Omalos plateau - Mitato mavre

Απο τον ομαλο στα ορια των επαρχιων σελινου και Κυδωνίας ξεκινα μονοπατι κατα τοπους χτιστο που οδηγει στο μιτατο του μαυρε.

Σε περίπου 20 λεπτα φτανει κανεις στο μιτατο. Η διαδρομη ειναι ομορφη μεσα σε κυπαρισσοδασος. Η περιοχή στο μιτατο φαίνεται οτι χρησιμοποιείται για τουριστικους λόγους.

Δυστυχως εχει μπογιες σε πολλα σημεια και το υλικο που βαζουμε στα κουφωματα και φουσκώνει δεν ξερω πως το λενε δες φωτογραφιες. Ειναι βελτιωμενη ξερολιθια αρμε (armed) πατεντα της mavres mountain solutions co. 🙂

Στην περιοχη του μιτατου υπαρχει το εκκλησάκι των αγιων πάντων και επιπλεον ενα αξιοπερίεργο αξιοθέατο. Μια μικρη χτισμένη πλαγια σαν ενα μικρο αμφιθέατρο με πρόσβαση στο κεντρο απο ολες τις κατευθύνσεις.

Κάποιοι εικαζουν οτι μπορει να ηταν το σημειο συγκεντρωσης των οπλαρχηγών της περιοχης (σελινου, κυδωνιας, σφακιων) για να κανουν συμβουλιο και να οργανωσουν τις επαναστασεις..

Οποιος ξερει κατι παραπανω ας στειλει ενα μήνυμα θα ηθελα πολυ να γνωριζω.

Απο το μιτατο του μαυρε προχωρησαμε τυχαία στις κοιλαδες που βρίσκονται αναμεσα στους λοφους μεχρι που βγηκαμε σε παλιο καλδεριμι και το ακολουθήσαμε ως την ριζα της καϋμενης κεφαλας.

Ο καιρος δεν μας εκανε την χαρη οποτε κατηφορισαμε εκτος μονοπατιου σε ομορφη δασωμενη περοοχη μεχρι την ρεματια που οδηγει πισω στην εκκίνηση. Η ρεματια θυμιζει πολυ το πεδιο και τις πεζουλες που συναντα κανεις στο μονοπατι για τρομαρισα.

Η περιοχη εχει κομματια με πολλα πυκνα δενδρα και ομορφη θεα τον ομαλο.

Τοσα χρονια την "υποτιμουσα" καθως οταν βρισκόμουν στον ομαλο εστρεφα το βλέμμα μου προς τις ψηλές κορυφες, ομως τελικα συνειδητοποίησα οτι σε αυτα τα μέρη, στις κοιλαδες αναμεσα στο τρουλι και την καϋμενη κεφαλα πηγαδια πεζουλες στρατες μιτατα εχουν πολλα να πουν, ιστοριες να διηγηθούν, για καποιους ηταν το βιός τους... Αρκει να στρεψεις το βλεμμα προς τα κατω...και ολα θα φανερώνουν...

Καλες βολτες...

(Δεν υπαρχει πουθενα πηγη με νερο.)

Υπαρχουν καποιες πληροφοριες για την περιοχη και τα μιτατα και τις οικογενειες που τα ειχαν στο βιβλιο του αντωνη πλυμακη κουμοι και μιτατα στα λευκα ορη.