Όλυμπος - Κίτρος - Άνθιμος

Πανέμορφη ανάβαση από τη Βρύση Παπαζήση και τη ράχη Πυξάρι-Σαλατούρα στην κορυφή του Κίτρους και κατάβαση από τη ράχη του Άνθιμου στη Βρύση Τσουρέκα. Και οι δύο ράχες χαρίζουν εντυπωσιακή απεριόριστη θέα προς κάθε κατεύθυνση και ιδιαίτερα προς τις άγριες κορυφές του Ολύμπου.

Η διαδρομή ξεκινάει από τη Βρύση Παπαζήση στο χωματόδρομο που ενώνει την Πέτρα με τον Κοκκινοπηλό στα 1000μ. Ακολουθήσαμε το απότομο μονοπάτι του χάρτη της Geopsis μέσα σε δάσος μαύρης πεύκης χωρίς να βρούμε σημάδια αλλά υπάρχουν κορδέλες λίγο πιο πέρα που τελικά συναντήσαμε πιο ψηλά. Σύντομα συναντάμε τη Βρύση Παναγιώτη. Και στις δύο βρύσες δεν βρήκαμε νερό. Η ανάβαση συνεχίζει απότομα μέχρι να βγούμε στη ράχη της Σαλατούρας πιο πάνω από το δασικό δρόμο και το τριγωνομετρικό κολωνάκι του στρατού. Ακολουθούμε τη ράχη που μας ανεβάζει στο καταφύγιο ανάγκης "Σαλατούρα" της κορυφής Πυξάρι με κολωνάκι στα 1797μ. Το καταφύγιο είναι ανοικτό και εξοπλισμένο από την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης.
Συνεχίζουμε στη ράχη της Στενής Σαλατούρας και αφού περάσουμε από ανώνυμη κορυφή στα 2089μ., ανεβαίνουμε τελικά στη Νάνα στα 2285μ. Εδώ υπάρχει διασταύρωση με το μονοπάτι-τραβέρσα που παρακάμπτει το Κίτρος και πηγαίνει απευθείας στον Τσαμπά για να κατέβει Ρούδι και από εκεί Κοκκινοπηλό. Εμείς συνεχίσαμε την ανάβαση και σύντομα πατήσαμε στην κορυφή του Κίτρους στα 2416μ. Απολαμβάνουμε την πανοραμική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις. Από εδώ μπορεί κάποιος να συνεχίσει προς Φλάμπουρο και το δρόμο που πάει στην καλύβα του Χρηστάκη ή να κατέβει από το Ρούδι προς Κοκκινοπηλό. Εμείς όμως είχαμε στόχο τη ράχη του Άνθιμου που σπάνια επιλέγουν οι ορειβάτες.
Κατεβαίνοντας το Κίτρος φτάνουμε σύντομα στον Τσαμπά όπου το βασικό σημαδεμένο μονοπάτι κατεβαίνει για Ρούδι και Κοκκινοπηλό. Εμείς συνεχίσαμε πάνω στη ράχη προς Άνθιμο 1999μ. στον οποίο φτάνουμε εύκολα. Συνεχίζουμε την κατάβαση και σιγά σιγά αφήνουμε το αλπικό και μπαίνουμε σε δάσος κατά τόπους αρκετά πυκνό με μαύρη πεύκη, πυξάρια και κέδρα. Δεν υπάρχει σαφές μονοπάτι και μόνο σε ένα δέντρο βρήκαμε ένα κόκκινο σημάδι αλλά η κατάβαση δεν προβληματίζει αφού ακολουθούμε πιστά τη ράχη. Καταλήγουμε τελικά σε δασικό δρόμο που έρχεται από Κοκκινοπηλό και πηγαίνει προς Σμίξη και Πυξάρι. Εδώ υπάρχει κούκος και ασαφές μονοπάτι χωρίς σημάδια, που συνεχίζει να κατεβαίνει κάτω από το δρόμο πάνω στη ράχη αλλά γίνεται αρκετά απότομο και οδηγεί σε βράχια με θέσεις μάχης (αμπριά).
Εμείς επιλέξαμε να ακολουθήσουμε το δασικό δρόμο προς Σμίξη και στο σημείο που αυτός συναντά βοσκοτόπι με καλύβα, τον αφήσαμε για να κατεβούμε από κατεβασιά υλοτόμων σε άλλο δασικό δρόμο πιο χαμηλά. Εκεί συναντάμε μεγάλο ξέφωτο-λιβάδι με πολύ ωραία θέα του Κίτρους και των ραχών που περπατήσαμε. Από το λιβάδι αυτό φεύγει τρακτερόδρομος μέσα στο δάσος ο οποίος τραβερσάρει και κατεβάζει τελικά στον πιο κάτω δασικό δρόμο. Εμείς κόψαμε δρόμο από απότομη κατεβασιά-τσουλήθρα υλοτόμων. Στον δασικό δρόμο που βγαίνουμε υπάρχουν σημάδια του αγώνα Faethon Olympus Marathon και τον ακολουθούμε για λίγο ανατολικά. Σύντομα τα σημάδια και πινακίδα μας οδηγούν με μονοπάτι στη Βρύση Τσουρέκα με άφθονο παγωμένο νερό. Από εδώ συνεχίζουμε ανατολικά για 2,7χλμ. πάνω στο χωματόδρομο Πέτρας-Κοκκινοπηλού μέχρι τη Βρύση Παπαζήση μέσα σε πολύ όμορφο δάσος.