قله کله سنگ تا زیر قله دوبرار طالقان از دنبلید

پنج شنبه مورخ ۲۳ شهریور ۱۴۰۲

قله کله سنگ با ارتفاع ۳۱۵۰ متر از قلل البرز غربی واقع در استان البرز و شهرستان طالقان می باشد
دلیل نام گذاری این قله، صخره ای کوچک بر فرازش است.
این قله از سمت شمال شرقی به قله صخره ای دوبرار و قلل رژده و سپید قطور متصل می باشد و همچنین از سمت جنوب غرب به روستای سوهان و از جنوب شرق به دنبلید و از جنوب به سد طالقان مشرف است.

مسیر های صعود:
۱.دنبلید ( طبق ترک )
۲. روستای سوهان
۳. روستای حسنجون( طولانی )

شرح مسیر اصلی :
برای رسیدن به روستای دنبلید باید از جاده تهران قزوین وارد جاده فشند و سپس طالقان بشوید و با رسیدن به شهرک طالقان وارد جاده طالقان پایین شده و بعد مدتی از سمت راست وارد جاده فرعی خود روستا بشوید.
ساعت ۵ و پنجاه دقیقه صبح به محل پارک ماشین در کنار جاده خاکی بعد از روستا رسیدیم و پیمایش رو آغاز کردیم.
در ابتدا از کنار یک ساختمان و گوسفندسرا عبور کردیم و با پیمایش کمی به ابتدای پاکوب تراورسی که از بالا و سمت راست دره می گذرد رسیدیم.
در کم تر از یک ساعت به دره اصلی رسیدیم و مقداری استراحت نموده و وارد دره سمت راستی شدیم.
یا یک ربع پیمایش به یک چشمه دائمی رسیدیم که تنها چشمه در مسیر بود و با پر کردن بطری های آب، مجددا مسیر پاکوب رو ادامه دادیم و بعد از چند دقیقه به سمت چپ دره رفته و از طریق پاکوب به روی یال صعود و یک باغ شخصی رسیدیم که تا این نقطه از پای کوه، یک ساعت و نیم راه بود.
با ادامه یکی از پاکوب ها از سمت راست یال وارد دره فرعی شدیم و مجددا بر یک یال دیگر قرار گرفتیم و با ادامه همان یال و تراورس دو صخره و از طریق پاکوب ها و سنگچین ها در ساعت نه و ربع به قله کله سنگ رسیدیم.
برای ادامه مسیر به سمت قله دوبرار، از زیر قله فرعی کله سنگ عبور کردیم و با رسیدن به گردنه، وارد شیب قله شدیم.
در ابتدا با کمک پاکوب های بین صخره ها به دوراهی مسیر زمستانه و تابستانه رسیدیم و اشتباها از مسیر سمت راست که زمستانه بود صعود نمودیم و با صعود یک صخره بزرگ به نوک آن صخره رسیدیم.
ادامه مسیر به سمت دوبرار همراه با گذر از یک تیغه و سپس یک شیب دیگر تا قله بود که نظر ما این بود که از این مسیر صعود کنیم و از مسیر تابستانه که مسیر راحت تری بود برگردیم ولی به علت عدم همکاری یکی از همنوردان که ترس از ارتفاع داشت از صعود منصرف شدیم و از همان نقطه به پایین برگشتیم.

نکات:
۱. یک چشمه دائمی در مسیر
۲. آنتن دهی مناسب
۳. این مسیر در بعضی نقاط بهمن خیز و نامناسب برای زمستان است
۴. خاک مسیر دوبرار به شدت لغزشی و ناپایدار می باشد به طوری که در شیب کم هم امکان سُر خوردن وجود دارد
۵. از کلبه و باغ شخصی تا قله، پاکوب های متعددی وجود دارد که از هر کدام می توان صعود نمود