Naar de Rochers de Samson (originele wandelingen)

Eén van de meer recente wandelingen van de website Originele Wandelingen is dit exemplaar dat de omgeving van het riviertje Samson verkent en in het bijzonder de rotsen van Samson in de buurt van Namêche, vlakbij de Maas. Hier liggen ook de restanten van een vernietigde burcht en een afgebroken zendmast waar enkel nog een cabine van overblijft. De rest van de wandeling volgt goed begaanbare bospaden en laat je ook regelmatig langs velden passeren.

De zaal Sainte-Cécile in Strud is de startplek van deze wandeling en hier kan je ook gemakkelijk je auto parkeren. Ik weet niet of deze horecazaak nog open is, maar op deze zondagochtend zag het toch wel erg verlaten uit. Via een verharde weg en een doorsteekpad gaat het in de eerste kilometer naar boven waar ik op de eerste helling van de dag onthaald word op een prachtig uitzicht over de korenvelden van deze omgeving. Dit gaat zo'n half uur verder totdat op 2,7 kilometer er een fraai kapelletje opduikt waar je even halt kan houden. Het licht glooiend parcours wordt hierna verder gezet totdat ik op een kleine vier kilometer op de erf van een boer beland. Hier gaat het naar links om wat later naar de rotsformatie te stappen.

Op 5,5 kilometer is er een bospad dat naar Rochers de Samson gaat, maar meteen moet ik er wel bij vertellen dat dit pad is afgezet met een dranghek. Je mag hier dus met andere woorden niet komen. Ik heb me echter voorbij het hek gemurwd en naar boven gestapt. De rotskam is weliswaar niet gevaarlijk, maar enkele jaren geleden vielen hier wel veel stenen naar beneden. Dit pad betreden doe je dus op eigen risico... Deze rotsformatie is echter wel verreweg het mooiste stuk van de wandeling met een prachtig uitzicht over de Maas en de restanten van een oude burcht die je hier en daar ziet opduiken. Naar verluidt is er ook een grot met oude inscripties, maar die ben ik niet op mijn weg tegengekomen. Wil je die wel bezoeken, kan je dus best de originele route raadplegen.

Onderweg kwam ik ook enkele geiten tegen die absoluut niet schuw waren en ik vermoed dus dat deze viervoeters half tam zijn en hier zijn geplaatst om te grazen. Aan de rechterkant gaat het loodrecht naar beneden, dus je wil echt niet te veel aan de rand lopen hier. Het voordeel is wel dat het uitzicht hier de moeite waard is. Ik voer nog een klein rondje uit vooraleer het naar beneden gaat in misschien wel de meest uitdagende daling van de dag. Deze wandeling wordt op de site van Originele Wandelingen gequoteerd met drie blokjes, maar dat is wel vrij genereus. Ondanks bijna vijfhonderd hoogtemeters is deze wandeling niet echt zwaar te noemen en hellingen gaan zelden erg steil naar boven of naar beneden.

Na 7,6 kilometer zit ik bijna op de helft van de wandeling en dan volgt er een iets langer stuk op verhard wegdek. Via een bospad gaat het langs een rotswand die volgens mij (gedeeltelijk) is geslachtofferd als steengroeve. Even later steek ik de Samson over (de rivier, niet de hond) en gaat het gestaag naar boven. De velden bij het begin van de wandeling geven terug een teken van leven en zijn opnieuw aanwezig, maar het is toch het bos dat het meest aanwezig is. Rond kilometer elf gaat het vrij stevig naar beneden, maar wel op verharde wegdek. Op deze wandeling zijn er opvallend veel verharde wegen, maar meestal wel erg rustig en op (erg) kleine wegen. Persoonlijk heb ik me hier niet aan geërgerd, maar het kan misschien wandelpuristen tegen de borst stuiten.

Via brede grindwegen gaat het opnieuw omhoog en vanaf nu wordt een gedeelte van de GR575 gevolgd, te herkennen aan de rood-witte markeringen. De GR575 is een langeafstandswandeling die door de Naamse Condroz loopt. Vanaf een kleine dertien kilometer start de laatste helling van de dag en die loopt eerst langs brede kiezelwegen en daarna langs een (donker) bospad dat er zelfs in juli nog vrij modderig bijligt. Het donkere bos zorgt wel voor een opmerkelijke sfeer door de duisternis en het groen van het bos dat in bloei staat. De laatste kilometer daalt af naar Strud waar deze wandeling na 15,7 kilometer en 3u15 minuten wandelen tot een goed eind is gebracht.

De Naamse Condroz wordt soms wel eens miskend als wandelgebied en deze wandeling toont aan dat dit absoluut niet het geval moet zijn. De rotsformaties zijn geweldig en de donkere bospaadjes een plezier om door te wandelen. Het mist misschien wel de spectaculaire watervallen van de Hoge Venen of het wilde karakter van de Gaume, maar de panorama's over de Maas maken dat meer dan goed. Een toffe wandeling om te doen, maar dan wel met de expliciete waarschuwing dat de Rochers de Samson - of alleszins het pad ernaartoe - in principe verboden terrein is.