National Park Hoge Kempen Trail – Etappe 2: Pietersheim (Lanaken) - Terhills (Maasmechelen)

Twee jaar geleden werd de NP Hoge Kempen Trail - of National Park Trail zoals die officieel heet - grondig herbekeken en werd er een volledig nieuw traject ontworpen dat wandelaars door de mooiste natuur van het nationale park leidt. De tweede etappe start in Pietersheim en gaat via het Kempens Plateau en de Ziepbeekvallei naar Terhills in Maasmechelen. Onderweg tref je de Mechelse Heide aan wat misschien wel één van de mooiste natuurgebieden is in Vlaanderen.

Elk jaar probeer ik om minimaal één trail te wandelen, maar voor dit jaar zien de vakantieplannen er lichtjes anders uit en is het weinig waarschijnlijk dat ik een trekking ga doen. Die schade wil ik gedeeltelijk goedmaken door de trail van de NP Hoge Kempen te doen met behulp van dagstappers. Vandaag ben ik met de eerste dagwandeling begonnen en dat is de tweede etappe geworden tussen Pietersheim en Terhills. Waarom beginnen met de tweede etappe? Omdat hier het openbaar vervoer mooi op deze twee plaatsen is afgestemd, hoewel later blijkt dat De Lijn een niet zo leuke verrassing voor mij in petto heeft...

De omgeving van NP Hoge Kempen ken ik ondertussen al redelijk goed omdat ik hier al een paar keer ben gaan wandelen, maar dan wel met luswandelingen in plaats van een lijnwandeling zoals dit traject. Ik ben dus ook al eerder in de omgeving van Pietersheim geweest en dat is niet mijn favoriete gedeelte van dit nationale park. De brede dreven in het statige bos zijn degelijk, deftig en doelmatig, maar helaas ook wat duf. De paden lopen hier kriskras door elkaar en dreven gaan over in kleine paadjes en vice versa. Met wat geluk tref ik een beekje aan of een plukje heide, maar het is over het algemeen toch wat veel van hetzelfde. Een knuppelpad of een sloot met kwelwater zorgen voor een beetje variëteit. Zoals te verwachten zijn plassen volop aanwezig en soms eisen ze zelfs bijna een volledig pad op. Er zijn altijd wel alternatieven om een plas te mijden, maar soms betekent dat toch enige creativiteit aan de dag leggen om de voeten droog te houden.

Na het eerste uur wandelen, wordt het landschap meer open en gaat de route richting Kempens Plateau. Een prachtig knuppelpad met leuningen loopt door de Ziepbeekvallei en dit is één van de prachtige stukjes natuur die ik onderweg op mijn pad tegenkom. Een kilometer later wordt dat kunstje voor een tweede keer bovengehaald wanneer ik op een tamelijk lang knuppelpad loop. Lichtjes geaccidenteerd gaat het hier omhoog waar ik een mooi panorama krijg over velden, struiken en bomen. Via een grindpad trek ik langs weilanden en velden waar ik na bijna tien kilometer pas de tweede autoweg oversteek op deze wandeling. Meer nog dan de prachtige natuur zijn de natuurpaden de onbezongen helden van dit wandellied. Ik wist niet dat het mogelijk was, maar deze wandeling bestaat uit de overgrote meerderheid uit natuur- en onverharde paden en dat in het hyperdrukke Vlaanderen. Slechts een paar keer moet ik een autoweg oversteken of wandel ik een kort stukje over een fietspad.

Dit staat helaas wel niet altijd synoniem voor rust, want na ruim elf kilometer is er een passage die parallel met de E314 loopt, maar dat duurt niet erg lang. Via enkele bospaden beland ik daarna bij de Mechelse Heide en dit is misschien wel mijn meest favoriete gedeelte van het NP Hoge Kempen. Het Kempens Plateau biedt hier mooie panorama's, maar ook de natuur die hier bloei staat, is een (lente)feest voor de wandelaar. Met name de vele gele struiken - ik denk dat het brem is - zorgen voor een prachtige kleurenschakering. Het moeten niet altijd paarse boshyacinten zijn. Ongeveer in het midden bevindt er zich een klein klimmetje wat onmiddellijk wordt gevolgd door een afdaling over kleine zandpaadjes omzoomd door heide. Deze etappe is geen zweetvreter, maar op dit gedeelte van de wandeling gaat het wel aardig naar boven en beneden wat extra bemoeilijkt wordt door trappen die toch net wat te groot zijn gemaakt. Ach, één blik over de heide en meertjes maken dit helemaal goed.

Bij het verlaten van de Mechelse Heide komt het bos terug meer in het blikveld en lopen de paden net wat langer rechtdoor. Het karakter van het bos is hier nochtans anders dan bij het begin van de wandeling omdat bos en heide hier elkaar in evenwicht houden. De grote loofbomen bij Pietersheim zie ik hier minder, terwijl kleine sparren en struiken hier meer hun aanwezigheid laten voelen. Via enkele verrassende paadjes kom ik bij de Grote Plas, een kunstmatig meer nabij Terhills. Grote plassen kom ik ook tegen naast de Grote Plas wanneer ik naast dit meertje loop, want op een bepaald moment staat het pad zelfs volledig onder water. Een geïmproviseerd pad naast de hoge berm brengt redding, maar vergt toch wat oplettendheid om niet uit te schuiven op een steile helling van één meter.

De eindspurt wordt ingezet wanneer ik het bezoekerscentrum van Terhills op mijn vizier heb staan. Naast de Lange Terril loopt er een breed zandpad dat me naar ginder brengt. Ik mis echter een afslag en vervolgens neem ik een asfaltweg om tot bij het bezoekerscentrum te geraken. Na bijna 4,5 uur wandelen zit de zondagmiddagwandeling erop en mag ik mijn surprise du jour gaan afhalen bij De Lijn. Ik dacht namelijk met de bus terug naar Pietersheim te pendelen, maar de halte nabij het bezoekerscentrum wordt dit weekend niet bediend en ik mag een halte anderhalve kilometer verder opzoeken. De bus komt echter aan in minder dan twintig minuten en dat betekent dus nog een gratis trailrun van 1,5 km me aangeboden door De Lijn. Openbaar vervoer is dus niet alleen goed voor het milieu, maar onderhoudt ook nog eens mijn conditie!

De Mechelse Heide en Ziepbeekvallei zijn prachtige natuurgebieden, zeker nu in deze lenteperiode alles in bloei staat. Het bos bij het begin is een tikkeltje monotoon, maar de rest van de wandeling is dat zeker niet. Maar meer nog dan de mooie natuur zijn het de natuurwegen die deze etappe kleuren. Volgens mij is meer dan 90% van de paden onverhard op deze etappe en dat is toch wel uniek in Vlaanderen. Dat staat niet altijd gelijk aan rust, maar je kan niet alles hebben. Alles heb je dus niet bij deze wandeling, maar toch wel heel veel!