LIESERPAD 1

Daun, Manderscheid, Wittlich - het Lieserpad

Algemene waardering: ****
Moeilijkheidsgraad: ****
Afst and: 43 km (2 dagen)

Alpiene wandelvreugde, zo wordt het Lieserpad gepromoot. Laat hierbij enige overdrijving aan de orde zijn, bij kennismaking moeten we toegeven dat de tocht langs de flanken van het diep ingesneden Lieserdal de mooiste wandeltrajecten in de Eifel omvat. Van Daun gaat het langs de Lieser zuidelijk naar Wittlich, waar het riviertje zich in de Moezel stort. Onderweg beleven we een enorme zuurstofkuur, ver
van de bewoonde wereld. Geen verkeer onderweg: we komen de loofbossen niet uit. Het smalle pad slingert zich nu eens hoog boven de kronkelende rivier, dikwijls langs nauwe doorgangen langs de rotsformaties, daalt dan weer af in de diepe inkerving die het snelstromende water hier in het plateau gegraven heeft, klimt vervolgens naar een uitzichtpunt boven het geheimzinnige ravijnbos. Wat dat laatste betreft ogen de twee burchten van Manderscheid bijzonder spectaculair. Alhoewel hoog ingeplant
elk op hun eigen rots, op slechts een steenworp afstand van elkaar, kijk je van op het nog hoger gelegen dorp erop neer. Het pad slingert er in meervoudige lussen omheen. Adembenemend. Oorspronkelijk is het een wandelpad van 138km maar wij hebben het mooiste stuk er uitgekozen: het stuk tussen Daun en Wittlich. Wij hebben er een tweedaagse van gemaakt, de eerste dag is een tocht van 16km, de tweede
dag is een tocht van 27km. We hebben gelogeerd in Manderscheid, dit stadje ligt net tussen Daun en
Wittlich en de Lieser stroomt er door. Logeren deden we in Haus Burgblick, een charmant hotel uitgebaat
door een vriendelijke Nederlandse vrouw. Op de volgende pagina's kan u onze belevenissen lezen. Het
ganse traject is opgedeeld in beschrijving en foto's dag per dag.
Foto's van deze 2 wandeldagen vind u onderaan deze pagina.

Dag 1: Daun - Manderscheid (16 km):
Dit is de eerste etappe van het Lieserpad tussen Daun en Wittlich. We hebben gelogeerd in
Manderscheid, omdat dit stadje goed gelegen is op het Lieserpad, dus hebben we een vervoermiddel
nodig om op onze vertrekplaats te geraken. Wij verkiezen de bus. Op de toeristische dienst van
Manderscheid kan je een foldertje halen waar de vertrektijden van de bussen opstaan. Later bleek dit wel nodig: aan de bushalte zelf staan immers geen uren vermeld! Zorg er dus voor dat u dit foldertje in handen krijgt. Vroeg opstaan was de boodschap, om 9.09u moesten wij onze bus hebben om naar Daun te rijden. Rond 9.10u zagen we een bus aankomen, eerst dachten we dat dit de bus voor de andere richting was, maar niets was minder waar. Het was onze bus! We stonden aan een verkeerde halte!! We hadden geluk, een eindje verderop was de juiste halte, en er stonden vele andelaars te wachten. Mitseen beetje loopwerk waren wij toch nog op de bus geraakt. De streek is prachtig, vanuit de bus hadden we hier en daar een schitterend panorama over de ganse streek. Aan de andere wandelaars op de bus
konden wij zien waar we moesten afstappen. Het blijkt de eerste halte in Daun te zijn, eigenlijk in Gemunden.
Daar staan we dan, klaar om aan de wandeling te beginnen. Vlak aan de bushalte is er een pijl te vinden die de richting aangeeft van het Lieserpad. We moeten eigenlijk de straat volgen die achter restaurant/gastezimmer "Zu den Maaren" verdwijnt. We moeten de wegaanduiding van het Lieserpad volgen dat aangeduid is met een zwarte pijl op een witte achtergrond, een voorbeeld vind je hier. Hierzitten we dadelijk op het Lieserpad, dat eerst een brede asfaltweg is en daarna een brede bosweg. Licht stijgend komt de weg bij een splitsing. Hier staan we bij de Gemündener Maar: een met water volgelopen kratermeer uit de oudheid. Hier splitst onze weg en kiezen we voor de meest rechter weg. Vanaf hier volgen we de weg steeds rechtdoor, makkelijker kan niet. De eerste 5km van de wandeling zijn niet zo aantrekkelijk eigenlijk: de weg is breed, niet veel hoogteverschil en de drukke verkeersweg ligt kort bij.
Dus van rust kan je niet echt spreken. Over dit stuk kan je nog niet echt zeggen dat de Lieser een rivier is, het is eigenlijk meer een beek. Vanaf dat we de verkeersweg in Trittscheid hebben overgestoken trekken we dieper het bos in en begint de wandeling aangenamer te worden. De weg gaat golvend op en neer en we beginnen meer en meer te genieten van de omgeving met z'n geluiden. We zien hier vele verschillende soorten vogels, het is schitterend om deze beesten bezig te zien en te horen. Hoog boven de Lieser hebben we fraaie panorama's. Onderweg komen we verschillende hutten tegen, 5 om juist te zijn. Wanneer we een hut tegenkomen waar we de Lieser moeten oversteken, beslissen we om even te pauzeren en ons lunchpakket te verorberen. Een tijdje zitten we rustig, maar al gauw komen er andere
wandelaars aan die hetzelfde idee hadden als ons: ook hun boterhammetjes hier opeten. Wij beslissen om dadelijk te vertrekken zodat we niet in groep de rest van de wandeling moeten verderzetten. De weg gaat steil omhoog, het steilste stuk van de ganse wandeling trouwens. En al gauw hebben we fraaie panorama's. Wanneer we op ons laatste hoge punt zijn, begint de lichte "afdaling" naar Manderscheid, het weggetje is ronduit schitterend, het kronkelt tussen de bomen en rotsen, hoog boven de Lieser. Wanneer we uit het bos komen, staan we direct naast onze erblijfplaats: haus Burgblick.

Dag 2: Manderscheid - Wit t lich (27 km):
Een zware dag voor de boeg, we waren op voorhand gewaarschuwd in de berichten en artikels die we op het internet gelezen hadden. Mooi maar zwaar luidde de opdracht. Voor de deur van hotel Haus Burgblick zette we onze wandeling verder. We gingen richting dorpskern om dan de richting van de verkeersweg te kiezen richting Niedermanderscheid. Van hierboven hadden we een prachtig zicht over de beide burchten die Manderscheid rijk is. In de omgeving van de parking, is een bordje aanwezig die de richting aanduid van het Lieserpad. Het is eerst een smal asfaltwegje, en een antal meter verder kiezen we voor links het smalle bospaadje. We bleven dit paadje volgen langs de flank van de heuvel. Stijgen en dalen deden we nauwelijks, maar tussendoor kregen we wel een prachtig zicht te zien over Manderscheid met z'n burchten. Op zeer korte tijd kwamen we al 3 hutten tegen. De ene daar gingen we voorbij, voor de andere moesten we een eindje doorwandelen. We kunnen het beamen: wandel door, het is een prachtig panorama vanuit de hutten. De weg begon smaller en smaller te worden en op sommige plaatsen ga je
langs een steile afgrond over de rotsen. Hier en daar zijn houten leuningen gemaakt voor de veiligheid. Het weer was goed: 14°C, bewolkt, maar af en toe kwam het zonnetje wel eens piepen. Vandaag is eens wat anders dan gisteren. Gisteren bleven we op de heuvels hoog boven de Lieser wandelen, vandaag gaat het op en neer van de Lieser weg en terug. Geloof ons...het is steil op en neer op sommige plaatsen.
De omgeving maakte veel goed, het pad is bijwijlen ruw, en de panorama's op de grote hoogten zijn prachtig. Wanneer we een eerste keer de Lieser overstaken, vloekten en puften we, het was zeer steil omhoog door een relatief donker bos. Hier hoorden we niks anders dan de vogeltjes, het wassende water en het ruisen van de wind door de bomen. Als je hier niet tot rust komt, dan weten we het ook niet meer!
Eens boven waren we telkens blij dat we het gehaald hadden. En toch...wanneer het weer eens niet moest deden we het ook: om naar Mausloch te gaan, moesten we helemaal naar beneden tot aan de Lieser, en terug. Mausloch is een grot waar je door kan kijken, en waar ze vroeger vele fossielen gevonden hebben. Een heel eind verder stonden we voor een betonnen brug: de Karl Kaufman brug. Na deze brug was het weer serieus zweten. Tijdens onze klim hoorden we in de verte een zwaar geronk...wat zou dat zijn?? We keken omhoog en wat bleek: er kwam een Amerikaanse B52 bommenwerper overgevlogen. Amaai, wat een toestel!! Er is hier niet ver vandaan een Amerikaanse luchtmachtbasis gelegen. We wandelden verder
en kwamen aan een drukke verkeersweg uit die we schuin moesten oversteken, we bevinden ons in het gehucht Schladt. De bosweg is terug breed en de serieuse beklimmingen zijn achter de rug. We voelen het in onze beentjes: het is nog zo'n kilometer of 8 en het zal tot het einde zijn op karakter. Tandenbijten geblazen! Lichtjes stijgend, lichtjes dalend, links...rechts...we komen stilaan in de buurt van Wittlich als het begint te regenen. Onze moed zat al in onze schoenen, nu zijn we hem zeker kwijt. Maar we zette door, we ruiken Wittlich al en opgeven zit niet in onze aard mijn gedacht! De wijnranken doken op, we liepen tussen de boerderijen, en al snel liepen we op een mooi aangelegd pad vlak naast de Lieser. We kwamen
bij de drukke verkeersweg uit in Wittlich. Het volgende probleem meldde zich aan: onze bus. We hadden een foldertje mee met de rijtijden van de bus, wat bleek?....We waren net onze bus verloren. 10 minuten eerder was de bus gepasseerd en nu moesten we 2u wachten op de volgende. Wat gaan we doen? Wachten? Een taxi bellen? Aangezien het harder en harder begon te regenen opteerden we voor het
laatste. In Wittlich hebben we dan maar een koffie gedronken en aan het meisje gevraagd of ze voor ons een taxi kon bellen. Geen probleem zei ze. 10 minuten later stond de taxi voor de deur van de taverne. Hebben we ons dat beklaagd seg!!! 35€ kwijt en een ei in ons broek, we kennen nu de Duitse rijstijl wel! Ondanks dit alles hebben wij ons toch goed geamuseerd en het was het avontuur waard. Een aanrader
voor iemand die het zware werk niet schuwt.