قله ۴۱۷۵ متری سیالان ، گروه حوزوی آفاق

بسم الله الرحمن الرحیم

گزارش برنامه ۱۴۵ ، گروه کوهپیمایی حوزوی آفاق (یادبود شهید ابراهیم هادی)؛

صعود به قله ۴۱۷۵ متری سیالان

توضیحات تکمیلی در مکان نشان ها افزوده شده

تاریخ برنامه: پنجشنبه و جمعه ۳و۴ تیر ۱۴۰۰
تعداد شرکت کنندگان: ۴ نفر
️مسافت طولی طی شده : حدود ۲۶ کیلومتر
ارتفاع صعود شده : حدود ۲۳۵۰ متر
سطح برنامه : فوق سنگین

شرح برنامه:
معرفی : سیالان قله ای مرتفع در البرز مرکزی است که در مرز استان‌های مازندران و قزوین قرار گرفته‌است. این کوه از شمال به درهٔ دوهزار و دشت‌دریاسر شهرستان تنکابن در استان مازندران و از جنوب به بخش رودبار الموت شرقی در استان قزوین مشرف است. قلهٔ سیالان ۴۱۷۵ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. این قله یک جان‌پناه در سمت شمالی و یکی در سمت جنوبی داشته و می‌توان از سه مسیر به سیالان صعود کرد. از فراز این قله، ارتفاعات شاخصی همچون سماموس (بام گیلان)، شاه البرز (بام البرز)، علم کوه (دومین قله مرتفع کشور)، تخت سلیمان و دیگر قلل زیبا و مرتفع البرز مرکزی، به خوبی دیده می‌شود.

مسیر های صعود: به صورت کلی قله سیالان را می‌توان از مسیر شمالی، جنوبی و خط‌الراس صعود کرد که مسیرهای شمالی و جنوبی به ترتیب از دره‌های دوهزار و هنیز پیمایش می‌شوند.
مسیر شمالی که از روستای عسل محله در ارتفاع حدود ۱۳۰۰ متری آغاز می‌شود و با گذر از دشت‌دریاسر در ارتفاع ۱۷۰۰ متری و جان‌پناه یادبود در ارتفاع ۱۹۰۰ متری و عبور از گوسفند سرای ونی به گردنه بین قله‌های سیالان و کندیگان می‌رسد که با ادامه مسیر به سمت شرق به قله سیالان منتهی می‌شود. این مسیر به نسبت دیگر مسیرها طولانی‌تر می‌باشد.
مسیر جنوبی از روستای هنیز در ارتفاع ۲۲۰۰ متری آغاز می‌شود و با پیمایش به سوی شمال و گذر از چشمه تونل برفی به جان‌پناه سیالان در ارتفاع ۳۲۵۰ متری می‌رسد و پس از آن با صعود به گردنه و حرکت به سمت شرق می‌توان به قله سیالان رسید.
دو مسیر نیز از روستای خشکچال و مجتمع گردشگری لاله الموت (نیروگاه اتمی سابق) به سمت خط الراس غربی سیالان متصور است.

صد و چهل و پنجمین برنامه آفاق با هدف صعود به این قله مرتفع و سرسخت برگزار شد. قله سیالان که به عنوان بام استان قزوین شناخته می شود، با توجه به خطوط مرزی استانی رسم شده توسط سازمان نقشه برداری ظاهرا در استان مازندران قرار می گیرد! با این حال اگر خط الراس را مرز دو استان تصور کنیم می توان از این مساله چشم پوشی کرد. مسیر زیبای صعود از روستای هنیز از چندین چشمه و جویبار کوچک و بزرگ می گذرد. صعود ما به علت استراحت در میانه مسیر، بعد از اقامه نماز صبح از روستای هنیز آغاز شد. با چندین ساعت پیمایش سنگین و عبور از پاکوبهایی که گاه بسیار باریک و مستعد خطر بودند، خود را به جانپناه رساندیم. با اقامه نماز ظهر و عصر، صرف ناهار و اندکی استراحت، با کوله ای سبکتر به سمت قله حرکت کردیم و نهایتا در لحظات ملکوتی اذان مغرب و در هوایی که بسیار سرد شده بود به قله دست یافتیم. ماه به آرامی و با ابهت از فراز قله علم کوه در حال طلوع بود. با توجه به باد سردی که در قله می وزید سریعا ارتفاع کم کردیم و در گردنه پایین قله، و بالای یخچالهای شمالی نماز را اقامه نمودیم. مسیر جانپناه تا قله که در برخی قسمت ها دارای شیب بسیار تندی بود، برای برگشت آن هم در شب، احتیاط چند برابری می طلبید. با این حال بحمدالله پدیده اَبَرماه به کمکمان آمد و همچون پروژکتوری پر نور تمام مسیر را روشن نمود. حال بدون نیاز به چراغ قوه و با احتیاط لازم تا جانپناه فرود آمدیم و مشغول استراحت شدیم. شب بسیار سردی را در جانپناه گذراندیم. بعد از اقامه نماز صبح وسایل را جمع نموده و به سمت مبدا حرکت کردیم.

بین الطلوعین با باد سرد صبحگاهی همراه بود. این سرما تا هنگامی که نور خورشید توانست به دره های عمیق منطقه راهی پیدا کند، ادامه یافت. رودخانۀ میان مسیر که به درون تونل بزرگ برفی جریان داشت، میزبان استراحت و صرف صبحانه ما بود. هوا دیگر سرد نبود و برعکس،گرمای تابش آفتاب، بار سنگین و طول بسیار زیاد مسیر عرقمان را در آورد تا نهایتا در آخرین رودخانه قبل از روستا پا را به آب زده و خود را در حد امکان خنک نمودیم.نماز ظهر و عصر جمعه را مهمان مسجد جامع و امامزاده روستای هنیز بودیم و با اندکی استراحت، منطقه زیبای صعود را ترک نمودیم.

ورود ما به منطقه الموت شرقی در شب بود و لذا زیبایی های کم نظیر این منطقه را ندیدیم. بازگشتمان اما با مشاهده مناظر زیبای رشته کوه ها، دره ها، باغات و رودخانه ها همراه بود. از قضا در روستای آتان مهمان کَرَم باغداران گیلاس نیز شدیم و استفاده مان از این سفر دور و دراز تکمیل شد.
با تشکر از همنوردان گرامی و مخصوصا برادر گرامی آقای یوسفی زاده جهت تامین خودرو برنامه