Minett Trail: Dudelange - Rumelange Gare

Op de website van www.bergwijzer.nl wordt de etappe tussen Rumelange en Dudelange omschreven als de koninginnenetappe en dan gaat mijn wandelhartje sneller kloppen. Met veel enthousiasme beschrijft het verslag op deze site alle bezienswaardigheden en de dichtheid met attracties lijkt haast eindeloos te zijn. En zoiets toets ik maar al te graag aan mijn eigen wandelervaring.

Opnieuw begint deze dag met een queeste naar het zoeken van een parkeerplaats. Op mijn weg naar Dudelange zie ik plots op deze zondag een grote parkeerplaats tevoorschijn komen dat bovendien meer dan halfleeg is. Opnieuw is deze parking betalend, maar ik ben al blij dat ik geen tijd verlies aan het zoeken van een parkeerplaats. Dat zorgt er wel voor dat mijn startpunt enigszins verschilt met dat van de officiële GPX van de website van de Minett Trail. Daar is het startpunt namelijk het station van Dudelange Usines, terwijl ik een beetje verder op het traject vertrek bij een mooi uitkijkpunt. Na dit uitkijkpunt gaat het meteen omhoog via een klein singletrackpaadje en even later tref ik trappen aan die me naar boven piloteren.

Van mijn weekendje in de streek van Minett is dit wel het mooiste stukje natuur dat ik te zien krijg gedurende twee kilometer. Inzinkingen, grillige rotsformaties, opvallende rotsblokken en overblijfselen van steenpuin dat wordt overgroeid door mos zijn maar enkele kenmerken die de beginkilometers opfleuren. Het Land van de Rode Aarde is mountainbikeland en nergens wordt dat meer duidelijk dan op dit terrein. Om de enkele honderden meters zie ik wel één of meerdere mountainbikers passeren en die hebben het soms niet onder de markt. In tegenstelling tot het parcours van gisteren zitten hier enkele venijnige paadjes bij waar het wat oplettendheid vergt om te dalen of stijgen. Ook zijn sommige doorgangen vrij smal en dat maakt het bergfietsen toch wel uitdagend. Voor wandelaars is het allemaal wat makkelijker, hoewel sommige paden verraderlijk hard dalen.

Net zoals andere wandelingen op de Minett Trail heeft dit traject ook een stukje cultureel erfgoed en zo gebeurt het dus dat ik onderweg zaken zie zoals mijnkarretjes gevuld met steenpuin of een wagon waarvan ik me luidop afvraag hoe ze die in hemelsnaam helemaal bovenaan de top van een heuvel hebben gekregen. Hoe leuk dit vleugje cultuur ook is, uiteindelijk is het de natuur die een wandeling kleur geeft en dat is bij deze wandeling zeker in orde. Deze ruim tien kilometer durende wandeling bestaat hoofdzakelijk uit bos, hoewel er soms ook graslanden en struiken te vinden zijn hier.

Het mijnverleden wordt na een vijftal kilometer opnieuw erg zichtbaar met het steenpuin dat is achtergelaten en waar ik me nu langs mag begeven. Hier zijn ook enkele inzinkingen te zien waar tientallen jaren geleden ijzererts werd uit ontgonnen, maar nu bedekt zijn met een laagje natuur. Op deze vlakte ontvouwt er zich een wirwar aan paadjes en soms moet ik opletten om het juiste pad te vinden. Toch laat ik me één keer verleiden om een ander paadje te nemen – vermoedelijk een pad voor mountainbikers – en dat blijkt een goede keuze te zijn. Tussen een inzinking en klif wandel ik op een koperkleurig pad en dit is een reliëf dat je niet snel ergens anders zal aantreffen.

Na zeven kilometer is het tijd voor de laatste grote beklimming van de dag en het bos wordt hier tijdelijk verruild voor graslanden. Een slingerend graspad leidt me naar een heuvel waar opnieuw het bos terug is. Hier is het wel even worstelen met een graspad dat bedolven is onder de plassen en een herhalingsoefening van gisteren met opnieuw natte voeten lijkt in de maak. Gelukkig treft mijn waakzaam oog een bospaadje aan mijn linkerkant en dat pad neem ik om het natte gras te vermijden. Het laatste wapenfeit van de dag is een klein arboretum, maar de waarheid gebiedt me om te zeggen dat ik hier amper naar gekeken heb. De laatste kilometer gaat door de stratenjungle van Rumelange waar ik naar het station stap. Om de bus terug te nemen naar Dudelange stop ik bij de halte die aan de rechterzijde van de autoweg ligt. Op zondag rijdt de bus elk uur en dat betekent helaas nog vijftig minuten wachten. Daar zijn ze op Rumelange echter op voorzien, want er zijn voldoende cafés open. Cultuur, natuur en café-uur! Wat wil je nog meer?

Deze etappe komt met hoge verwachtingen bij mij en ik ben zeker niet teleurgesteld daarin. De natuur is hier op zijn mooist met het meest spectaculaire landschap van mijn tweedaags weekend op de Minet Traill. Deze route is wat minder gevarieerd dan die van gisteren en kent ook minder aanwezigheid van water, maar maakt dat dubbel en dik goed met een traject dat bijna exclusief bestaat uit bos en andere natuur. De verwijzingen naar het culture erfgoed van het mijnverleden is de spreekwoordelijke kers op de taart. Misschien is tien kilometer wat kort voor doorgewinterde wandelaars, maar die kunnen een verlenging breien met een volgende etappe van de Minett Trail.