Silenrieux - 8km

SILENRIEUX
NAAR DE VOORSTUWDAM OP DE RI JAUNE
Het zuidelijke stuk van de provincie Henegouwen wordt, gezien zijn vorm, de Henegouwse Laars genoemd. In het noorden ervan, net op de grens met de provincie Namen, werd in de jaren 1970 een groots complex van stuwdammen aangelegd op onder andere het riviertje de Eau d’Heure. Zo ontstond er een serie stuwmeren, erg grillig van vorm door het golvende reliëf van de bodem. Hierdoor werd een aantal waterhuishoudkundige problemen opgelost, maar men heeft er tevens van geprofiteerd om van die plek een recreatief paradijs te maken, ook voor wandelaars.
Silenrieux is een Naams dorp aan de noordkant van het bekende stuwdammen- en meren¬com¬plex op de Eau d’Heure, een paradijs voor watersporters, maar ook wandelaars en fietsers komen er ruim aan hun trekken. Op de eerste zondag na 26 juli wordt er de militaire, fol¬klo¬
ris¬tische mars van Saint-Anne georganiseerd, een van de veelkleurige optochten waarvoor de streek tussen Samber en Maas bekend is.

DE WANDELING

In de jaren 1970 werden op het riviertje de Eau d’Heure kunstmatig meren aangelegd. De meren LaPlate Taille, Féronval, Eau d’Heure, Ri Jaune en Falemprise vormen samen het stuwmeer. Ze hebben een oeverlengte van 50km en een maximale diepte van ongeveer 40 m. Er is een aanlegplaats voor jetski’s en ook duikers komen er aan hun trekken.

Van 1 naar 2 (2,7 km)
Je stelt je op aan de voet van de Belvédère 1 en je houdt de heuvel aan je 2,7km lin¬ker¬hand - het meer dus aan je rechterhand. Je passeert, links - bij een bord dat aangeeft dat je je hij de barrage de Féronval bevindt - de weg die van het meer, langs de Belvédère, naar de N40 leidt. In het meer steekt een kleine pier vooruit.
Iets verder ga je langs een kleine elektrische centrale en een regelsluis en hier net voorbij moet je naar rechts de verkeersweg verlaten. Een wandelboom geeft informatie over de plaatselijke wandeling, aangeduid met een blauwe rechthoek met een schuine witte streep, die je vanaf hier volgt. Via het asfaltweggetje loop je naar een erg fraaie plattegrond van het stuwmerencomplex, met info (ook in het Nederlands) over de grote wandel- en fietsmogelijk¬heden in de streek. Een blauwwit bord geeft aan dat het asfaltweggetje alleen maar gevolgd mag worden door wandelaars, fietsers en ruiters. Voorbij een rood-wit hek, waar je makkelijk langs kunt lopen, kronkelt de weg langs de meeroever, maar tussen de weg en het water bevindt zich steeds een smalle houtwal, dus zie je het meer in overigens fraaie doorkijkjes. Links verheft zich een hoge berm met een interessante flora. Boven die berm groeit het Bois des Maréchaux (Maarschalkenbos). De eik voert er de boventoon, maar ook gewone esdoorn, haagbeuk, berk, lijsterbes en hazelaar komen er veel voor, evenals een massa braamstruiken. Soms loop je door een echte tunnel van groen.
Na ongeveer anderhalve kilometer wandelweg en veel kronkels volg je de uiteraard brede bed¬ding van de Ri Jaune (letterlijk: Gele Rivier), een zijriviertje van de Eau d’Heure. Rechts in de verte kijkt de hoge toren van het bezoekerscentrum van het stuwmerencomplex uit over het landschap. De meerarm wordt hoe langer hoe smaller en de te volgen weg stijgt naar de voorstuwdam. Blijf, bij mogelijke wegsplitsingen, steeds zo dicht mogelijk bij het meer lopen.
Je loopt onder de brug van de voorstuwdam van de Ri Jaune 2 door. een indrukwekkend technisch kunstwerk, de triomf van het beton. (de N978)


Van 2 naar 3 (1,8 km)
Achter de voorstuwdam is het meer weer een stuk groter, maar verderop is de versmalling niet tegen te houden.
Je passeert hier, relatief kort na elkaar en telkens bij relingen aan de kant van het water, drie picknickplekken met een fraai uitzicht over het meer, eventueel met de brug over de voorstuwdam erbij. Tussen de tweede en de derde picknickplek staat het hardstenen Rouard-kruis, ter herinnering aan de dertigjarige privéwachter Augustin Rouard, die op die plek werd vermoord op 13 november 1511.
Ongeveer 300 m voorbij de derde picknickplek ligt de grens van het stuwmeer van de Ri Jaune. Voorbij een roodwit hek kom je uit op een grote dwarsweg. De blauwe driehoekjes gaan rechtsaf, maar jij moet links afslaan. De weg stijgt fors, wordt niet echt druk bereden, maar je doet er goed aan links van de weg te lopen. Hij kronkelt door een dicht bos en overbrugt, over een afstand van ongeveer een halve kilometer, toch wel 40 m. Geen Alpen¬weg, maar het gaat op de duur toch in de kuiten zitten. Even buiten het bos passeer je links een verbouwde hoeve 3.

Van 3 naar 4 (1,9 km)
Voor je staat een straatnaambordje ‘Chemin des Mines’ (Mijnenweg) en die verharde weg sla je links in. Je gaat voorbij de eerstvolgende rechterzijweg, de rue de Baileux, en je wandelt over een glooiende hoogvlakte met hier en daar een oude of aangepaste hoeve, velden en weiden en recht voor je de kerktoren van Boussu-lez-Walcourt.
Aan het eerstvolgende kruispunt moet je rechtdoor een halfverharde, alleen voor landbouw¬voertuigen voorbehouden weg ingaan, langs het pand met huisnummer 39. Die weg is eerst een begroeid karspoor en uiteindelijk een onverharde, vrij woeste landweg, half hol, onder grote meidoornstruiken en omzoomd met essen, hazelaars, haagbeuken, bramen en brandnetels.
Negen windturbines ontsieren het landschap aan de linkerkant. De weg daalt af naar het valleitje (met een smalle strook bos) van de Ruisseau de Gayot, een zijbeekje van de Eau d’Heure. Na regen kan dat weggetje veranderen in blubber. Vanaf hier kun je ook de rode recht¬hoekige wandeltekens volgen.
Buiten het bos kom je uit bij een huis met erachter een vijver. Op dit punt moet je linksaf, een halfverhard weggetje in, langs een golfplatenloods (rechts) en verderop langs privétuinen en een witte huizenrij (het pand met huisnummer 44 draagt het jaartal 1855 in muurankers op zijn gevel).
Je kuiert het gehucht helemaal door - langs het Chinees restaurant Cheung - en je komt, aan het eind van de rue de Beaupont, uit op een verkeersweg, de rue des Haies, die je oversteekt om daarna het volgende stuk rue de Beaupont te volgen. Voor in die straat staat het witte plaatsnaambord van Silenrieux.
Je steekt, via de Beaupont (= fraaie brug), het bevallige riviertje de Eau d’Heure over - haast onvoorstelbaar hoe het een machtig stuwmeer kan vormen - en je passeert een kleine picknickplek aan de oever ervan. Vervolgens moet je door een zuidelijke uitloper van de woonkerk van Silenrieux, met een niet onaardige huizenrij) en een hoogstamboomgaard. De weg splitst hier: kies de laagste weg (die weldra aan het stijgen gaat). Opgelet evenwel, want net voorbij het pand met huisnummer 30 moet je heel scherp (nagenoeg volledig teruglopend) linksaf, een stijgende weg in, langs het pand met huisnummer 21 en een fraai Sint-Jans¬kapel¬letje 04(met erin een Sint-Jan-de-Doperbeeldje), in 1711 opgericht door ene Jean-Baptist Robert.


Van 4 naar 1 (1,1 km)
In de rue Tour Sainte-Anne moet je weer eens fors hoogte winnen. Ongeveer 50 m voor het hoogste punt, bij een houten wandelboom van de plaatselijke - rode wandeling, komt rechts de torenspits van Silenrieux even hoven de bomen uit. Hier moet je linksaf, een met gras begroeid weggetje in. Het verandert weldra in een soort junglepad, dat je weliswaar met enige moeite maar zonder machete de baas kunt. Het is omzoomd met veel struiken, onder andere vlier en mei- en sleedoorn, maar ook bramen en hoge brandnetels zijn present. Aan je linkerkant ligt het relatief diep ingesneden, groene dalletje van de Eau d’Heure. Tussen de struiken door kun je genieten van fraaie panorama’s. Verderop ontdek ja, links voor je, alweer een hoek van het stuwmeer.
Het weggetje, dat deels half hol is, komt uit op een voorrangsweg, die je links moet inslaan. De naar links afdalende weg, afgesloten door een roodwitte slagboom, negeer je dus. Links voor je herken je de elektrische centrale uit het begin van de wandeling en rechts voor je kun je even een glimp van de Belvédère zien.
Je loopt langs een grote parking, voorzien van picknicktafels, en zo wandel je dan de provincie Henegouwen in, langs het plaatsnaambord van Boussu-lez-Walcourt.
Verderop bevindt zich nogmaals een parking, en uiteindelijk bereik je het stuwmeer. Sla rechts af en meteen sta ja weer bij het beginpunt, aan de voet van de Belvédère 1.