مسیر ایلان اوچان به تلکابین در هوای برفی عینالی، تبریز | Ilan-uchan trail to telecabin in Eynali, Tabriz

یک ماه بود که در زمستان ۱۴۰۲ تبریز هیچ برفی نباریده بود . کمی از تبریز بعید بود. در واقعیت مردم تبریز از برف و کولاک خوششان نمیاید، واقعیتا هیچ کس خوشش نمیاید. ولی وقتی که این نعمت را از دست داده بودیم، همه و همه در کوچه و بازار تبریز گلایه میکردند که چرا برف نمی بارد، انگار ما مردمان آذربایجان یک وابستگی درونی به برف و سرما داریم که خودمان از آن بی خبریم.

یکی از آخرین روز های دی، تبریز شبانه سفید شد. یعنی از خواب که پا شدم و حیاطمان را سفید دیدم برق در چشمان شکفته شد.

دوستان زنگ زدند بریم بیرون و در هوای برفی بگردیم، رفتیم کافه و در انجا صبحانه میل کردیم و تصمیم گرفتیم برویم کوه.

رفتیم عینالی از مسیر ایلان اوچان شروع کردیم بالا رفتن.
مسیر بسیار بکر و زیبا بود. برف بازی کردیم و ادم برفی ساختیم. بعد رسیدن به قله و بعد گذر از دریاچه مصنوعی داغ گولی در یکی از مغازه های آنجا شیر کاکایو خریدیم و خوردیم و تصمیم گرفتیم که ادامه دهیم و برسیم به تله کابین.
مسیر تلکابین از عینالی از یک مسیر پلکانی شروع میشود و از کنار منظقه حفاظت شده عینالی که درون آن موجوداتی همچون جیران و قوچ نگهداری میشود میگذرد و به یک تپه میرسد.
تپه سفید سفید بود بدون هیچ رد پایی، ما اولین نفر بودیم که انجا میرفتیم.
عمق برف بیشتر از ۳۰ سانتی متر بود. حتی احتمال بهمن نیز وجود داشت و باید احتیاط زیادی را رعایت میکردیم.
یادم هست در نوجوانی رفته بودیم به کهلیک بولاغی که یک چشمه در نزدیکی عینالی است. بعد از ما در انجا بهمن امده بود و چند نفر از کوهنوردان جانشان را از دست داده بودند.

از روی این تپه راه تله کابین دیده میشود و به سمت تله کابین حرکت کردیم. در بین راه یک گارد ریل سیاه وجود دارد که پر از نوشته هایی است از عشاق، صد ها زوج روی آن یادگاری نوشته اند و در جای خود بسیار جالب است.
رسیدیم به مجموعه و تصمیم گرفتیم که در کافه مجموعه که دید بسیار زیبایی به کوه ها دارد چای میل کنیم.

بعد صرف چای سوار تله کابین شدیم و رفتیم بازار سرپوشیده تبریز و کباب با سنگک داغ برای نهار میل کنیم.

ناگفته نماند که ان روز، روز تولد فرهاد بود و رفتیم دفتر سوپرایزش کردیم.

برف نعمت بسیاری است و آن روز، همیشه در خاطره مان خواهد ماند.


سختی این کوه نوردی معمولی و سخت می باشد. حدود سه کیلومتر کوهنوردی است و دو الی سه ساعت زمان بر می باشد.

It was likely more than a month that no snow had fallen in the winter of 2023 in Tabriz. It was unlikely for tabriz. In reality, the people of Tabriz do not like snow and blizzard, in fact, no one likes it. But when we lost this blessing, everyone was complaining that why it is not snowing, as if we, the people of Azerbaijan, have an inner dependence on snow and cold that we are not aware of.

On one of the last days of winter, Tabriz turned white at night. That is, when I woke up and saw our yard white, my eyes sparkled.

My friends called me and said to go out and walk in the snowy weather, we went to a cafe and had breakfast there and decided to go to the mountain.

We went to Eynaly mountain and started climbing the Ilan-Ochan path.
The path was very pristine and beautiful. We played in the snow and made a snowman too. After reaching the peak and passing through the artificial lake of Dagh Goli, we bought and ate cocoa milk in one of the shops there and decided to continue and reach the telecabines.
The telecabine route from Eynaly starts from a stepped path and passes by the protected area of Eynaly where creatures such as giraffes and rams are kept then reaches a hill.
The hill was white without any footprints, we were the first to go there.
The snow depth was more than 30 cm. There was even a possibility of an avalanche and we had to be very careful.
I remember when I was a teenager, we went to Kahlik Bolaghi, which is a fountain near Eynaly. There was an avalanche after us and several climbers had lost their lives.

The way to the telecabine can be seen from the top of this hill and we moved towards the telecabine. In the middle of the path there is a black road guard rail which is full of writings from lovers, hundreds of couples have written mementos on it and it is very interesting in its place.
We reached the complex and decided to have tea at the complex's cafe, which has a beautiful view of the mountains.

After tea, we boarded the telecabine, and went to Tabriz roof covered bazaar and had Sangak (a plain, triangular Iranian whole wheat leavened flatbread that is cooked on small hot stones) and kebabs for lunch.

Needless to say, that day was Farhad's birthday and we went to the office to surprise him.

Snow is a blessing and that day will always remain in our memory.

The difficulty of this mountain climbing is moderate to hard. It is about three kilometers of climbing and takes two to three hours.