Odayeri'den Torkul Gölü'ne ( 2016 09 )

Odayeri Yaylası'ndan başlıyoruz yürüyüşe. Daha adımlarımızı yere basar basmaz iri pembe renkleriyle sonbahara özgü acıçiğdemler karşılıyor bizi. Yaklaşık 1350 metre yükseklikteyiz artık. Günler kısalıyor ve doğa mevsim gereği hızlı bir değişim içinde.

Yaylacılar için de bir işaret bu çiçekler. Havaların soğuduğuna, artık daha aşağılara inmeleri gerektiğini söyleyen. Bu yüzden de Anadolu'nun çoğu yerinde Vargit çiçeği olarak biliniyorlar, soğuklar geldi, varın gidin dercesine...

Göknar ve kayın ormanlarının içinde yavaş yavaş yükselen toprak bir yol var önümüzde. Bu yüksek ormanın güneşi görmesine izin verdiği yerlerde böğürtlenler çoktan olgunlaşmış. Elbette hazırlıklıyız biz de , küçük yoğurt kovalarımız dolmaya başlıyor yabanın cömertliğiyle...

Rota başlangıçta sürekli yükselse de verdiğimiz küçük molalarla ekibimiz nefes alıyor. Yaklaşık 3 km sonunda çıkışın sonuna geliyor ve yaklaşık 1550 metre rakıma ulaşıyoruz. Mola verdiğimiz yerdeki geniş alan tamamen eğreltiotlarıyla kaplı ve bundan sonraki bölümde Torkul Gölü'ne kadar yavaş yavaş alçalacağız.

Her ne kadar baharda ki coşkuya sahip olmasa da bize eşlik eden çiçekler de var yol kenarlarında. Pembe renkleriyle Yakıotları ve laciverte çalan çiçekleriyle göz alıcı Gentiyanlar en belirgin olanları içlerinde...

Yaklaşık 15 km lik bir yürüyüşün sonunda ulaşıyoruz Torkul Gölü'ne. Ateşimiz çoktan yanmış ve çayımız demlenmiş bizi bekliyor. Kimimiz portatif sandalyelere, kimimiz de otların üstündeki matlara bırakıyor kendini. Enerjisi tükenmemiş olanların bir kısmı gölü keşfe gidiyor yemek hazırlıkları yapılırken. Çok acıkanlarımız ise yoldan aldığımız süt mısırları ateşin közünde pişirme derdinde.

Yolu biraz uzak olsa da ziyaretçilerine her mevsim farklı bir güzellik sunmaya aday bir coğrafya Düzce Yaylaları ...