قله طلا ۱۴۵۰ متر ، گروه حوزوی آفاق

بسم الله الرحمن الرحیم

☘️برنامه شماره ۲۱۴ ،گروه کوهپیمایی حوزوی آفاق (یادبود شهید ابراهیم هادی)☘️

⛰صعود به قله ۱۴۵۰ متری طلا⛰

⏱ تاریخ برنامه: جمعه ۳۰ دی ۱۴۰۱
تعداد شرکت کنندگان: ۱۰ نفر
️مسافت طولی طی شده : حدود ۱۸.۹ کیلومتر
ارتفاع صعود شده : حدود ۹۲۰ متر
سطح برنامه : سنگین

☘️ شرح برنامه:
⛰ معرفی‌: هنگامی که در آزادراه حرم تا حرم به سمت گرمسار می روید، (ده کیلومتر بعد از امامزاده عبدالله) با ورود به محدوده استان سمنان، رشته کوهی با رنگ های سفید و سرخ را سمت چپ (شمال) خواهید دید. بام این منطقه که به کوهستان سرخ یا قرمز شهرت دارد، قله ای به نام طلا است. ۱۴۵۰ متر شاید ارتفاع قابل توجهی نباشد، اما برای کوهنوردان ورامین و پیشوا که غالب مساحت این شهرستانها را دشتهایی با ارتفاع کمتر از هزار متر پوشش داده، نعمت بزرگی به شمار می رود. در حالیکه بیشتر صعودکنندگان به این قله از مناطقی همچون پیشوا و ورامین بوده و قله را منتسب به خود می دانند، اما با توجه به منابع رسمی جغرافیایی، جز بخش کوچکی از محدوده غربی کوهستان، باقی رشته کوه از جمله قله در محدوده استان سمنان-شهرستان گرمسار واقع شده است. عدد ارتفاع قله طلا صعودی سبک را تداعی می کند اما برای فتح آن (که با اسامی دیگری همچون قله سرخ یا مکرش نیز شناخته می شود)، بسته به مسیر صعود، بین ۱۷ تا ۲۵ کیلومتر طول (رفت و برگشت) و بین ۶۵۰ تا ۹۵۰ متر صعود نیاز خواهید داشت که نیاز به آمادگی بدنی نسبتا بالایی دارد.

🏕 این بار با هدف صعود به این قله زیبا، ساعتی قبل از اذان صبح به سمت ورامین رهسپار شدیم. نماز صبح را بین چرمشهر و ورامین در روستای آب باریک اقامه کرده و لحظاتی پس از طلوع به مبدا صعود که حدودا سه کیلومتر بعد از روستای شورقاضی بود (جلوی شرکت کیان کانسار) رسیدیم. البته مبدا صعود معمول به این قله، انتهای جاده خاکی است که با تابلو راهنما بعد از روستا مشخص شده، اما با توجه به گزارشاتی مبنی بر ناامنی پارک خودروها در آن محدوده، مبدا دیگری را برگزیدیم. به جهت کوتاه شدن مسیر، یکی از دره های بکر منطقه را به جهت صعود انتخاب کرده و پیمایش را آغاز کردیم.

🏕 هوا سرد بود و دما زیر صفر. مقداری آب که از بارشهای اخیر در میان مسیل مانده بود کاملا یخ زده بود. دشت مسطح اولیه را عبور کرده و به ورودی دره رسیدیم. دره ای تنگ و مخوف، که از میان دو یال کوهستانی مرتفع عبور کرده و پس از سه کیلومتر به پاکوب متداول صعود می رسید. ذکر انا لله را گفته و وارد دره شدیم. در حالتی از خوف و رجا، از پیچ ها و تنگه های زیبای دره گذر می کردیم. گاه لازم بود کوله را درآورده، به قامت خود قوسی داده یا خود را خم نموده تا بتوانیم شکاف های دره را پشت سر بگذاریم. با پایان محدوده دره و ورود به مسیر پاکوب، قله در فاصله ای دور رخ نشان داده و همچنان حریف می طلبید.

🏕 تا می آمدیم از مناظرِ کم نظیر و پرابهتِ کوهستان بهره ببریم، افت و خیز مسیرِ پاکوب و شیبهایِ کم و بیش تندِ آن، ما را به خود مشغول می نمود. هر یالی که صعود می شد، در پسِ آن، بزرگترش نمایان می شد. با همت جمعی، همه فراز و فرود ها را پشت سر گذاشته و به غول مرحله آخر رسیدیم. مسیر باریک صعود نهایی، و جمعیت کوهنوردانی که از قله باز می گشتند، دقایقی معطل مان نمود اما در نهایت گام بر فراز قله نهاده، سر به سجده فرود آوردیم. قله، یک سر و گردن از کوهستان اطراف بلندتر است و چون دماوندی در منطقه خود ابهت دارد. با نظر به رشته کوه مقابلش گویی از دماوند به سوی خط الراس دوبرار نظر می کنی. فرصت زیادی نداشتیم. با اقامه نماز و ثبت چند عکس یادگاری از همان مسیر صعود به سمت مبدا بازگشته و لحظاتی پس از اذان مغرب به خودروها رسیدیم.

✅خدای متعال را به خاطر همه نعمت هایی که به ما عطا فرموده شکرگذاریم. با تشکر از دوستان حاضر در برنامه ، ورزشکار و با خدا باشید.