Πάρνηθα. Φυλή-Αγ Παρασκευή-Ρουμάνι-Ξερόλακκες-Γαιδουροβρύση-Γκούρα-Κλημέντι-Κιάφα Καλαμαρά-Άρμα-Φυλή

Μέχρι τώρα την διαδρομή από Φίλη μέχρι το σπήλαιο του Πάνα και επιστροφή από Άρμα την έχω κάνει πολλές φορές.
Είπα λοιπόν να προσπαθήσω για κάτι ποιο μεγάλο κι πολύωρο. Είχα κάνει ακριβώς πριν δυο χρόνια το εγχείρημα να πάω από Αγία Παρασκευή μέχρι την βίλλα του Παπαδόπουλου, κι να επιστρέψω πάλι πίσω. Ε αυτή η διαδρομή ήταν κι ο λόγος που πήρα το πρώτο μου Garmin με τους χάρτες της Anavasis, το γιατί θα το αναλύσω ποιο κάτω.
Λοιπόν ξεκινάμε από Φυλή και παίρνουμε στο αρχαίο μονοπάτι η αλλιώς τον αρχαίο υδραγωγό που τώρα με τις βροχές είναι πλημυρισμένο και θέλει μεγάλη προσοχή μην ξεκινήσουμε την πορεία μας με μουσκεμένα πόδια. Μετά από 1,500 μέτρα δεξιά μας βλέπουμε τις ταμπέλες του ΕΟΣ για σπήλαιο Πανός , εκεί μπαίνουμε δεξιά και αμέσως αριστερά ξεκινάμε την ανάβαση όπου θα μας
φτάσει μέχρι την κορυφή λίγο πριν την πηγή Ταμίλθι και απέναντι ακριβώς από το Άρμα. Είναι μια πολύ ωραία διαδρομή μέσα σε πυκνή βλάστηση με σχετικά εύκολο τερέν αλλά λίγο απαιτητική ανάβαση ιδικά για αρχάριους.
Πολύ λίγο πριν την κορυφή μπαίνουμε σε ένα μικρό κομμάτι καμένου δάσος από την καταστροφική πυρκαγιά τις Τετάρτης 27 Ιουνίου του 2007 (ευτυχώς εκεί ο στρατηγός άνεμος δεν φυσούσε πολύ !!!!!!! ΤΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΘΕΕ ΜΟΥ ) που επιβάλετε να κάνουμε μια ολιγόλεπτη στάση για να απολαύσουμε την υπέροχη θέα σε ένα κομμάτι του λεκανοπεδίου και του Σαρωνικού κόλπου. Από εκεί ξεκινάμε μια ονειρική διαδρομή μέχρι και το σπήλαιο του Πάνα, μέσα σε πυκνή βλάστηση με τερέν όπου χρειάζεται προσοχή γιατί γλιστρά όπου έχει χώμα ιδικά τον χειμώνα, αλλά κυρίως με άγριο φαγωμένα κι κοφτερά βράχια που καραδοκούν για τυχόν λάθος μας. Πάνω απ΄όλα όμως είναι η μοναδική θέα αριστερά μας προς την κορυφή του Άρματος. Το Άρμα του Δια όπου κάθονταν εκεί και έβλεπε ακριβώς απέναντι στην Ακρόπολη τι έκαναν οι Αθηναίοι.
Ξεκινώντας λοιπόν σε λιγότερο από δέκα λεπτά βλέπουμε την πηγή Ταμιλθι όπου οκ δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Δεξιά ξεκινά μονοπάτι για την κορυφή Κεραμίδι αλλά εμείς συνεχίζουμε όλο ευθεία με μικρές κατηφοριές και μικρές ανηφοριές έως ότου φτάσουμε στης ταμπέλες όπου μας κατευθύνουν προς το σπήλαιο του Πάνα. Μην ανησυχείτε είναι τόσο εμφανείς που δεν υπάρχει περίπτωση να τις προσπεράσετε. Εκεί λοιπόν κάνουμε αριστερά και κατηφορίζουμε για την χαράδρα της Γκούρας ,μέχρι να δούμε πάνω σε ένα δένδρο ταμπέλες όπου λένε αριστερά για Πανός κι δεξιά για ρέμα Κιούση και Αγία Παρασκευή. Κάνουμε δεξιά και κατεβαίνουμε μέχρι την κήτη του ποταμού, δεν έχει πολύ νερό εκτός και αν έχει βρέξει πολύ της προηγούμενες μέρες. Σε δέκα έως δέκα πέντε λεπτά φτάνουμε σε δασικό δρόμο ανεβαίνουμε προς τα αριστερά, και σε διακόσια περίπου μέτρα ανεβαίνουμε δεξιά τον δρομάκο μέχρι το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής. Τριακόσια μέτρα ποιο πάνω είναι και η πηγή Ρουμάνι με τα υπέροχα πλατάνια της.
Μέχρι άδω είναι όλα μαγικά και ονειρεμένα (magical and dreamy ) που θα έλεγε και μια ψυχή τώρα τελευταία. Γιατί από εδω μέχρι και τον δασικό χωματοδρομο όπου είναι ο προορισμος μας ξεκινά μια τρελη ανάβαση μέσα στα καμένα όπου λόγο τις φωτιας στην ουσια δεν υπάρχει μονοπάτι, και αν και έχει μια ιποτιποδη σημανση είναι πολύ μα πάρα πολύ εύκολο να χαθούμε αν δεν έχουμε το GPS στο χέρι και να ακλουθούμε το στίγμα του.
Εννοείτε ότι την διαδρομή την είχα σχεδιάσει το Topo Navigator στο PC οπότε ακλουθούσα το στίγμα με κλειστά μάτια. Άσε που έπεσε και απίστευτη ομίχλη (το μόνο θετικό πολύ ωραίο το όλο κλίμα χάρμα οφθαλμών αλλά να είχα και την ανάλογη παρέα) οπότε εκ των πραγμάτων δεν βλέπεις τα ΜΠΛΕ σημάδια στης απομακρυσμένες πέτρες. Πολύ κουραστική ανάβαση αλλά άντε μπρος σε αυτά που ακλούθησαν είναι μια χαρά. Όταν και αν (αστειεύομαι )φτάσουμε στον δασικό κάνουμε αριστερά μέχρι να δούμε ταμπέλα που λέει πηγή Γκούρα κι Γαιδουροβρηση. Από εκεί μέχρι και τον επόμενο δασικό ότι και να πω θα είναι λίγο. Απλά δεν περιγράφετε με λόγια το πόσο δύσκολο είναι το τερέν με αμέτρητα δέντρα πεσμένα μέσα στο μονοπάτι που στην ουσία δεν υπάρχει καν πάρα μόνο με το ίχνος πας με κάτι φυτά που δεν ξέρω πως λέγονται, αν ξέρει κάποιος θέλω να μου πει, όπου είναι σαν φίδια σέρνονται παντού, μπλέκονται στα πόδια σου και σου βάζουν απίστευτες τρικλοποδιές. Δυστυχώς όλο αυτό δεν έχει να σου προσφέρει πολλά εκτός από κούραση και ταλαιπωρία. Όμως δεν θα πω αν πρέπει να πάτε η όχι γιατί και η ταλαιπωρία είναι μέσα στο αίμα μας. Στόχος μας είναι η πηγή Γκούρα που όταν τελικά την φτάσουμε παίρνουμε μια τελευταία ανάσα για την επόμενη μισή σχεδόν ώρα ταλαιπωρίας μέχρι να βγούμε στον δασικό. Θα προσέξατε ότι από Αγία Παρασκευή έως εδω δεν έχω δώσει καμία οδηγία γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει. Το ξαναλέω και κυριολεκτώ. Αν δεν έχετε GPS με χάρτες που να έχουν όλα τα μονοπάτια μην το επιχρίσετε δεν υπάρχει περίπτωση να πάτε εκεί που θέλετε. Όταν φτάσουμε στον δασικό είναι σαν να φτάσαμε στον παράδεισο. Παίρνουμε τον δρόμο αριστερά επάνω, δεξιά πάει για Αυλώνα, και ανάλογα το βήμα από την κούραση φτάνουμε μέχρι το Άρμα όπου από εκεί όλα πλέων είναι πολύ εύκολα κι γνωστά. Κάνουμε δεξιά και με όλο κατηφόρα μετά από σχεδόν μια ώρα φτάνουμε στην Φυλή όπου ολοκληρώνουμε την διαδρομή μας.
ΥΠ΄ Δυο πράγματα μόνο θέλω να πω σαν συμβουλή. Αν κάποιος αποφασίσει να κάνει την διαδρομή καλό είναι να μην είναι μόνος του όπως εγώ γιατί είναι και επικίνδυνο και βαρετό είναι πολλές οι ώρες, αλλά κυρίως αν είναι χειμώνας θα πρέπει να ξεκινήσει πολύ πρωί (εγώ ήμουν με το χάραμα 6,50 μέσα στο μονοπάτι) γιατί κινδυνεύει αν κάτι πάει λίγο στραβά να τον βρει το σκοτάδι μέσα στο βουνό. Απλά το λέω γιατί πέρσι το χειμώνα μου έτυχε κάτι ανάλογο και αν δεν έχεις τον κατάλληλο εξοπλισμό είναι άκρος επικίνδυνο και απογοητευτικό.
Καλές διαδρομές σε όλους.