Νταμούχαρή - Μούρεσι - Kισσός - Άγιος Δημήτριος - παραλία Άγιος Ιωάννης - παραλία Παπά Νερό (κυκλική)
Trail photos
Author
Trail stats
- Distance
- 9.31 mi
- Elevation gain
- 2,402 ft
- Technical difficulty
- Moderate
- Elevation loss
- 2,402 ft
- Max elevation
- 1,638 ft
- TrailRank
-
70
5
- Min elevation
- 1,638 ft
- Trail type
- Loop
- Moving time
- 3 hours 51 minutes
- Time
- 6 hours 3 minutes
- Coordinates
- 2660
- Uploaded
- July 16, 2021
- Recorded
- July 2021
near Ntamoúchari, Thessaly (Greece)
Viewed 1612 times, downloaded 20 times
Trail photos
Itinerary description
Στη διαδρομή, που αποτελείται από πετρόστρωτα μονοπάτια, αγροτικούς δρόμους και ένα μέρος του είναι στην άσφαλτο, συναντάμε όμορφες παραλίες, πανοραμικά μπαλκόνια με μαγευτική θεα, πετρόχτιστα εκκλησάκια, πανέμορφες πλατείες, γεφύρια καθώς και ρέματα με βάθρες για βουτιές!
Waypoints
Car park
112 ft
Parking - παραλία Νταμούχαρης
ΝΤΑΜΟΥΧΑΡΗ Η Νταμούχαρη αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο για το Πήλιο. Είναι το καμάρι του Πηλίου! Η γοητεία της συγκίνησε ακόμα και τους χολιγουντιανούς σκηνοθέτες του γνωστού μιούζικαλ στο οποίο πρωταγωνίστησαν πασίγνωστοι διεθνώς ηθοποιοί “Mama Mia” και γύρισαν μέρος της ταινίας στο λιμανάκι της Νταμούχαρης. Σε μικρή απόσταση από τη Νταμούχαρη βρέθηκαν ερείπια παλιού φρουρίου και εκεί τοποθετούν την ομηρική πόλη Θαυμακία. Για την ονομασία του παραλιακού οικισμού του Μουρεσίου υπάρχουν δύο διαδεδομένες εκδοχές. Η μία αποδίδει την ονομασία σε Έλληνες και Βενετούς ναυτικούς, οι οποίοι πριν από μισό αιώνα περίπου καθώς έπλεαν στη περιοχή διακινδύνευσαν από τους πειρατές και ζήτησαν χάρη από τη Παναγιά. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την εκδοχή η ονομασία Νταμούχαρη αποτελεί παραφθορά της φράσης “Δώσ΄μου χάρη” . Κατά την άλλη εκδοχή το τοπωνύμιο προήλθε από τη σύντμηση της φράσης “d'amour” που σημαίνει όλο χάρη. Ο γραφικός οικισμός της Νταμούχαρης προκαλεί δέος σε ντόπιους και ξένους με την φυσική ομορφιά του και την ιστορία του. Πρόκειται για έναν παραθαλάσσιο οικισμό όπου αποτελείται από δύο μικρούς κόλπους , τους οποίους χωρίζει ένας λόφος, πάνω στον οποίο υπάρχουν τα ερείπια μεσαιωνικού κάστρου. Ο ένας κόλπος αποτελεί το φυσικό λιμανάκι της Νταμούχαρης και ο άλλος την βοτσαλωτή παραλία της Παλιάς Νταμούχαρης. Το φυσικό λιμανάκι της Νταμούχαρης που δεσπόζει κάτω από το επιβλητικό τοπίο των συντριμμιών του κάστρου, στολίζουν πέραν από τα γαλαζοπράσινα νερά του Αιγαίου, οι επιβλητικοί βράχοι στην κορυφή των οποίων υπάρχει πλούσια βλάστηση. Στο λιμανάκι υπάρχει το πέτρινο κτίριο του παλιού τελωνείου, που βρίσκεται εκεί για να θυμίζει την περίοδο ακμής της περιοχής. Γύρω από αυτό επίσης υπάρχουν ψαροταβέρνες όπου μπορεί κανείς να απολαύσει φρέσκο ψάρι και άλλες τοπικές λιχουδιές, απολαμβάνοντας παράλληλα την εξαίσια θέα. Από τη πλευρά της Παλιάς Νταμούχαρης το τοπίο γίνεται πιο άγριο και προκαλεί δέος, καθώς στις δύο πλευρές του κόλπου δεσπόζουν υψηλοί βράχοι. Στο τέρμα της παραλίας της Παλιάς Νταμούχαρης υπάρχει ένα μικρό ξύλινο γεφυράκι που συνδέει τη παραλία με τα “καγκιόλια” , ένα ανηφορικό μονοπάτι πάνω στον βράχο , με μεγάλη κλίση που οδηγεί στην πανέμορφη Φακίστρα της Τσαγκαράδας. Πάνω στο λόφο της Νταμούχαρης υπάρχει το περίφημο αρχοντικό “Cleopatra's Miramare” , το οποίο φέρει μια δραματική ιστορία. Ο καπετάνιος Απόστολος Βαϊνόπουλος κάτοικος της Νταμούχαρης ταξίδευε διακινώντας προϊόντα στο εξωτερικό. Ενώ βρισκόταν στο Βουκουρέστι ερωτεύτηκε την όμορφη και πλούσια Κλεοπάτρα, την οποία την παντρεύτηκε και την έφερε μαζί του στη Νταμούχαρη. Στη Νταμούχαρη ο ίδιος θα κτίσει ένα περίφημο αρχοντικό όπου θα ζήσει με την αγαπημένη του Miramere, όπως τη φώναζε χαϊδευτικά ο ίδιος. Η Κλεοπάτρα καθώς ο αγαπημένος της ταξιδεύει συνεχώς και μακριά από την οικογένειά της παθαίνει κατάθλιψη . Η ίδια πεθαίνει κατά τον τοκετό ύστερα από επιπλοκές. Το παιδί της ένα αγοράκι καταφέρνει να ζήσει, αλλά δυστυχώς πεθαίνει πρόωρα σε ηλικία 10 ετών καθώς προσβάλλεται από μια ασθένεια. Ο Βαϊνόπουλος σε αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής του έχει πλάι του την παραμάνα του παιδιού, τη Βικτώρια με την οποία θα αποκτήσει 5 παιδιά . Από τους απογόνους αυτούς κατάγονται και οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής. Στη Νταμούχαρη και συγκεκριμένα στα Κριτίρια αγαπούν να πηγαίνουν οι ντόπιοι ψαράδες. Πρόκειται για ένα ακρωτήρι , όπου συχνάζουν οι ψαράδες που ψαρεύουν από τα βράχια. Κοντά στα Κριτίρια υπάρχει η θέση Αυλάκι που μοιάζει σα μια πολύ μικρή κρυφή παραλία, που καταφεύγουν εκεί για μπάνιο όσοι αγαπούν το κολύμπι τις ημέρες που έχει πολύ κύμα, διότι η θέση του του επιτρέπει να έχει ήρεμα νερά, καθώς βρίσκεται πίσω από τα Κριτίρια και είναι κλειστό από τις δύο πλευρές. Μπροστά από τα Κριτίρια και μέχρι την Παραλία του Παπά Νερό εκτείνεται η θάλασσα που οι ντόπιοι αποκαλούν “Απέραντος”. Τέλος αξίζει να γίνει μια αναφορά στο μικρό ναό του Αγίου Νικολάου και Χαραλάμπου, κτισμένου από το 1744, τον οποίο αξίζει κανείς να επισκεφθεί για να θαυμάσει τις υπέροχες αγιογραφίες βυζαντινής τέχνης.
Panorama
Religious site
1,217 ft
Πλατεία στο Μούρεσι - Ιερός Ναός της Αγίας Τριάδος
ΜΟΥΡΕΣΙ Ένα από τα ομορφότερα χωριά του Πηλίου αδιαμφισβήτητα είναι το Μούρεσι με τις πανέμορφες παραλίες της Νταμούχαρης και του Παπά Νερό. Η γεωγραφική του θέση του χαρίζει απέραντη θέα προς τα γειτονικά χωριά Τσαγκαράδα, Κισσός, Άγιος Δημήτριος και προς τους παραθαλάσσιους οικισμούς Άγιος Ιωάννης, Παπά Νερό, Νταμούχαρη . Λόγω της προνομιακής του θέσης και της απεριόριστης θέας που φτάνει μέχρι και τη Χαλκιδική , από παλιά συνήθιζαν να το αποκαλούν “καραούλι”. Το υψόμετρο του είναι 370μ. και η απόστασή του από το Βόλο είναι περίπου 54 χιλιόμετρα. Για την ονομασία του έχουν διατυπωθεί διάφορες εκδοχές, ωστόσο καμιά δεν έχει τεκμηριωθεί ώστε να επικρατήσει των άλλων. Μία εκδοχή αναφέρει πως το χωριό πήρε το όνομά του από την αρχαία ελληνική αποικία της Μικράς Ασίας Μύρα, απ΄ όπου ήρθαν και εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι κάτοικοί του. Ένας Γάλλος περιηγητής ο Μεζιέρ το 1850 διατύπωσε την άποψη ότι το Μούρεσι οφείλει το όνομά του στην αρχαία πόλη Μύραι. Έτσι επηρεασμένοι από αυτή την άποψη λόγιοι της εποχής αποκαλούσαν το χωριό Μυρέσιον. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως το 1934 χωρικοί ανακάλυψαν μία αρχαϊκή λήκυνθο μέσα σε τάφο, και από αυτό το γεγονός εικάζεται πως το σημερινό Μούρεσι αποτελεί την αρχαία πόλη Μύραι. Κατά τον Σισιλιανό η αρχαία πόλη ήταν κτισμένη στη τοποθεσία της σημερινής Νταμούχαρης, κάτι ωστόσο που αναιρείται αν ανατρέξει κανείς στον αρχαίο γεωγράφο Σκύλακα , ο οποίος τοποθετεί τον αρχαίο οικισμό πιο δυτικά. Κατ' άλλους η ονομασία του αποδίδεται στη λατινική λέξη murus (=κάστρο), λόγω του κάστρου που υπήρχε στη Νταμούχαρη. Ο ιστοριοδίφης Σκουβαράς επιχειρώντας να προσδιορίσει τη προέλευση του τοπωνυμίου διατύπωσε την άποψη ότι αυτό έχει αρβανίτικη προέλευση και σημαίνει την περιοχή που ανήκε σε κάποιο μεγαλοτσιφλικά και ονομάζεται Μούρο. Μια πιο απλοϊκή εκδοχή είναι αυτή που αποδίδει το όνομα του χωριού στα δέντρα των μουριών , από τα οποία ήταν κατάφυτη η περιοχή. Το Μούρεσι σίγουρα είχε κατοικηθεί από την αρχαιότητα γεγονός που το μαρτυρά η ανακάλυψη της αρχαϊκής λυκήνθου στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής , όπου σήμερα υπάρχει ο ομώνυμος ναός και το νεκροταφείο. Αργότερα κατά μεσαιωνική περίοδο το λιμάνι της Νταμούχαρης θεωρούνταν το μοναδικό ασφαλές λιμάνι της περιοχής, γεγονός που επιβεβαιώνει και η ύπαρξη του κάστρου. Γύρω στα 1600 οι ντόπιοι φαίνεται ότι δημιουργούν οικισμούς σε μεγαλύτερα υψόμετρα καθώς κινδυνεύουν από τις επιδρομές των πειρατών. Οι ληστρικές επιδρομές ταλάνιζαν επί αιώνες την περιοχή. Μάλιστα το 1814 πειρατές που αποβιβάστηκαν στη Νταμούχαρη και επιτέθηκαν στην ευρύτερη περιοχή αιχμαλώτισαν 40 άτομα για την εξαγορά των οποίων ζητούσαν λύτρα. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας το Μούρεσι ήταν ζιαμέτ, δηλ. μεγάλο τιμάριο και είχε παραχωρηθεί στις αρχές του 17ου αι., λίγο πριν το 1614 στον Χατζή Μουσταφά Αγά , διοικητή της Κωνσταντινούπολης. Το 1668 ο Σουλτάνος Μεχμέτ Δ' παραχώρησε τα περισσότερα χωριά του Πηλίου στη μητέρα του και απαγόρευσε την εγκατάσταση των Τούρκων σε αυτά, καθώς τα χαρακτήρισε ως “βακούφια”. Ανάμεσα στα βακούφια ήταν και το Μούρεσι γεγονός καθοριστικό και την ανάπτυξη που θα γνωρίσει στο μέλλον. Το Μούρεσι συμμετείχε στην ελληνική επανάσταση του 1821 , αλλά και σε αυτή του 1878. Όσον αφορά στην οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων αυτοί ασχολούνται κυρίως με τη ναυτιλία, τη σκωληκοτροφία, το μετάξι, τη βιοτεχνία σκουτιών, το “καματερό”, τα αμπέλια, το κρασί, τα σύκα, το καλαμπόκι, τη κτηνοτροφία, ενώ στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αι. καλλιεργούν επίσης μήλα και πατάτες. Η κρίση στη σηροτροφία υποχρέωσε πολλούς κατοίκους του χωριού να μεταναστεύσουν, έτσι το χωριό αρχίζει να παρακμάζει και να αντιμετωπίζει δημογραφικό πρόβλημα. Ωστόσο, κάποιοι από τους κατοίκους που μετανάστευσαν αναδείχθηκαν έπειτα ευεργέτες του χωριού, όπως ο Γ. Γαρυφάλλου και ο Γ. Πετρόχειλος που ανοικοδόμησαν το κτίριο που για πολλά χρόνια στέγαζε το δημοτικό σχολείο και την κοινότητα του χωριού, ενώ σήμερα το νηπιαγωγείο , καθώς και ο Ι. Ρέτσος που η συνδρομή του βοήθησε σε πολλά έργα στο χωριό όπως στην κεντρική πλατεία του χωριού , στην οποία οι κάτοικοι έδωσαν το όνομά του εις μνήμην του μεγάλου ευεργέτη (1905), οι αδερφοί Βεργόπουλοι και Δάμτσα, τα αρχοντικά των οποίων υπάρχουν κοσμούν το χωριό και άλλοι. Από το ημερολόγιο του Ζωσιμά Εσφιγμενίτη (1887) πληροφορούμαστε ότι το Μούρεσι είχε φτάσει στους 1214 κατοίκους και στο σχολείο του φοιτούσαν 38 μαθητές Αξιοθέατα του χωριού αποτελούν η πλακόστρωτη κεντρική πλατεία του Κωσταντή Ρέτσου όπου δεσπόζει ο ναός της Αγίας Τριάδας . Τη πλατεία αγκαλιάζουν επιβλητικές φλαμουριές, που χαρίζουν σκιά, δροσιά και γεμίζουν την ατμόσφαιρα με το υπέροχο άρωμα του τίλιου. Στη πλατεία μπορεί κανείς να απολαύσει το καφέ του ή το φαγητό του καθώς υπάρχει παραδοσιακή ταβέρνα . Στην κάτω πλευρά πλησίον της πλατείας υπάρχει ένας χώρος αναψυχής για τα παιδιά που τον κοσμούν μεγάλα πεύκα. Πλησίον υπάρχει το ηρωικό μνημείο, όπου λαμβάνουν χώρα οι σχολικές εκδηλώσεις κατά τις εθνικές επετείους. Στη πλατεία επίσης υπάρχει μια εξαίσια μαρμάρινη κρήνη. Κάτω από την πλατεία υπάρχουν δύο μεγάλα αρχοντικά , το ένα ανήκε στον Κωσταντή Ρέτσο , ενώ το άλλο στην οικογένεια Βεργόπουλου. Πλησίον της πλατείας βρίσκεται το κοινοτικό κατάστημα του χωριού. Βασικό πλεονέκτημα της πλατείας του Μουρεσίου είναι η υπέροχη θέα που συνδυάζει το ειδυλλιακό τοπίο του βουνού και της θάλασσας. Από αυτή φαίνονται τα χωριά Κισσός, Άγιος Δημήτριος, Άγιος Ιωάννης ακόμα και η Χαλκιδική. Στη πλατεία κάθε χρόνο διοργανώνεται η Γιορτή Τσίπουρου καθώς και λαϊκά πανηγύρια αφιερωμένα στις εκκλησίες και στα εξωκκλήσια του χωριού, όπως το πανηγύρι κατά την θρησκευτική εορτή του Αγίου Πνεύματος, του Αγίου Παντελεήμονος, της Αγίου Φανουρίου και του Σταυρού (14/9) . Στο Μούρεσι επίσης υπάρχει το σπήλαιο των Κενταύρων κοντά στον λόφο Τσούκα. Η παράδοση θέλει στο εσωτερικό του Σπηλαίου να κατοικούν οι Κένταυροι, τους οποίους η μυθολογία τοποθετεί στο βουνό του Πηλίου. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό Σπήλαιο, μεγάλου βάθους, όπου το κοσμούν σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Κοντά στο σπήλαιο , όπως έχει αναφερθεί ανωτέρω δεσπόζει ο λόφος Τσούκα. Πρόκειται για μια θέση , που βρίσκεται πάνω από τον παραλιακό οικισμό της Νταμούχαρης, με απεριόριστη θέα σε βουνό και θάλασσα, όπου λαμβάνουν χώρα κατά τους θερινούς μήνες διάφορες εκδηλώσεις που διοργανώνει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μουρεσιωτών. Στο Μούρεσι αξίζει κανείς να επισκεφτεί τους ναούς και τα εξωκκλήσια. Ο ναός της Αγίας Τριάδας, στον όποιο έχει γίνει ήδη αναφορά, βρίσκεται στη κεντρική πλατεία του χωριού. Ο επιβλητικός ναός ανακαινίσθηκε το 1776 από ηπειρώτες τεχνίτες που άρχισαν να συρρέουν στην περιοχή από το το β' μισό του 18ου αι.. Στην Αγία Τριάδα διασώζεται ένα εξαίρετο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Στο ναό φυλάσσονται τα οστά των Τριών Ιεραρχών. Η εκκλησία αυτή είναι ένα έξοχο δείγμα βασιλικής με θαυμάσιο διάκοσμο και ένα ξυλόγλυπτο εικονοστάσι απαράμιλλης τέχνης και καλαισθησίας. Ακόμα η Εκκλησία της Αγίας Τριάδας, ανακαινισμένη το 1776. Τρεις γιγαντιαίες φλαμουριές αγκαλιάζουν προστατευτικά την πλατεία και το θαυμάσιο μητροπολιτικό ναό της Αγίας Τριάδας. Αξιοθαύμαστη είναι η Αγία Τράπεζα. Όλες οι Πηλιορείτικες εκκλησίες είναι μνημεία μεγάλης τέχνης, με ξυλόγλυπτα τέμπλα, υστεροβυζαντινές εικόνες και πολύτιμα αντικείμενα. Οι περισσότερες από τις εικόνες ανακαινίσθηκαν πριν από μερικά χρόνια. Ορισμένες χρονολογούνται στο 18ο αιώνα Λίγα χρόνια μετά την ανακαίνιση της Αγίας Τριάδας χτίζεται ο ναός της Αγίας Παρασκευής Στα 1792 οικοδομείται ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στον οποίο το 1810 τοποθετείται ένα από τα ωραιότερα ξυλόγλυπτα τέμπλα του Πηλίου διάτρητης ξυλογλυπτικής με παραστάσεις από τη θυσία του Αβραάμ, τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη, την εκδίωξη του Αδάμ και της Εύας από τον Παράδεισο κ.α. Ο εξαίσιος ναός δωρεά των ναυτικών με το διακοσμημένο με βότσαλα δάπεδο θα καταστραφεί λόγω κατολισθήσεων και σεισμών και στη θέση του θα ανεγερθεί νεότερος ομώνυμος ναός το 1955 . Στο νεότερο ναό διασώζεται το τέμπλο του παλαιότερου ναού. Στο Μούρεσι υπάρχουν και τα εξωκλήσια του Προφήτη Ηλία και του Σταυρού.
Religious site
1,319 ft
Ιερός Ναός Κοίμησης της Θεοτόκου (πλατεία Απόστολου Χατσηβασίλικου)
Η Εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, χτισμένη το 1810 με δαπάνη ναυτικών. Το ξύλινο τέμπλο της φυλάσσεται στη νεότερη εκκλησία, που χτίστηκε το 1955 σε άλλη θέση.
River
Bridge
764 ft
Γεφύρι στο Κισσώτικο ρέμα
Ένα ξύλινο γεφύρι που από κάτω του έχει μεγάλες βάθρες για βουτιές και δροσερό μπάνιο.
Religious site
1,109 ft
Ιερός Ναός Αγίου Κωνσταντίνου στη Μαυρούτσα
Η εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου στον οικισμό Μαυρούτσα. Δίπλα της υπάρχει η παλιά μισογκρεμισμένη εκκλησία και το νεκροταφείο.
Religious site
1,690 ft
Πλατεία Κισσού (πλατεία Γεωργίου Ιωάννη Αντωνόπουλου) - Ιερός Ναός Αγίας Μαρίνης
ΚΙΣΣΟΣ Το πανέμορφο χωριό του Κισσού είναι αναμφισβήτητα από τα πιο δημοφιλή χωριά του Πηλίου και προσελκύει τουρίστες καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Σε αυτό σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η προνομιακή γεωγραφική του θέση καθώς βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το χιονοδρομικό κέντρο Αγριόλευκες στα Χάνια αλλά και από τις παραλίες της περιοχής. Το υψόμετρο του είναι 520μ και η απόστασή του από το Βόλο είναι 48χλμ . Η πρόσβασή του γίνεται από τρεις εθνικές οδούς : από το Βόλο μέσω Μηλεών ή Νεοχωρίου, από το Βόλο μέσω Ζαγοράς, από το Βόλο μέσω του χιονοδρομικού κέντρου των Χανίων. Ο τελευταίος δρόμος είναι ο πιο σύντομος, όμως για κάποιους μήνες το χειμώνα παραμένει κλειστός καθώς περνά μέσα από το χιονοδρομικό κέντρο. Για την προέλευση του τοπωνυμίου υπάρχουν δύο κυρίαρχες εκδοχές: η πρώτη αποδίδει την ονομασία σε παραφθορά της λέξης χρυσός καθώς οι ντόπιοι προφέρουν συχνά το όνομα ως “κσος”, ενώ η δεύτερη την αποδίδει στο αναρριχητικό φυτό κισσός. Ο Κισσός είναι ένα χωριό με μακραίωνη ιστορία. Κάποτε η έκτασή του άγγιζε τα όρια της θάλασσας καθώς συνοικίες του ήταν ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Ιωάννης. Στη συνέχεια ο Άγιος Δημήτριος έγινε αυτόνομη κοινότητα με συνοικία της τον παραθαλάσσιο οικισμό του Αγίου Ιωάννη. Ο Κισσός είχε κατοικηθεί από την αρχαιότητα όπως διαπίστωσαν οι αρχαιολόγοι Αρβανιτόπουλος και Γιαννόπουλος, οι οποίοι εντόπισαν ερείπια αρχαίου φρουρίου , ενώ ντόπιοι ήδη είχαν ανακαλύψει αρχαίους τάφους και νομίσματα. Από τα ευρήματα αυτά εκτιμάται ότι υπήρχε οικισμός στη περιοχή ήδη από τη Ρωμαϊκή περίοδο. Αρχικά ο οικισμός βρισκόταν κοντά στη θάλασσα αλλά σταδιακά φτάνει στο βουνό λόγω των επιδρομών των πειρατών. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας το χωριό συγκαταλεγόταν στα βακούφια, γεγονός που του επέτρεψε να αναπτύξει την οικονομία του. Πράγματι ο Κισσός περί τα τέλη της Τουρκοκρατίας γνώρισε ιδιαίτερη οικονομική ευμάρεια λόγω της παρασκευής μάλλινων υφασμάτων και της μεταξοκαλλιέργειας. Επιπλέον ιδιαίτερα προσοδοφόρα για τον Κισσό ήταν τα πηλιορείτικα πινάκια που κατασκευάζονταν εκεί από τόρνους που επεξεργάζονταν το ξύλο καστανιάς και προσέλκυαν πολύ τις αγορές του εξωτερικού. Οι Κισσώτες είχαν διακριθεί στο θαλάσσιο εμπόριο και ανταγωνιζόταν τη Ζαγορά στο μετάξι και κυρίως στα σκουτιά. Ωστόσο, όσο ο οικισμός μεταφερόταν σε μεγαλύτερα υψόμετρα παρατηρείται σταδιακή μεταστροφή της οικονομίας προς την γεωργία. Σε αυτό συνέβαλε και η αύξηση του πληθυσμού λόγω της προσέλευσης Ηπειρωτών. Τότε ξεκινά η εκμετάλλευση μεγάλων εκτάσεων. Αξίζει να σημειωθεί πως στο Κισσό έχουν ζήσει σημαντικές ιστορικές προσωπικότητες όπως ο Γιώργος Σακελλίων , ο Αναγνώστης Οικονομίδης και ο Ρήγας Φεραίος. Ο Ρήγας αποφοίτησε από το Ελληνομουσείο της Ζαγοράς και δίξαξε στο σχολείο του Κισσού που είχε συσταθεί ήδη από το 1753,, γεγονός που μαρτυρά η προτομή του Ρήγα στο Κισσό “ Ο οραματιστής της ελευθερίας, διδάξας τα Γράμματα εν Κισσω” . Ο Κισσός αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα παραδοσιακού χωριού, που διαθέτει ένα κέντρο, την πλατεία του χωριού στην οποία είναι συγκεντρωμένα όλα τα μαγαζιά και οι υπηρεσίες με αποτέλεσμα να σφύζει από ζωή. Στη πανέμορφη πετρόκτιστη πλατεία μπορεί να απολαύσει κανείς τοπικές γεύσεις, τον καφέ του, το ποτό του, το γλυκό του αγναντεύοντας το πανέμορφο φυσικό τοπίο με τους πανύψηλους πλάτανους, τον πανέμορφο ναό της Αγίας Μαρίνας, το συντριβάνι και τα μνημεία ως ανάμνηση της μεγάλης ιστορίας του χωριού. Το χωριό έχει αναπτύξει ιδιαίτερα τον θρησκευτικό τουρισμό. Η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας υποδέχεται χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο που έρχονται να την προσκυνήσουν και συχνά να της αφιερώσουν κάποιο τάμα. Ο ναός της Αγίας Μαρίνας χτίστηκε κατά τα μέσα του 17ου αι. και αποτελεί έναν από τους παλαιότερους ναούς της περιοχής. Εκπροσωπεί το ρυθμό της τρίκλιτης βασιλικής. Εντυπωσιακό είναι το τέμπλο του ναού που έχει κατασκευαστεί από ξύλο φλαμουριάς επενδυμένο από φύλλα χρυσού στο οποίο αναπαριστώνται μεγάλος αριθμός των ειδών των ζώων (1793). Τις τοιχογραφίες του ναού φιλοτέχνησε ο Κωνσταντής Παγώνης το 1802. Πέρα από το ναό της Αγίας Μαρίνας το χωριό διαθέτει τον ναό του Αγίου Κωνσταντίνου και τα εξωκλήσια του Αγίου Ευσταθίου, της Αγίας Παρασκευής και του Προφήτη Ηλία. Ο Κισσός διακρίνεται για τις πλούσιες πηγές του και για τους καταρράκτες του. Μπαίνοντας κανείς στο χωριό διασχίζοντας το κεντρικό δρόμο από την πλευρά του Μουρεσίου, αντικρίζει τον πανέμορφο καταρράκτη του Αγίου Κωνσταντίνου, γνωστού στους ντόπιους ως Μαυρούτσα, όπου αποτελεί αγαπημένο σημείο για τους τουρίστες , οι οποίοι σταματούν εκεί για να βγάλουν μια αναμνηστική φωτογραφία. Επιπλέον σε μικρή απόσταση από την πλατεία, στο τέλος του οικισμού υπάρχει η πηγή Νταϊμάκι. Στη πηγή αξίζει να πάει κανείς περπατώντας , καθώς η πρόσβαση είναι εύκολη και αποτελεί μια ωραία σύντομη διαδρομή , όπου οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν μια μικρή περιήγηση στο χωριό του Κισσού. Συνεχίζοντας λοιπόν τον δρόμο μετά τη πλατεία και περπατώντας στις όμορφες γειτονιές του Κισσού, στο τέλος του οικισμού υπάρχει μια πέτρινη πηγή με κρυστάλλινα νερά που ξεχύνεται μέσα σε μια στέρνα, στην οποία οι ντόπιοι εξοικονομούν νερό για το πότισμα των γύρω κήπων ή δέντρων. Για τους φυσιολάτρες που αγαπούν την πεζοπορία, εφόσον φτάσουν στο Νταϊμάκι μπορούν αν θέλουν να συνεχίσουν τον αγροτικό δρόμο μετά τη πηγή που οδηγεί περνώντας από τα κτήματα των ντόπιων σε μια άλλη πηγή τον Τύμπανο. Η διαδρομή αυτή θυμίζει μικρή απόδραση στο βουνό.
Religious site
1,214 ft
Ιερός Ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ασυρμάτου
Ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στο προαύλιο χώρο του οποίου υπάρχει μια πανέμορφη πλατεία κατάφυτη με δέντρα και λουλούδια. Πλάι στο ναό βρίσκεται ο βρεφονηπιακός σταθμός της περιοχής, με μεγάλο προαύλιο χώρο και απέραντη θέα σε βουνό και θάλασσα.
Religious site
1,184 ft
Ιερός Ναός Αγίου Δημήτριου
ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ο Άγιος Δημήτριος είναι ένα χωριό κτισμένο στη πλαγιά του βουνού και ξεδιπλώνεται μπροστά στο Αιγαίο. Το χωριό έχει απεριόριστη θέα στη θάλασσα και η απόστασή του από τις παραλίες του Αγίου Ιωάννη, του Παπά Νερό και της Πλάκας είναι μόλις 6 -7 χιλ. Στον Άγιο Δημήτριο ανήκει ο δημοφιλέστερος καλοκαιρινός προορισμός του Αν. Πηλίου ο παραθαλάσσιος οικισμός του Αγίου Ιωάννη. Έχει υψόμετρο 300μ και η απόστασή του από το Βόλο είναι 49 χιλ. μέσω Χανίων και 66χιλ. μέσω Μηλεών. Το χωριό οφείλει την ονομασία του στο ομώνυμο μοναστήρι που υπήρχε παλιότερα στη σημερινή θέση του επίσης ομώνυμου μητροπολιτικού ναού. Στο χωριό υπήρχαν παλιότερα μετόχια που ανήκαν σε μοναστήρια του Αγίου Όρους. Ο Άγιος Δημήτριος αρχικά ήταν συνοικία του Κισσού και σε αυτόν υπήρχαν πολλά καλύβια Κισσωτών, οι οποίοι διέμεναν εκεί κατά την περίοδο που μάζευαν τις ελιές. Ο Άγιος Δημήτριος αποτελεί ένα ιδανικό προορισμό για όλες τις εποχές του χρόνου , καθώς βρίσκεται κοντά στις παραλίες της περιοχής αλλά και στο χιονοδρομικό κέντρο των Χανίων. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν την πανοραμική του θέα σε βουνό και θάλασσα, την φιλόξενη και άνετη διαμονή στους παραδοσιακούς ξενώνες, οι οποίοι διαθέτουν όλες τις σύγχρονες ανέσεις . Αποτελεί μοναδικό προορισμό και για τους λάτρεις της φύσης που αγαπούν την πεζοπορία, καθώς το χωριό φημίζεται για τα λιθόστρωτα καλντερίμια του, που διασχίζουν τις κατάφυτες γειτονιές του χωριού και οδηγούν στις πανέμορφες πλατείες και στα ξωκλήσια. Οι επισκέπτες αξίζει να επισκεφτούν την πλατεία του Αγίου Δημητρίου στην οποία υπάρχει ο ομώνυμος ναός. Σε μικρή απόσταση από εκεί βρίσκεται ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στο προαύλιο χώρο του οποίου υπάρχει μια πανέμορφη πλατεία κατάφυτη με δέντρα και λουλούδια. Πλάι στο ναό βρίσκεται ο βρεφονηπιακός σταθμός της περιοχής, με μεγάλο προαύλιο χώρο και απέραντη θέα σε βουνό και θάλασσα. Στη πλατεία βρίσκεται και η κοινότητα του χωριού. Αγαπημένη θέση του χωριού αποτελεί η πλατεία της ξυρόβρυσης, η οποία πλαισιώνεται από πέντε επιβλητικούς πλάτανους και έχει εκπληκτική θέα. Εκεί δεν περνά απαρατήρητη η μεγάλη μαρμάρινη βρύση με τα κρυστάλλινα νερά. Στη Ξυρόβρυση μπορεί κανείς να απολαύσει μέσα στο ειδυλλιακό τοπίο παραδοσιακές γεύσεις του Πηλίου που σερβίρει το παραδοσιακό ταβερνάκι. Πηγαίνοντας κανείς στη πλατεία της ξυρόβρυσης μπορεί να απολαύσει μία καταπληκτική διαδρομή στη φύση ακολουθώντας το μονοπάτι που οδηγεί στο εξωκλήσι του Αη Γιάννη του Θεολόγου, στη θέση “Καραβιού Ράχη” , το οποίο γιορτάζει στις 8 Μαΐου οπότε και διεξάγεται λαϊκό πανηγύρι κατά το οποίο αναβιώνουν παλιά έθιμα του χωριού. Επιπλέον ενδιάφερον παρουσιάζει ο ναός του Αγίου Γεωργίου. Πρόκειται για μια μικρή μονόκλιτη βασιλική, που χτίστηκε το 1809 και τη κοσμούν οι εξαίσιες τοιχογραφίες του Παγώνη. Επίσης, το εξωκλήσι της Παναγίτσας κτισμένο από το 1608 πιθανόν στη θέση αρχαίου βωμού, με το υπέροχο ξυλόγλυπτο τέμπλο και την ενδιαφέρουσα παράσταση στην Αγία Τράπεζα των δύο Κριαριών.
Bridge
20 ft
Τοξωτή πεζογέφυρα όπου ενώνει τον Άγιο Ιωάννη με την παραλία του Παπά Νερό
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο Άγιος Ιωάννης αποτελεί αναμφισβήτητα τον δημοφιλέστερο καλοκαιρινό τουριστικό προορισμό του Ανατολικού Πηλίου. Σε αυτό συντελούν η γεωγραφική του θέση, η απαράμιλλη φυσική ομορφιά του, τα πεντακάθαρα νερά του Αιγαίου, η υπέροχη παραλία του, το πανέμορφο και ιστορικό λιμανάκι, αλλά και οι σύγχρονες υποδομές του. Πιο αναλυτικά ο Άγιος Ιωάννης είναι ο παραθαλάσσιος οικισμός του Αγίου Δημητρίου. Απέχει μόλις 55 χιλ. από το Βόλο και έχει πρόσβαση από το χωριό του Αγίου Δημητρίου αλλά και από το χωριό του Μουρεσίου. Δεξιά και αριστερά πλαισιώνεται από τις υπέροχες παραλίες Παπά Νερό και Πλάκα. Φτάνοντας κανείς στον Άγιο Ιωάννη διασχίζοντας τη περιφερειακή οδό συναντά το ποτάμι που χωρίζει τον Άγιο Ιωάννη από το Μούρεσι. Εκεί υπάρχει η παλιά ξύλινη γέφυρα του Ροβοάμ , ενώ σε χαμηλότερο σημείο, εκεί όπου το ποτάμι εκβάλλει στη θάλασσα υπάρχει η καινούρια τοξωτή πεζογέφυρα όπου ενώνει τον Άγιο Ιωάννη με την παραλία του Παπά Νερό. Από το μεγάλο χώρο στάθμευσης μπαίνοντας στον Άγιο Ιωάννη ξεκινά η παραλιακή οδός του οικισμού όπου από τη μια πλευρά εκτείνεται η πανέμορφη και μεγάλη σε μήκος παραλία και από την άλλη οι τουριστικές επιχειρήσεις της περιοχής. Έτσι, οι επισκέπτες είτε βρίσκονται σε κατάλυμα, είτε σε εστιατόριο , είτε σε καφετέρια πάντα έχουν τη δυνατότητα να αγναντεύουν το γαλάζιο της θάλασσας. Η παραλιακή οδός καταλήγει στο λιμάνι , από όπου υπάρχει ένα μονοπάτι που οδηγεί στην παραλία της Πλάκας. Η παραλία του Αγίου Ιωάννη με την υπέροχη αμμουδιά και τα υπέροχα νερά του Αιγαίου είναι οργανωμένη και έχει βραβευθεί με γαλάζια σημαία. Λόγω της έκτασής της ενδείκνυται τόσο για κολύμπι όσο και για άλλα θαλάσσια σπορ. Κολυμπώντας στα υπέροχα νερά οι επισκέπτες έχουν την δυνατότητα να απολαύσουν την υπέροχη θέα της θάλασσας αλλά και του βουνού! Το λιμανάκι του Αγίου Ιωάννη υπήρξε σημαντικής σημασίας στα παλιότερα χρόνια , καθώς αποτελούσε εμπορικό κέντρο της περιοχής. Από αυτό διοχετεύονταν τα προϊόντα της ευρύτερης περιοχής στη Σμύρνη , στην Αλεξάνδρεια, στη Κύπρο, στην Κωνσταντινούπολη. Το λιμάνι έχει επισκευαστεί κατά καιρούς αρκετές φορές, ενώ μέχρι πριν λίγα χρόνια εξυπηρετούσε την ακτοπλοϊκή σύνδεση με τις Σποράδες, τη Χαλκιδική και τη Θεσσαλονίκη. Σήμερα αποτελεί αγκυροβόλι καϊκιών, βαρκών και σκαφών ντόπιων και ξένων. Από εκεί υπάρχει η δυνατότητα στους τουρίστες να νοικιάσουν κάποιο σκάφος ώστε να ταξιδέψουν δια θαλάσσης στις κοντινές παραλίες ή στις υποθαλάσσιες σπηλιές της περιοχής. Στον Άγιο Ιωάννη υπάρχει ο Ναός της Αναλήψεως του Κυρίου, με την κατάφυση πλατεία, στην οποία κάθε χρόνο λαμβάνουν χώρα διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκθέσεις βιβλίων κ.α. Ο Άγιος Ιωάννης με την απαράμιλλη φυσική ομορφιά του και τις προηγμένες τουριστικές υποδομές του μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις των τουριστών κάθε ηλικίας.
Comments (1)
You can add a comment or review this trail
I have followed this trail View more
Information
Easy to follow
Scenery
Moderate
Τέλεια διαδρομή!!