Popara'dan Fasılka'ya ( 2014 11 )

Gece geç bir saatte ulaşıyoruz yaylaya. Arabanın ışığında koca kulaklı bir tavşan karşılıyor bizi, bir de şiddetli bir şekilde esen rüzgar . Gecenin karanlığında çok da göremiyoruz ama kısa bir süre önce yağan ve yaklaşık 30 cm yüksekliğe ulaşan kardan kalanlar tüm yaylayı kaplıyor olmalı.

Kahvaltı sırasında kaldığımız evin penceresinden görünen manzara etkileyici. Ufka kadar uzanan derin bir vadi, onu çevreleyen karlı dağlar ve üzerlerindeki yaylalar, koyu yeşil ladin ormanları… Hazırlanıp çıkıyoruz. Evin arkasından aşağıya uzanan patikayı takip ederek orman içinde alçalacağız.

Orman altı hala zenginliğini koruyor. Çoğu yer kalın ve yumuşak kara yosunu örtüsünün hakimiyeti altında. Az da olsa bu örtünün üzerine dağılmış değişik mantar türlerini görmek ise hala mümkün. Son yaylacılar geçtiğimiz haftalarda göçlerini indirmiş olmalı.

Ormanlar artık tamamen yabanın sakinlerine kalmış durumda. Dikkatli gözler onlara ait izleri görmek de çok zorlanmıyor. Bu bazen çamurda ki bir yabandomuzu izi ya da taze bir bozayı dışkısı olabiliyor bazen de hemen yakından gelen kara ağaçkakan sesi.

İnsan varlığı eskiye göre azalsa da bölge yüzyıllardır aktif bir yerleşim alanı. Takip ettiğimiz patikalar ise araç yolları yapılmadan önce yerleşim yerlerini birbirine bağlayan atardamarlar. İnsanın içinden zamanı durdurup bu dağları kaplayan bütün patikaları sonsuza kadar adımlamak geliyor. Üstelik o kadar uzun zaman kullanılmışlar ki eski rağbeti görmeseler bile çoğu kolay kolay kapanacağa benzemiyor.

Çiçeklerini mayısta açacak mor ormangüllerinin koyu yeşil yaprakları arasından geçip bazıları çok eski zamanlardan beri akan su oluklarının başında soluklanıyor, şifa niyetine sularından yudumluyoruz. Kış günleri çok kısa. Anadolu’nun doğusunda bu süre sanki daha da kısalıyor. Dönüş yolunda kafa lambalarımızın aydınlığına ihtiyaç duyuyoruz.

Çöken karanlık, yemek hazırlıkları ve akşam yemeği, önceki günden kalan uyku alacağı ve günün yorgunluğu birleşiyor.Yeni günü karşılamadan önce ki en güzel şey ise aç bir tilkinin evin solgun ışığında bir belirip bir kaybolan o gri siluetini izlemek oluyor.