ΠΑΡΑΝΥΜΦΟΙ {ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Μ.ΚΟΥΔΟΥΜΑ }

George Fotaras
Υπάρχουν διαδρομές που τις κάνεις άπαξ και τελείωσες, άλλες που υπό προϋποθέσεις θες να τις ξανακάνεις και κάποιες που μόλις τελειώσεις σκέφτεσαι πότε θα τις επαναλάβεις. Η συγκεκριμένη σίγουρα ανήκει στις τελευταίες, ενώ στην ιδιότυπη κλίμακα της βαθμολόγησής μας παίρνει 6 με άριστα το 10 της "Μητέρας όλων των Διαδρομών" στην Κρήτη και που δεν είναι άλλη από την ονειρική "Σούγια-Αγιά Ρουμέλη”.
Αυτή η διαδρομή έγινε από την ομάδα για πρώτη φορά ένα καλοκαίρι της δεκαετίας του 80, τότε που ο δρόμος για Κουδουμά δεν είχε φτάσει ακόμα στο μοναστήρι και είχε αφετηρία το μονοπάτι που ξεκινούσε λίγο κάτω από τον Πλατανιά και περιελάμβανε ανάβαση στον Κόφινα, κατάβαση στο μοναστήρι του Κουδουμά από την νότια πλευρά του βουνού μέσω του πευκοδάσους, κι από κει μέσω του αρχαίου μονοπατιού με τους λευκούς μαρμάρινους σταυρούς κατέληγε στον Άγιο Παύλο, τότε χωρίς το δάσος γύρω του αλλά ούτε και αυλόγυρο και τέλος πίσω στην αφετηρία, μια 12ώρη πορεία που μπορεί να μας κούρασε και να μας έφτασε στα όρια της αφυδάτωσης, όμως ατσάλωσε τη θέλησή μας και έδειξε το δρόμο για τα σπουδαία που θα μπορούσαμε να κάνουμε αν το επιχειρούσαμε.
Στη σημερινή διαδρομή, λόγω των χρονικών περιορισμών της εποχής, ξεκινήσαμε από τον Άγιο Παύλο, μπήκαμε κατευθείαν στο αρχαίο μονοπάτι που σαν φίδι ξετυλίγεται προς τα κάτω ανάμεσα σε θεόρατα μυτίκια, τεράστιους βράχους και αναρίθμητες πέτρες που κανείς πλέον δεν νοιάζεται να απομακρύνει απ' το μονοπάτι, άλλωστε, είναι τόσο λίγοι πια αυτοί που θα το προτιμήσουν έναντι του δρόμου για να πάνε στις Τρεις Εκκλησιές ή στον Κουδουμά.
Φτάνουμε στην πρώτη διασταύρωση και στο μαρμάρινο σταυρό, αριστερά το μονοπάτι συνεχίζει για τις Τρεις Εκκλησιές και δεξιά πάει στον Κουδουμά μέσω μαγευτικής θέας προς το πέλαγος και τα ανατολικά, ήπιων κλίσεων και μιας καθησυχαστικής ηρεμίας.
Ο δρόμος για τη μονή, ένας ακόμα λευκός σταυρός, το σύννεφο στη θάλασσα που ξεκινά και έρχεται κατά πάνω μας σύντομα μας αγκαλιάζει, οι καιρικές συνθήκες που χειροτερεύουν με αποτέλεσμα να χαθούν απ' τα μάτια μας ο Κόφινας και η γύρω περιοχή, έτσι η απόφαση λαμβάνεται με συνοπτικές διαδικασίες. Αλλαγή στο πρόγραμμα και "αγώνας δρόμου" μέσα στην ομίχλη για το "Τρίστρατο", εκεί δηλαδή που συναντιούνται οι δρόμοι για Κόφινα, Στέρνες, Παρανύμφους και Κουδουμά, ένα σημείο που έχει χαρίσει στιγμές δόξας αλλά και αγαλλίασης σε εκατοντάδες περιπατητές, δρομείς και ποδηλάτες. Όσοι έχουν ποδηλατήσει εκεί ή τρέξει τον “Αγώνα του Κουδουμά” μπορούν να με καταλάβουν, για τους άλλους, ποτέ δεν είναι αργά.
Μέσα σε ομίχλη που να μη βλέπεις τη μύτη σου κατά το κοινώς λεγόμενο αλλά ευτυχώς υποφερτό κρύο φτάνουμε πάνω απ' τον τώρα ερειπωμένο αλλά κάποτε γεμάτο ζωή Πλατανιά, όπου ξαφνικά ο καιρός λες και συμμαχεί μαζί μας ανοίγει για να φανεί το τοπίο σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.
Μπροστά μας τα πρόβατα που βρίσκονται έξω απ' τις μάντρες και τρέχουν προς το μέρος μας ελπίζοντας σε ένα χορταστικό απογευματινό, την μονοτονία του ξερού χόρτου και της αποψιλωμένης γης σπάνε που και που νησίδες από πράσινο, μερικά λιόφυτα στο βάθος δείχνουν ότι πλησιάζουμε εκεί που η γεωργία συναντά την κτηνοτροφία, ένας σκύλος-φύλακας ρίχνει τα καθιερωμένα προειδοποιητικά γαβγίσματα και αποσύρεται αξιοπρεπώς την ίδια στιγμή που ένας εποχούμενος βοσκός κορνάρει προκειμένου να μαζέψει τα ζώα του, η τελευταία μικρή ανηφόρα και το μονοπάτι πάνω απ' τον Άγιο Παύλο που σαν μια αόρατη αρτάνη μας κατεβάζει με αγγελική χάρη στην αυλόπορτα του ναΐσκου.
Εδώ τελειώνει μια διαδρομή που περιέχει πολλά. Από αναμνήσεις, υπέροχη θέα, εκπληκτικά πανάρχαια μονοπάτια που δυστυχώς χάθηκαν καθώς για ευκολία κατακρεουργήθηκαν από δρόμους και η κορωνίδα όλων ο Άγιος Παύλος και η γύρω περιοχή, για τα οποία και μόνο αξίζει μια επίσκεψη.

Καλές διαδρομές