Reşadiye Mantar 2

Reşadiye Piknik Alanından Alemdağ Göleti bölgesinde yaptığımız keşifler sonucunda zehirli ve zehirsiz birçok mantar bulduk. Biz sadece Şemsiye ve Sığır mantarlarını topladık.

MACROLEPIOTA PROCERA
Şemsiye Mantarı Latince Macrolepiota procera olarak adlandırılır ve halk arasında şemsiye mantarı, yılan şapkası, turna bacağı mantarı, yılan süngeri, şalvarlı mantar, gölgelik mantarı gibi çeşitli isimlerle anılırlar. Mantarator.com olarak biz şemsiye mantarı ismini kullanacağız. Avrupa ülkelerinin mutfaklarında yaygın şekilde yemekler içinde kullanılırlar. Şemsiye mantarları genellikle ılıman bölgelerin otlaklarında, tarlalarda, yol kenarlarında ve bazende ormanlık alanlarda tek başlarına veya gruplar halinde yetişirler. Şemsiye mantarlarının doğada hasadı ise genellikle Haziran ayının sonundan Kasım ayının ortalarına kadar yapılmaktadır. Harika bir lezzeti vardır ve yenildiğinde ağızda fındık tadına benzer bir tat bırakırlar. Macrolepiota procera, şemsiye mantarları toksik maddeler içerdiğinden çiğ olarak tüketmekten kaçınılmalıdır. Genellikle pişirildiğinde ki eşsiz lezzetten dolayı bütün Avrupa mutfağında oldukça talep edilen bir mantar türü olduğundan otel,restoran menülerinde kolaylıkla kendilerine yer bulurlar. Şemsiye mantarları bakır, çinko, selenyum, krom, kobalt, rubidyum içeriği bakımından oldukça zengin bir mantar türüdür.Ayrıca şemsiye mantarları doğada nadir bulunan mineralleri içermektedir. Doğada şemsiye mantarına benzeyen zehirli mantar türleri bulunmaktadır, bu nedenle bulduğunuz mantarın şemsiye mantarı olduğundan yüzde yüz emin değil iseniz tüketmekten kaçınmanızı tavsiye ediyoruz.

SIĞIR DİLİ MANTARI (Hydnum repandum)

Bu bölümde yurdumuzun hemen her bölgesinde bulunan bir mantarı tanıtmaya çalışacağız. Mantarın bilinen adı Sığır Dili Mantarı dır.

Nasıl Tanınır? (Resimdeki numaralarla açıklanmıştır.)

Mantar şapkasının şekli engebeli ve kenarlarda kıvrımlıdır. Üzeri mat olup, rengi beyazdan açık turuncuya değişen tonlarda olabilir.

Şapkanın altında , üstü ile aynı renkte, dikenimsi çıkıntılar bulunur. Genellikle bu çıkıntılar sapın üst tarafına kadar devam ederler.

Mantarın sapı genel olarak şapka ile aynı renkte veya şapkadan biraz daha açık renktedir.

Mantarın eti, geri kalan kısmı ile aynı renktedir.

Mantarın ayağında ve şapkasında kızıl-kahverengi lekeler bulunabilir.

Tadı:
Çiğ iken biraz keskin bir tadı vardır. Pişirildiğinde bu keskinlik kaybolur.

Yetiştiği yerler ve özellikleri:
Sığır dili mantarı çok çeşitli çevrelerde yetişebilen bir mantardır. İğne yapraklı ormanlarda olduğu gibi huş ağacı ormanlarında ve karışık ormanlarda da yetişebilir. Kayın, meşe, palamut, köknar ağaçlarının altında ortaya çıkarlar.
Gruplar halinde, yada uzun sıralar halinde serpilirler.

Toplama ve temizleme:

Sığır dili mantarlarını temizlemek oldukça kolaydır. Mantar gövdesi döndürerek koparıldıktan sonra sadece küçük topraklı ayak ucunu kesip atmak yeterlidir. Bu mantarlar böcek larvalarının (kurtçuk) istilasına nadiren uğrarlar.Yaşlı olanlarında dikenler kolayca dökülürler. O nedenle istenirse bunlar fırça ile temizlenirler. Aksi halde dikenler de mantarın diğer etli kısımları ile aynı kalitede yenilebilirdir. Ancak yaşlıların tadı biraz acı olabilir, o nedenle çok büyük olanlarını toplamayıp ormanda bırakmak yerindedir.

Benzerleri ve karıştırılması

Sığır dili mantarının doğada bir benzeri daha bulunmaktadır. Turuncu Sığır dili diyebileceğimiz bu mantarın Latince adı: (Hydnum rufescens) dir.

O da yenebilen bir mantar ise de tadı biraz acıdır ve aynı derecede lezzetli görülmemektedir. İkisini ayıran en büyük özellik ise  bu mantarda şapka altı dikenlerinin sap üzerine kadar uzanmamasıdır. Dikenler ile şapka arasında dikensiz bir halka kalır. Ayrıca bu mantarın şapkasının üzeri, sığır dili mantarından farklı olarak, ayağından ve dikenlerinden daha koyu renktedir.