Ψάρι Κορινθίας: Μονοπάτια Πολιτισμού Νο 2, της θεάς Ήρας

Η διαδρομή έγινε την Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2024 από τον Φυσιολατρικό Όμιλο Ρ.Ο.ΜΠ.Α.

Το Ψάρι είναι χωριό στην περιοχή της Στυμφαλίας, στην ορεινή Κορινθία. Διοικητικά υπάγεται στον διευρυμένο καλλικρατικό Δήμο Σικυωνίων. Είναι ένα από τα πέντε (5) χωριά με αυτήν την ονομασία στην Πελοπόννησο. Βρίσκεται σε υψόμετρο 828 μέτρων.
Κατά την αρχαιότητα, η ευρύτερη περιοχή της Στυμφαλίας αποτελούσε μία εκ των δεκατριών ανεξαρτήτων πολιτειών που συγκροτούσαν την Αρχαία Αρκαδία.

Ξεκινάμε μέσα από τους ορεινούς αμπελώνες με προορισμό το διάσελο του χωριού.
Η θέα από εκεί της ήρεμης κοιλάδας της Νεμέας με τους άπλετους αμπελώνες και του Μυκηναϊκού κέντρου των Αηδονιών είναι εξαιρετική.
Ανηφορίζουμε δεξιά για να βρεθούμε στο μικρό οροπέδιο του Αη Θανάση και να «σκαρφαλώσουμε» στα «λημέρια της Ήρας» στην κορυφή «Κουρκούλα». Η θέα είναι μαγευτική. Διακρίνονται η μεγαλόπρεπη κορυφή της Ζήρειας - 2ο ψηλότερο βουνό της Πελοποννήσου- ανατολικά η Κορινθία, νότια η Αργολίδα και το βουνό του «Φαρμακά» και νοτιοδυτικά η Μητέρα Αρκαδία.
Βρισκόμαστε στο σημείο εκείνο που στάθηκε η φιλόξενη φάτνη του πρώτου Πολιτισμού των Στυμφαλίων. Εκεί που ο γιός του γενάρχη Πελασγού, Τήμενος ανέθρεψε την προστάτιδα των γυναικών, Θεά Ήρα.
Υπολείμματα των Πελασγικών τειχών, κατάφορτες κουμαριές, άγριες γκορτσιές και τα πανταχού παρόντα πουρνάρια μας συντροφεύουν μέχρι να συναντήσουμε το ξωκλήσι των Αγίων Θεοδώρων, που είναι συνέχεια του ομώνυμου πρωτοχριστιανικού μοναστηριού, του μεγαλύτερου και πλουσιότερου της Πελοποννήσου για την εποχή του. Διακρίνονται οι μεγάλες πέτρες από τα Πελασγικά τείχη αλλά και τα αρχιτεκτονικά μέλη από Αρχαίο Ναό, πιθανότατα της Θεάς Ήρας. Η γέρικη βελανιδιά στο προαύλιο του ξωκλησιού θα εντυπωσιάσει τον περιπατητή και θα τον ξεπροβοδίσει για να συνεχίσει το δρόμο του.
Μια γιδόστρατα μας οδηγεί χαμηλότερα στην εντυπωσιακή «σπηλιά του Γκότζη» με τη μεγάλη συμμετρική είσοδο από την οποία βλέπει κανείς τον σπουδαιότερο ορεινό αμπελώνα με ονομασία προέλευσης «ΝΕΜΕΑ» τον αμπελότοπο «Γκιόστια».
Στη ρίζα του βουνού μας περιμένει ο μικρός χείμαρρος που αποθέτει τα νερά του στον διανομέα του νερού της Στυμφαλίας λίμνης, ποταμό Ασωπό.
Βαδίζοντας ανατολικά στις όχθες του χείμαρρου, αντικρίζουμε υπολείμματα από παλιό γεφύρι του Αδριάνειου Υδραγωγείου και ανάμεσα από αμπελώνες φτάνουμε στη νότια είσοδο του χωριού, όπου μας καλωσορίζει με γάργαρο νερό η γραφική «Κάτου-βρύση».