Sicilia - Piano Fiera-Monte Lepre 2019 31-aug

Nederlands - Español - English

Voor de eerste maal in Italië, nl. 2 weken op vakantie in Sicilië: we hadden misschien geen schitterend weer, maar toch hebben we iedere dag onze geplande wandeling kunnen maken en hebben een prachtige vakantie doorgebracht.
De eerste 600m van de heen- en terugweg zijn dezelfde, dus op het kruispunt volgen we nu een brede bosweg naar rechts doorheen het Bosco di Centorbi, en zullen later van links terugkeren. Na 2,2km verlaten we de bosweg en volgen een duidelijk zichtbaar pad naar links. De begroeiing wordt dunner en we bereiken de Monte de Fiore 1 (de krater van de Monte de Fiore 2 ligt ± 400m meer naar links). Vanop deze krater kunnen we reeds een groot gedeelte van het landschap zien waardoorheen de wandeling loopt: o.a. Monte Nuovo, Monte Lepre, het lavaveld van 1763, Monte Ruvolo en Monte Tre Frati.
= We picknickten aan de voet van de Monte de Fiore 1. =
Even later zagen we de grond bijna niet meer omdat we over duizenden (miljoenen ?) denappels moesten stappen om onze weg te vervolgen. Kort daarna gaat het pad terug over in een bredere bosweg die rijkelijk bedekt is met dennennaalden. De route loopt achter de kale Monte Nuovo door, en rond de oude dichtbeboste krater Monte Lepre, langswaar we een kort stukje van de lange stroom lava van de uitbarsting van 1843 passeren.
Na 8km beginnen we, tussen de Monte Lepre, Monte Ruvolo en Monte Tre Frati, het lavaveld van 1763 te doorkruisen: dit is gewoonweg gigantisch, een 3km lange ongelooflijke hoeveelheid gestolde lavamassa.
Aan de beboste Monte Ruvolo draaien we linksaf, passeren iets later een kapelletje aan de rand van het lavaveld en komen terug aan het Bosco di Centorbi, een dicht bos van aanvankelijk steeneiken. Aan de voet van de Monte Tre Frati bereiken we het laagste punt van de wandeling, nl. 1260m.
Na 11,5km passeren we een pagghiaru, een schuilhut voor de arbeiders in de bosbouw. Ook de rest van de wandeling loopt verder doorheen het bos. Na 12,5km, aan de Rifugio Zampini, slaan we linksaf en begint de route steviger te klimmen.
Tenslotte komen we aan het kruispunt dat we reeds kennen van de heenweg.

Por primera vez en Italia, dos semanas de vacaciones en Sicilia: aunque el tiempo fue cambiante, pudimos hacer nuestro paseo planeado cada día y pasamos unas vacaciones estupendas.
Los primeros 600 metros del camino de ida y de regreso son los mismos, entonces en el cruce esta vez seguimos un ancho camino forestal a la derecha a través del Bosco di Centorbi, y volveremos más tarde desde la izquierda. Después de 2,2 km dejamos el camino forestal por un sendero claramente visible a la izquierda. La vegetación se adelgaza y llegamos al Monte de Fiore 1 (el cráter del Monte de Fiore 2 está unos 400 metros a la izquierda). Desde este cráter ya podemos ver una gran parte del paisaje por el que transcurre la caminata: entre otras Monte Nuovo, Monte Lepre, el campo de lava de 1763, Monte Ruvolo y Monte Tre Frati .
= Hicimos picnic al pie del Monte de Fiore 1. =
Un poco más tarde apenas vimos el suelo porque tuvimos que pasar por encima de miles (¿millones?) de conos de pino para continuar el camino. Poco después, el sendero se convierte en un camino forestal más ancho, cubierto ricamente con agujas de pino. La ruta continúa detrás del Monte Nuovo desnudo, y alrededor del viejo cráter densamente arbolado Monte Lepre, y pasa a lo largo de la larga corriente de lava de la erupción de 1843.
Después de 8 km, entre Monte Lepre, Monte Ruvolo y Monte Tre Frati, comenzamos a cruzar el campo de lava de 1763: esto es simplemente gigantesco, una increíble cantidad de masa de lava solidificada de 3 km de largo.
En el arbolado Monte Ruvolo giramos a la izquierda, un poco más tarde pasamos una capilla al borde del campo de lava y llegamos otra vez al Bosco di Centorbi, un denso bosque inicialmente de encinas. Al pie de los Monte Tre Frati (Tres Frailes) alcanzamos el punto más bajo de la caminata, 1260 m.
Después de 11,5 km pasamos un pagghiaru, un refugio para los trabajadores forestales. También el resto de la caminata continúa a través del bosque. Después de 12,5 km, en el Rifugio Zampini, giramos a la izquierda y la ruta comienza a subir más fuerte.
Finalmente llegamos a la bifurcación que ya conocemos del camino de ida.

For the first time in Italy, a two-week holiday in Sicily: maybe the weather wasn't great, but still we could make the planned walk every day and had a great time.
The first 600m of the way there and the way back are the same, so at the intersection we now follow a wide forest road to the right through the Bosco di Centorbi, and will return from the left later. After 2.2 km we leave the forest road and follow a clearly visible path to the left. The vegetation thins and we reach Monte de Fiore 1 (the crater of Monte de Fiore 2 is ± 400m more to the left). From this crater we can already see a large part of the landscape through which the hike runs: such as Monte Nuovo, Monte Lepre, the lava field of 1763, Monte Ruvolo and Monte Tre Frati.
= We picnicked at the foot of Monte de Fiore 1. =
A little later we hardly saw the ground because we had to step over thousands (millions?) of pine cones to continue our way. Shortly thereafter, the path becomes a wider forest road richly covered with pine needles. The route continues behind the bare Monte Nuovo, and around the old densely wooded crater Monte Lepre, where we walk along a short piece of the long stream of lava from the 1843 eruption.
After 8km we start, between Monte Lepre, Monte Ruvolo and Monte Tre Frati, to cross the lava field of 1763: this is simply gigantic, a 3 km long incredible amount of solidified mass of lava.
At the wooded Monte Ruvolo we turn left, a bit later pass a little chapel on the edge of the lava field and reach again the Bosco di Centorbi, a dense forest of initially holm oaks. At the foot of Monte Tre Frati (Three Friars) we come at the lowest point of the hike, 1,260m.
After 11.5 km we pass a pagghiaru, a shelter for the forestry workers. Also the rest of the walk continues through the forest. After 12.5 km, at the Rifugio Zampini, we turn left and the route starts to climb more firmly.
Finally we arrive at the crossroads that we already know from the way there.