قله ۳۳۱۶متری شیرباد (بام خراسان) از مسیر روستای زشک

بسم الله الرحمن الرحیم

برنامه شماره ۱۴، گروه کوه‌پیمایی حوزوی شهید محمود

صعود به قله ۳۳۱۶متری شیرباد (بام خراسان بزرگ)

تاریخ برنامه: سه‌شنبه، ۱ تیر ۱۴۰۰
مسافت طولی طی‌ شده: ۱۸ کیلومتر
ارتفاع صعود شده: ۱۱۵۰ متر
سطح برنامه: سنگین

قله شیرباد بلندترین قلهٔ رشته‌کوه بینالود و بلندترین ارتفاع در سه استان خراسان می‌باشد و به همین جهت به «بام خراسان» شهرت دارد.
این کوه در تمام مدت سال دارای بادهای بسیار تند و سرد است، به عبارتی دیگر این قله دارای بادهای شیری است که آدم را پرت می‌کند و شاید بدین خاطر به آن شیرباد گفته می‌شود.

مسیرها
مسیر جان‌پناه (شرق): این مسیر، رایج‌ترین مسیر صعود به قله شیرباد است. با یک شیب تند طولانی شروع شده و در ارتفاع حدودا ۳۰۰۰ متری به جان‌پناه منتهی می‌شود. معمولا کوهنوردان پس از استراحت در جان‌پناه برای صعود به قله اقدام می‌کنند. در طول این مسیر مکانی برای تهیه آب وجود ندارد.

مسیر دره دولت‌آباد: این مسیر از طریق گلبهار، روستای دولت‌آباد به این قله دسترسی دارد و نزدیک‌ترین مسیر به قله است. در این مسیر پیست اسکی و دره زیبای دولت‌آباد واقع شده‌است. نزدیک‌ترین مسیر برای شهرهای مشهد، گلبهار، گلمکان، چناران، طرقبه و شاندیز این مسیر است.

مسیر دره نهل (شرق): این مسیر، بدون عبور از جان‌پناه به قله منتهی می‌شود و به دلیل شیب ملایم‌تر صعود آسان‌تری نسبت به مسیر جان‌پناه دارد. این مسیر از چشمه نهل گذشته و کوهنوردان می‌توانند از چشمه آب آشامیدنی مورد نیاز خود را تهیه نمایند. این مسیر برای بازگشت مناسب‌تر است.

مسیر از بوژان (غرب): این مسیر به دلیل عبور از دره بوژان مسیر بسیار سرسبزی است. این مسیر هم مانند مسیر دره نهل شیب کمتری نسبت به مسیر جان‌پناه دارد و بدون عبور از جان‌پناه به قله منتهی می‌شود.

گزارش برنامه
گروه کوه‌پیمایی شهید احمدی‌مهر در سحرگاه روز میلاد امام رضا علیه‌السلام به‌قصد فتح بام خراسان راهی روستای زشک شد.
نماز صبح را در مسجد جامع شاندیز به جماعت ایستادیم و سپس به مسیر ادامه دادیم. تمام طول مسیر تا روستای زشک آسفالت بود ولی ما باید ۱۲کیلومتر دیگر در جاده‌ای خاکی و نامرغوب پیش می‌رفتیم.
برای صعود، مسیر جان‌پناه را برگزیدیم که با شیبی تند و طولانی آغاز می‌شود. هرچند در روزهای گرم تیرماه قرار داشتیم ولی از ابتدا تا انتهای مسیر، درگیر بادی شدید و سرد بودیم که انتظارش را نداشتیم.
پس‌از رسیدن به جان‌پناه و صرف صبحانه و چرتی کوتاه به سمت قله راه‌افتادیم. در پای قله نیز مجددا شیبی تند را تجربه کردیم که لذت رسیدن به قله را افزون می‌کرد.
زمانی که گام بر قله نهادیم، شدت باد به اوج خود رسید به‌گونه‌ای که جرئت سلفی‌گرفتن نداشتیم، چراکه باد گوشی را از دست‌مان می‌قاپید!
شیب تند و طولانی، سنگینی کوله‌ها، نداشتن تجهیزات لازم، باد سرد شدید و نبود منبعی برای برداشت آب در مسیر بخشی از چالش‌های پیش‌رو بود که به‌لطف خدا نتوانست خللی در عزم اعضای گروه ایجاد کند.
آبی که همراه داشتیم به‌پایان رسیده بود، لذا به امید رسیدن به آب، مسیر دره نهل را برای نزول انتخاب کردیم.
خستگی، تشنگی و سردرد ناشی از سرماخوردگی در اثر وزش شدید باد سرعتمان را کاهش داده بود و درست زمانی که سختی به اوج رسیده بود، صدای شرشر آب توانی مضاعف به جان‌های خسته ما بخشید.
به چشمه رسیده بودیم...
پس از استراحتی کوتاه در کنار چشمه و برداشت آب مورد نیاز به حرکت ادامه دادیم‌. در ادامه به چشمه‌های متعددی برخوردیم که با پیوستن به یکدیگر، رفته‌رفته رودی را تشکیل دادند و این رود به آرامی گسترده‌تر می‌شد و محیط اطرافش سرسبزتر.
ما از کنار بستر رود تا محل پارک خودروها ادامه مسیر دادیم و این‌گونه بود که به‌لطف خدا جدی‌ترین تجربه کوه‌پیمایی گروه نوپایمان را رقم زدیم.
به‌امید تجربه‌های بزرگ‌تر و صعود در میدان زندگی و بندگی...