Pista de Siete Cañadas del Teide S-4-El Portillo-Cueva de Diego Hernández. (circular)

Vandaag besloten we om een bezoek te brengen aan Cueva de Diego Hernández in het Teide nationaal park. We vertrokken vanuit El Portillo bij de parking van Mirador del Centro de Visitantes. Hier bevindt zich ook de halte van de buslijnen 342-348. We steken de TF-21, Carretera del Teide, over en bewandelen een deel van de oude Camino Real de Chasna. Deze diende vroeger om de steden in het zuiden te verbinden met de nederzettingen in het noorden van het eiland met als doel commerciële en sociale uitwisselingen. De route nu, gekend als Pista de Siete Cañadas is gemarkeerd als route nr. 4 binnen een netwerk van paden in het Nationaal Park en loopt helemaal tot aan de Parador, Centro de Visitantes de Cañadas Blanca, goed voor ongeveer 17km enkele richting. Hiervan zullen we ongeveer 11 km doen maar dan heen en terug. We laten het eerst kruispunt met de S-2 naar Arenas Negras en Izaña links liggen en wandelen langs Montaña del Portillo Nuevo naar het volgende kruispunt El Portillo Alto, deze laten we rechts liggen om even later alweer een pad met S-2 te kruisen dat eveneens naar Arenas Negras en Izaña gaat. We blijven de S-4 volgen met rechts steeds El Teide die toekijkt op elke stap dat we zetten. Weldra zien we links het begin van de Caldera de las Cañadas opduiken dat als een hoge muur uit de grond rijst. Na elke bocht komen we in een open vlakte met verbluffende panoramische zichten. We zien mooie rots formaties met grillige vormen, harmonieuze en typische kleuren die verraden wanneer ze gevormd werden en in welke omstandigheden. We wandelen naadloos van Cañada de los Chupaderos in de Cañada Diego Hernández de eindeloze vlakte laat ons in de verte Montaña de la Angostura, Roque de La Grieta en Montaña Guajara zien. Maar zover gaan we niet. Het verste zal Montana Risco Verde zijn met aan de voet El Cuchillo en la Carabela, maar voor we die bereiken zien we links de klif met Cueva Diego Hernández op een kleine 5 km van ons startpunt. Het is een kleine grot, met enkele stenen als zitplaatsen vanwaar je een prachtige kijk hebt op El Pico del Teide. De ravijn, de klif en de grot kregen de naam "Diego Hernández" omdat hij samen met Don Juan Évora een van de laatste inheemse herder was die er de traditionele Canarische manier van leven op na hield en elke zomer op deze plek verbleef met zijn kudde geiten zonder enige vorm van comfort. De hut van Juan Évora bevindt zich in het Boca Tauce-gebied, net na de splitsing met de TF-38 en TF-21 richting Vilaflor, het werd gerestaureerd tot een klein etnografisch museum. We lopen nog even verder de S-4 op tot aan het kruispunt met S-30 Minas de San José aan de voet van Montaña Risco Verde, vandaar keren we langs dezelfde weg terug naar ons vertrekpunt.

De wandeling heeft geen moeilijkheidsgraad. De tijd dat men er overdoet is afhankelijk van de tijd dat men nodig acht om deze prachtige plek in zich op te nemen, om deze natuurlijk schoonheid te bewonderen die in de loop van de tijd werd gevormd en waar ook de verschillende weersomstandigheden een rol zullen blijven spelen. Elk seizoen kan men er zich laten verrassen door het landschap. Fauna en flora zijn dan ook een goede reden om naar deze plek af te zakken. Tussen de lente en de vroege zomer kan men er een grote verscheidenheid aan soorten qua vormen en kleuren zien. De meest in het oog springend, gewaardeerde en gefotografeerde bloem is de rode Tajinaste, een endemische plant, uitziend als een toorts, die tussen de 2 en 3 meter hoog wordt.
Meer weten over Cueva Diego Hernandez:
https://www.cedres.info/2020/09/la-cueva-de-diego-hernandez-en-el-pn.html