SE Lazaros / mitata kaparakidon

Από το Λάκο της Ώχρας με το γνωστό μονοπάτι που οδηγεί στο νερό της Τρύπας και το Λιβάδι αποκλειστικά και μόνο για να επισκεφθούμε το ΝΑ Λάζαρο και τα μιτάτα των Καπαράκηδων από το Σελάκανο.
Μια περιοχή 'τυφλή' θάλεγε κανείς αφου δεν οδηγεί πουθενά αλλού καθώς το παλιό μονοπάτι που ανέβαινε απ το Σελάκανο έχει χαθεί.
1 ώρα για το Λιβάδι και άλλη μία παρ όλο που δεν του φαίνεται να φθάσουμε τα μιτάτα αφού αν δεν έχεις ξαναπάει δεν βάζει το μυαλό σου ότι πρέπει να το ρίξεις και λίγο στην αναρίχηση πάνω στους γκρεμούς και έτσι τρώς κάνα 20λεπτο μέχρι να επιλέξεις από που θα ανέβεις. είπαμε όμως ότι το πέρασμα ήταν από τα νότια και όχι απ τα Κριτσώτικα που ήρθαμε εμείς.
Στη μέση του πουθενά λοιπόν όπως είπε και ο φίλος μας ο Άλαν ξάφνου 2 μιτάτα ,και όπως λένε και οι πληροφορίες οι άνθρωποι είχαν βρεί και νερό για τις ανάγκες τους.
Λίγο παραπάνω θέα το Σελάκανο όπως δεν το έχετε ξαναδεί και όλο πάνω βρεθήκαμε στην αρχή του δοκαριού που κάνει ο Λάζαρος και με θέα το λιβάδι τώρα ξανά κάτω.
Η βόλτα είπαμε ήταν μόνο και μόνο για να βρούμε τα μιτάτα ,δλδ το κομμάτι απ το λιβάδι και μετά ,όλη η άλλη βόλτα είναι η αρχή της κλασσικής ανάβασης στο Λάζαρο.
Το κομμάτι τώρα μέσα στο ρέμα με το όνομα Κόκκινο χώμα ,έχει ίχνη μονοπατιού πατημένου που σιγά σιγά χάνονται, στη συνέχεια πάει μπάντα μπάντα το γκρεμό εώς ότου φτάνεις σε 'τοίχος' βραχούρας και εκεί πρέπει να επιλέξεις απο που θα ανέβεις, εμείς επιλέξαμε ένα αναριχητικό πέρασμα ανάμεσα στους βράχους που είναι εμφανές ότι περνάνε και οι αίγες, εκεί αρχίζει το κλάιμπινγκ για να πατήσεις στο βουνό,αυτό το κομμάτι λοιπόν έχει μια δυσκολία ,πιθανόν νάχει και καλύτερο πέρασμα που εμείς δεν το βρήκαμε , όλο το υπόλοιπο κανένα θέμα αν αγαπάτε τη Μαδάρα.
Νερό κρύο κρύο στη Τρύπα όλο το χρόνο.