltje boven de deur, eveneens met een gewitte platte omlijsting. Rechter zijpuntgevel beraapt, links met nieuw bakstenen parement. Korfboogvormige achterdeur in de vroegere buitenmuur. Eenvoudige bakstenen bedrijfsgebouwen met pannen zadeldak.

Auteur:

Kasteelhoeve van Kasteel Notax

Kasteelhoeve van "Kasteel Notax", gesitueerd ten noorden van het kasteel. Toegangshek tot het voorerf links aansluitend bij de toegangspoort van het kasteel. IJzeren hek aan twee verschillende, gewitte bakstenen hekpijlers, rechts voorzien van een mijterboogvormig uitgespaard nisje met Onze-Lieve-Vrouwebeeldje achter ijzeren traliewerk.

Auteur:

Ensemble van drie burgerhuizen

Ensemble gevormd door drie bakstenen enkelhuizen van één travee en twee bouwlagen, onder zadeldak (pannen), gedateerd anno 1910 door middel van gevelstenen en volgens plintsteen in nummer 27 naar ontwerp van architect M. Celie. Uitgewerkte sluitsteen van deur van nummers 25 en 29 voorzien van opschrift met huisnaam "Beausite" en "Beau-séjour". Lijstgevel met art-nouveau-inslag waarbij nummers 25 en 29 elkaars spiegelbeeld vormen: ieder met een uitspringend vensterrisaliet met overkragend breed dakvenster aanzettend op pseudo-pilasters, onder een afgewolfd dak met brede houten gootlijst op dito schoren. Nummer 27 met licht gebogen erker doorlopend tot een vlak afgedekt dakvenster en aanzettend op een kraagsteen in de vorm van een monsterachtige kop. Veelal gebogen muuropeningen met bewaard houtwerk en natuurstenen imposten en/of sluitsteen met bladwerk.

Auteur:

Hoeve met losse bestanddelen

Enig overgebleven bedrijfsgebouw van een voormalige hoeve met losse bestanddelen uit de eerste helft van de 19de eeuw. Lange bakstenen vleugel aan de oostelijke erfzijde met zadeldak (Vlaamse pannen, noord-zuid-gerichte nok). Koetshuis, dwarsschuur en stallen met verankerde en gewitte bakstenen erfgevel op gepikte plint en afgelijnd door een getrapte daklijst. Verhoogde schuurpoort en rechthoekige staldeuren. Gemoderniseerd vroeger boerenhuis parallel aan de straat.

Auteur:

Schuur

Gedeeltelijk ingestorte merkwaardige grote oude schuur, oorspronkelijk horend bij de kasteelhoeve van "Kasteel Ter Meeren" (zie nummer 40-42, nummer 44). Heden gesitueerd aan de westelijke perceelsgrens van een naast de kasteelhoeve gesitueerde villatuin.

Auteur:

Kliniek Sint-Amandus

Complex bakstenen gebouw met neoromaanse inslag, volgensopschrift gevelsteen, ingemetseld in de voorgevel der kapel, daterend van 1877 en naar ontwerp van architect M. De Noyette. Vleugel van twee bouwlagen, nok parallel met de straat, met uitspringende hoekrisalieten onder schild- en zadeldaken (pannen). Haaks middenvoor ingeplante kapel met aan de straat palende voorgevel, onder zadeldak (leien). Eénbeukige kapel van vijf traveeën met kleine achtkantige klokkentoren ter bekroning van de afgeknotte voorpuntgevel. Voorgevel met arduinen sokkel, hoeksteunberen, schouderstukken op natuurstenen imposten en dito topaflijning. Rondboogvormig portaal met arduinen omlijsting waarin rechthoekige deur met latei op imposten, driekwartzuiltjes in de uitgeholde dagkanten en Heilige Amandus tussen engelen in halfverheven reliëf voorgesteld in het boogveld. Bekronend roosvenster ingeschreven in spaarveld met gelijkaardige omlijsting als het portaal. Eerste travee der zijgevels tussen steunberen met boven elkaar twee kleine rondboogvensters en een oculus. Overige traveeên met ruime rondbooglichten in door lisenen afgescheiden spaarvelden afgelijnd door boogfries. Gevel horizontaal belijnd door terracottafriezen met vierpasmotief, onder meer op de daklijst onder de houten kroonlijst met klossen. Zelfde en doorlopende gevelaflijning voor de aanleunende vleugels van de kliniek. Onversierde rondboogvormige muuropeningen, deurtravee in de hoek gemarkeerd door steunbeer. Drie traveeën van de puntgevels der risalieten ingeschreven in rondboogvormige spaarvelden en met hoeksteunbeer.

Auteur:

Neogotische kapel

Merkwaardige wegkapel in vroege neogotische stijl opgericht naast de toegang tot "Kasteel Te Lande". Gebouwd in 1847 naar ontwerp van Eugenius Dons in opdracht van het echtpaar L. en F. Huyttens-Van Tieghem, toenmalige bewoners van 'Kasteel Te Lande'. Rechthoekig gewit natuurstenen gebouw op een geprofileerde hardstenen sokkel en afgedekt met leien zadeldak. Verhoogde lisenen met versierde casementen, bekroond door een pinakel, markeren de gevelhoeken. Rechthoekige vleugeldeur ingeschreven in een spitsboog met brede geprofileerde dagkanten en bekroond door een ezelsrugboog bezet met hogels en kruisbloemen. Timpaan met half verheven beeldhouwwerk uitgevoerd door J. Franck, de Heilige Leonardus voorstellende als bevrijder van de slaven. Geajoureerde en gekanteelde onderbroken balustrade tussen de hoekpinakels van de voorgevel. Beide zijgevels midden voorzien van een getraceerd venster op omlopende waterlijst, waarvan de spitsboog gevat is in een punttop met hogelversiering. Onze-Lieve-Vrouwebeeld in een geajoureerd houten portiekaltaar en voorts beeld van de Heilige Elisabeth en de Heilige Augustinus.

Auteur:

Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuwkerk

De georiënteerde parochiekerk Onze-Lieve-Vrouw ter Sneeuw is ingeplant aan de zuidzijde van de Dendermondesteenweg, die de hoofdas vormt van het dorpscentrum en de gemeente vanouds van oost naar west doorsnijdt. De kerk is gebouwd op een rechthoekig perceel, het vroegere kerkhof, aan het kruispunt met Kerkham en tegenover de Kerkstraat. De westgevel aan Kerkham ziet uit op het als dorpsgezicht beschermde domein Van Acker met kasteel, thans gemeentehuis. Het vroegere kerkhof is thans grotendeels verhard. Slechts een strook naast de steenweg is aangelegd als grasperk beplant met drie jonge linden.

Auteur:

Destelbergen

Archeologische vondsten tonen aan dat Destebergen al bewoond was sinds 10,000 vr Chr.

Alhoewel het hoogteverschil hier minimaal is, werwijst de naam 'bergen' naar de zanderige hoger gelegen delen ten NE van de Schelde. Deze hooogteverschillen waren voldoende om uit te keizen als nederzettingsplaats. In periodes wanneer de de Schelde dikwijls buiten zijn oevers trad, was het wel handig om wegen en dorpen op hoger gelegen zandruggen aan te leggen.

Het tweede deel van de naam, "Destel", is afkomstig van het Keltische "Thesle", wat een verwijzing is (maar dan in het Keltisch) van de zandheuvel in het centrum van de gemeente. Deze is nu grotendeels genivelleerd zodat je er nauwelijks iets van voelt als je er met de fiets over rijdt.

Auteur:

Kijktuin Hydrangea

De kijktuin in de Spoorwegstraat 25 te Destelbergen is het uithangbord van de vzw Hydrangeum. Op een oppervlakte van 1000 m² zijn niet minder dan 155 verschillende hydrangeas aangeplant. De bezoekers kunnen er terecht met al hun vragen rond de teelt en de verzorging van deze planten.
Hydrangeum vzw beheert de grootste hydrangeaverzameling van België, goed voor zon 450 stuks. Haar hoofddoel is de bevordering van de botanische en de teeltkundige kennis van het plantengeslacht Hydrangea. Daarvoor werkt ze onder meer samen met de Universiteit Gent. Verder organiseert de vzw geregeld tentoonstellingen en evenementen zoals de Plantenbeurs voor liefhebbers te Destelbergen en de Hydrangeadagen in het Arboretum Kalmthout.

Voor bijkomende informatie klik hier.

Auteur:

Ann's Hof

Moeiteloos contrasten combineren. Op amper 6 km van het Gonzende stadscentrum van Gent maar ondergedompeld in de natuurlijke rust van Destelbergen. Dichtbij maar toch ver weg van de drukte. Makkelijk bereikbaar voor de Businessman (op 1 km van afrit autosnelweg) een ideale omgeving voor de levensgenieter. Fietsen, hardlopen, wandelen langs de waterkant, sauna nemen, e-mails checken, glaasje wijn bij de open haard. Stress is hier niet aan de orde.

Voor bijkomende informatie klik hier.

Auteur:

Breeze Ballooning

"Ballonvaren is glijden op vleugels van wind...
en voor heel even echt in de wolken zijn."
Wij verzorgen professioneel uw luchtdopen en luchtreklame.
U kan met ons kennis maken op de grote ballonmeetings in de provincie of tijdens onze vele vaarten over Vlaanderen.
Vrijblijvend informatie te bekomen.

Voor bijkomende informatie klik hier.

Auteur:

Azaleapark

De naam van het park verwijst naar de historische bloementeelt in Gent. Het park ligt tussen de Achterstraat en de Azaleastraat.

Het park heeft een groot grasveld, een speeltuin met zandbak, een basketbalveld en er staan ook bomen. In het park vindt u Open Huis Azalea, een ontmoetingsplaats voor 55-plussers.

Kasteeldomein Van Acker

De geschiedenis van het domein tot de 19de eeuw kan men lezen via deze link: Reinaertpark: pure romantiek in Destelbergen | La vie amoureuse de Catherine B (catherineboone.blogspot.com) of https://bit.ly/3wrT7Lm 
De daarbij horende video kan je bekijken via deze link: https://youtu.be/xrzftNojj3Y of https://bit.ly/3woTsP8 

Begraafplaats Campo Santo

Hier bevindt zich het bekendste Gentse kerkhof, genoemd naar de Campo Santo begraafplaats te Rome. Geïnspireerd door de grootste Parijse dodenstad Père Lachaise, ligt ook deze rustplaats op een helling, met op het hoogste punt de Sint-Amanduskapel (1720) die op een hoogte ligt van 19 meter. De kapel is vernoemd naar de heilige Amandus die op deze heuvel in de 7de eeuw zou hebben gepredikt. Dit kerkhof werd geprefereerd door de katholieke Gentse bourgeoisie. Zodoende verschenen monumentale grafzerken en werd Campo Santo de rustplaats van enkele excentrieke inwoners. Nog steeds is deze locatie de plaats waar talrijke bekende Gentenaars ter aarde werden besteld zoals Luc De Vos, zanger van rockgroep Gorki, Jan Hoet, fameuse kunstkenner, Wilfried Martens, meervoudig premier van België en Marc Sleen, striptekenaar van Nero. Een bezoek aan Campo Santo is dan ook een tocht door de geschiedenis van Gent. Moest u geïnteresseerd zijn in een wandelkaart waar meer informatie is te vinden over bekende Gentenaars op deze begraafplaats, dan kan u die gratis verkrijgen in het infokantoor Toerisme Visit Gent. 

Bronnen 

Visit Gent. “Campo Santo, kunstige begraafplaats: Het ‘Père Lachaise’ van Gent op een heuvel.” Geraadpleegd 31.03.2022. https://visit.gent.be/nl/zien-doen/campo-santo-kunstige-begraafplaat

Het Wijveld

Op het meest oostelijke deel van onze fietsroute passeren we aan de biologische zelfoogstboerderij het Wijveld, gelegen aan de Kwadenplasstraat in Destelbergen. Landbouwers Dave en Michiel telen er sinds 2009 een zeventigtal ‘nieuwe’ en ‘vergeten’ groenten, kruiden en kleinfruit. Het concept van een zelfoogstboerderij werkt als volgt: aan het begin van het seizoen betaal je eenmalig een bedrag en dat laat je toe om gedurende het hele seizoen zelf groenten, kruiden en fruit te komen oogsten op het veld. Het hele gezin mag zeker meedoen. Voor de technische aspecten van het oogsten krijg je richtlijnen via mail en op het veld. Je eet met de seizoenen mee en kan op deze manier het hele seizoen door verse groenten in huis halen. Er worden ook collectieve activiteiten georganiseerd zoals picknicks, meewerkdagen en evaluatievergaderingen. Op deze manier leer je de producenten beter kennen, maar bovenal engageer je je voor biologische landbouw, landbouw met respect voor het milieu. Door zelf te oogsten is er geen nood aan transport en handel. De groenten worden dus niet in plastiek verpakt, wat het milieu ten goede komt. De abonnementsformule verzekert de boer dan weer van een vast inkomen waardoor ze zich ten volle kunnen concentreren op het telen van groenten en geen zorgen hoeven te maken over de afzet of schommelende marktprijzen. 

Deze zelfoogstboerderij is een mooi voorbeeld van ‘Community Shared Agriculture’ (landbouw gedragen door de gemeenschap). Door het zelfoogstsysteem worden de mensen aangespoord om op een actieve manier mee verantwoordelijkheid te dragen in de voedselketen. De boer krijgt een eerlijk loon naar werken en door te kiezen voor ecologische landbouw help je ook het milieu. Toen het Wijveld werd opgericht was het slechts de tweede CSA in Vlaanderen. Meer dan tien jaar later is het CSA-netwerk uitgegroeid tot meerdere boerderijen verspreid over heel Vlaanderen. 

Bronnen:

Website Het Wijveld: https://www.wijveld.be/wat-waarom, geraadpleegd op 1/04/2022.

Rozebroeken

De Rozebroeken zijn tot vandaag een open ruimte gebleven. Dit was echter niet altijd vanzelfsprekend want de Rozebroeken vormde het voorwerp van verschillende conflicten doorheen de twintigste eeuw. 

Door het waterrijke karakter ontsnapte het gebied grotendeels aan de verkavelingswoede. De drassige gronden maakten het gebied ongeschikt als bouwgrond. Maar in 1930 besliste het gemeentebestuur van Sint Amandsberg dat er een stortplaats in het gebied zou komen. De steeds uitbreidende vuilnisbelt zorgde echter voor een ondraaglijke stank en overlast voor de buurtbewoners. De ergste symptomen werden bestreden door het vuil te besproeien met chloorzuur en met een laag aarde te bedekken.. 

Het resterende grondgebied van de Rozebroeken - in eigendom van de familie d’Anvers - werd vanaf 1932 verpacht aan de vereniging ‘Het Werk Van den Akker’. Op de site kwamen tientallen volkstuintjes. Aanvankelijk bevonden die zich naast het stort, maar ook op de afgedekte vervuilde gronden werden groten geteeld. De volkstuintjes hadden een belangrijke economische, sociale en ecologische rol in de grootstad. Het telen van gewassen was onderhevig aan collectieve bepalingen en regels. In 1961 bereikte de activiteit op de volkstuintjes een hoogtepunt: 605 mensen waren lid van van ‘Het Werk van den Akker’ en bewerkten meer dan 200 percelen. Begin jaren 1970 werd de gemeentelijke vuilnisbelt gesloten. 

In 1985 kwamen er geruchten dat de familie d’Anvers de grond zou willen verkavelen. Het gemeentestuur verzekerde de buurtbewoners echters meermaals tussen 1985 en 1988 dat de volkstuintjes absoluut zouden blijven; ”de tuiniers mogen op beide oren slapen wat het voortbestaan van de volkstuintjes betreft.” Even was er sprake dat de stad Gent deze gronden zou aankopen, maar uit bodemonderzoek bleek dat deze grond te vervuild was om volkstuintjes te herbergen. De onzekerheid tussen eigenaars en gebruikers leidde tot wrevel. In 1989 verlieten de volkstuintjes de Rozebroeken en volgde de gedwongen verhuis naar de Slotenkouter.

In 1999 kwamen er opnieuw spanningen over dit gebied. De achterliggende reden was het vooruitzicht van de bouw van scoutslokalen. Een aantal actiegroepen en buurtbewoners verenigden zich tegen de bouwplannen onder de naam S.O.S Rozebroeken. De Rozebroeken zijn tot vandaag een aangename groene plek in de Gentse stadsrand.

Groot Begijnhof Sint-Amandsberg

Welkom in het Groot Begijnhof Sint-Elisabeth! Fiets of wandel gerust voorbij de gezellige straatjes en geniet van de rust. Vanaf 1874 bewoonde een gemeenschap van begijnen deze bescheiden huisjes. In het zuiden van de Lage Landen vormden zich vanaf het midden van de dertiende eeuw gemeenschappen begijnen. Het opmerkelijke aan de levensstijl van begijnen is dat ze een contemplatieve levensstijl combineren met een seculiere. Ze konden hun religieuze aspiraties nastreven zonder het lekenbestaan voorgoed de rug toe te keren. Algemeen was hun takenpakket drievoudig: liefdadigheid, handwerk (zoals bijvoorbeeld textielnijverheid) en onderwijs. Begijnen legden enkel tijdelijke geloften af en hadden vaak wereldlijke bezittingen. Ze leefden afgezonderd van de wereld in hun ommuurde omgeving maar door hun wereldlijke activiteiten niet in complete afzondering zoals kloostergemeenschappen. Naast religieuze redenen waren er dus ook sociale en economische motieven om hun collectief in te zetten voor hun gemeenschap. 

De bouw van het Sint-Elisabeth Begijnhof begon in 1873 onder toezicht van architect Arthur Verhaegen. Het complex telt drie pleinen waaraan verschillende grasvelden aansluiten, dienstig als koeweide. Het begijnhof werd op 29 september 1874 ingehuldigd. Met veertien conventen was er plaats voor ongeveer dertig begijnen. Sta zeker eens stil bij de neogotische Begijnhofkerk Sint-Elisabeth en de Kapel ter ere van Sint-Antonius van Padua.

Het filmpje dat je hiernaast kan bekijken zijn fragmenten van het filmmateriaal van de laatste grootjuffrouw, mevrouw Goethals. Tussen de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw filmde zij op deze plek het alledaagse leven van de gemeenschap. Dit leverde mooie en unieke beelden op van hun collectieve levensstijl. 

Het voormalig begijnhof kreeg in 1998 een plekje op de werelderfgoedlijst van UNESCO. In 2003 stierf de laatste begijn maar tot op vandaag worden de huisjes bewoond. Door de specifieke ommuurde architectuur van de wijk vormen de bewoners een nieuwe gemeenschap, hoewel de meeste aspecten van het collectief karakter niet meer aanwezig zijn. In het -geluidsfragment hiernaast vertelt een hedendaagse bewoonster over haar woonervaring in deze buurt.   

Bronnen:

Bogaert, Chris, Kathleen Lanclus en Mieke Verbeeck. Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen. Stad Gent. Gent: Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Rijksdienst voor Monumenten- en Landschapszorg, 1982. Deel 4nd: p. 295-97.

De Moor, Tine. “Single, safe and sorry? Explaining the early modern beguine movement in the low countries” Journal of Family History 39 (2014): 4-5

Simons, Walter. Cities of ladies: beguine communities in the Medieval Low Countries, 1200–1565. Philadelphia: University of Pennsylvania Press (2001): 61.