Πάικο: Ρέμα Στραβοπόταμου (μονοπάτι των Μουσών)

Λένε ότι για το Πάικο η καλύτερη εποχή είναι το φθινόπωρο. Μη χάσετε όμως την ευκαιρία να το επισκεφτείτε και την άνοιξη, που είναι μέσα στο πράσινο.
Ξεκινάμε από τη θέση Πριματάρι, λίγο πριν τα Μεγάλα Λιβάδια, όπου υπάρχει παρατηρητήριο και πινακίδα πληροφόρησης. Στην αρχή το μονοπάτι δεν είναι σηματοδοτημένο. Παρόλο που είναι γενικά ευδιάκριτο χρειάζεται προσοχή σε 1-2 σημεία μέχρι να κατέβουμε στην πρώτη γέφυρα. Συνεχίζουμε δεξιά και με προσοχή στα λιγοστά σημάδια, ανεβαίνουμε μέχρι να βγούμε σε μικρό ξέφωτο. Το περνάμε και φτάνουμε σε δασικό δρόμο. Κινούμαστε για περίπου 400 μέτρα στο δασικό δρόμο μέχρι τη διασταύρωση 3, όπου μπαίνουμε αριστερά σε μονοπάτι. Από το σημείο αυτό ξεκινά ουσιαστικά η σήμανση, η οποία είναι πολύ καλή με πινακίδες, μπογιές, αλλά (κυρίως) και τα σημάδια του αγώνα 'ημιμαραθώνιος Πάικου'.
Το μονοπάτι είναι κατηφορικό μέχρι να συναντήσουμε τη δεύτερη γέφυρα, η οποία είναι και η πιο ωραία από όλες. Συνεχίζουμε ανηφορικά μέχρι τη διασταύρωση 4 που βγάζει στην άσφαλτο. Από εκεί το μονοπάτι γίνεται κατηφορικό μέχρι να φτάσουμε στην τρίτη γέφυρα. Για την συνέχεια διασχίζουμε διαδοχικά άλλες 5 φορές τον Στραβοπόταμο από αντίστοιχες ξύλινες γέφυρες. Συνολικά θα περάσουμε από 8 ξύλινες γέφυρες, κάθε μια από τις οποίες φέρει το όνομα μιας από τις Μούσες της αρχαιότητας. Για το λόγο αυτό μπορεί να το συναντήσετε και ως ΄΄μονοπάτι των Μουσών΄΄ (υπάρχει ομώνυμο και στα Πιέρια όρη). Μετά από μιάμιση περίπου ώρα συνολικά θα φτάσουμε στον ωραίο χώρο αναψυχής του Στραβοπόταμου.
Γενικά είναι μία εύκολη και ευχάριστη διαδρομή για όλους, μέσα σε υπέροχο δάσος οξυάς, η οποία έχει αναδειχθεί από το Δασαρχείο Γουμένισσας. Λίγη προσοχή χρειάζεται στην αρχή του διαδρομής, λόγω έλλειψης σήμανσης, και στα κατηφορικά κομμάτια από θέμα ολισθηρότητας.