Rondje Braine-l'Alleud

Eigenbrakel (Braine-l’Alleud of Brinne-l’-Alou in het Waals) telt ongeveer 40.000 inwoners, waarmee ze als enige Waals-Brabantse gemeente groter is dan provinciehoofdstad Waver. Het bekendste monument is de Leeuw van Waterloo. ‘Eigen’ in de naam verwijst, net zoals bij Eigenbilzen, naar een zonneleen, een vrij leen dat aan niemand iets verschuldigd is. De Ronsers zijn de deelnemers wel een erg mooie tocht verschuldigd. We trekken vanuit het centrum met zijn fraaie Sint-Stefanuskerk (Eglise Saint-Étienne) de heuvels in, waar je een mooi uitzicht hebt op de stad en de Leeuw van Waterloo in de verte. In Ophain-Bois-Seigneur-Isaac merk je de mooie gebouwen van ‘Notre Village’, opgericht in 1963 onder de naam ‘Village Nr. 1 Reine Fabiola’, een opvangcentrum en beschermde werkplaats voor mensen met een beperking.

Wat verder komen we in het bos van Ophain en het bos van Haumont (Braine-Le-Château). In het dorpje vertellen straatnamen als ‘Clos Des Sources’ en ‘Rue du Ruisseau’ dat hier beekjes ontspringen. We volgen de Ruisseau des Noucelles langs de Sentiers des Cascades. Waar die bijna uitmondt in de Hain, steken we de rivier over en komen we op de Tubekesteenweg (Chaussee de Tubize) met links het hoge viaduct van Wauthier-Braine (Woutersbrakel). Kasteelbrakel is nog 2 km verder. We beklimmen de smalle ‘Sentier Cigarette’ en ontdekken eens boven de wit-rode tekens van de GR12 Amsterdam-Parijs. Die volgen we die richting Amsterdam om voorbij het gehucht Colipain in het Hallerbos aan te komen. Aan de rand van Dworp steken we die over in zitten we terug in Waals-Brabant op de Chemin de Tisvenhoort. We gaan de taalgrens weer over en volgen ‘Kwademarasch of Honneweghel’ op de GR12 richting Parijs.

Zevenbronnen/Septfontaines zit pal op de taalgrens maar wat verder is het Wallonië dat de overhand krijgt met Sentiers des Moines en Chemin du Roton. In het dorpje Culot verlaten we de GR om met zicht op Braine l’Alleud en Waterloo af te dalen op een brede onverharde weg.

Op het einde komen we de oude spoorlijn 115 tegen. Onder de viaduct bij de Alsembergsesteenweg staat er een klein mannetje te wateren. In overeenstemming met de beroemde kleine uit Brussel met wie hij verbroederd is, zie je ‘El Gamin qui Piche’, Waals voor ‘le Gamin qui pisse’. Het standbeeld staat er al sinds 1928. Van hier tot aan het station is het nog 800 meter langs de oude spoorweg. Aan het station zijn er heel wat gelegenheden om nog iets te eten of drinken voor de terugreis.