Lástros - Kapsas summit (Λάστρος - ξωκλήσι Άη Γιάννη Καψά)

Lástros Kapsas. Η διαδρομή ξεκινάει από την Ταβέρνα Ερωτόκριτος στο χωριό Λάστρος της Σητείας. Διασχίζουμε την Ε.Ο. και μπαίνουμε σε ρέμα, όπου βρίσκουμε το παλιό μονοπάτι. Σε δυο - τρία σημεία χάνεται λόγω βλάστησης και κατολισθήσεων, αλλά είναι εύκολο να το ξαναβρείς. Με το που πατάμε στο βουνό, το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο και βατό και μας πάει χωρίς πρόβλημα μέχρι την κορφή. Νερό και καπέλο για τον ήλιο, γιατί με το που ξεκινάει η ανάβαση η βλάστηση εξαφανίζεται.


Τιμής ένεκεν στον λογοτέχνη και δημοσιογράφο ΝΙΚΟ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗ, που καταγόταν και αγαπούσε τη Λάστρο, παραθέτω κείμενο του με τίτλο "ΛΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑ".
Λάστρος, Αγία Τριάδα, 2004/: ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ

"Με τον Καιρό κατασταλάζουν τα πράγματα σαν το κρασί και λάμπει η αλήθεια τους στον ουρανό, όπως ο Γαλαξίας, στο θόλο της νύχτας κι αγρυπνά.
Ο τόπος μου είναι πέτρα και ουρανός. Ορθόκορφα βουνά με στήθος πέτρινο, ανοιχτό στον ήλιο, καθαρό και άγριο.
Τις νύχτες έχει κράτος ο ουρανός. Από την Ασκορδαλιά ίσαμε το Μόχλος. Γεμάτος άστρα είναι αυτός ο τόπος, και στο Βορρά περνάει ένα ποστάλι φωτισμένο.
Λαστροφεγγιά τη λέω με τρόπο, και κρυφακούω στης νύχτας τα περάσματα το γρύλο, πότε στο Λαγγό και πότε στην Τραπέζα…
Η νύχτα έχει τις φωνές της, και λάμπουν στο σκοτάδι της αρχαίες φωνές και μυστικά.

Λαστροφεγγιά θα πει της νύχτας το φουστάνι, σ’ ένα τόπο που λαγοκοιμάται αιώνες κι αναπνέει.

Η νύχτα σκαρφαλώνει από τη Σαρακίνα στον Καψά και την αυγή ανάβει ένα άστρο πάνω στο θόλο του Αη-Γιάννη.

Λαστροφεγγιά θα πει μεθύσι. Ένα τραγούδι που έρχεται τις νύχτες, γεμάτο μυρωδιές, Ιούλιο μήνα, στο φως του Αποσπερίτη.

Κατάσαρκα φορώ τη νύχτα με του Ωρίωνα το φως κι έχω στον ώμο της Ηώς σημάδια, από την Πλειστόκαινο. Καιρός καιρού δείχνει το δρόμο.

Λαστροφεγγιά θα πει έρωτας καλός. Σημάδι ότι δένει καρπό η ελιά κι έχει βλαστούς το αμπέλι.

Ο ουρανός είναι μικρός στη Λάστρο. Ζωσμένος μια κορυφογραμμή με βουνά μπρούσκα. Κρασί που λάμπει στα ποτήρια. Στο Βορρά μόνο αναπνέει η θάλασσα και στέκει απάνω της, της Πούλιας το άστρο.

Λαστροφεγγιά είναι θαρρώ η νύχτα της Αγιά-Μαρίνας, του Αγιού-Παντελεήμονα και του Αη-Γιάννη στον Καψά.

Οι άλλες όλες, όπως και οι νύχτες του χειμώνα, μοιάζουν με Λαβυρίνθους, όπως εκείνη η τρύπα, κάποτε, από τον Αη-Γιάννη στα Περβόλια, που λένε πως ξεπρόβαινε στου Βερβελή.

Λαστροφεγγιά, το δίχως άλλο, είναι ένα παραμύθι, όπως οι ιστορίες που ακροπατούν στης νύχτας τον ποδόγυρο, με τα φαντάσματα που γράφουν το όνομά τους καταμεσίς στον ουρανό, σαν γαλαξίες…

Τα καλοκαίρια πάλι, οι νύχτες παίρνουν φάρδος από τα Σωκήπια ίσαμε την Καραπιδιά ή τη Σαρακίνα. Κι εκεί, χωράει ο κόσμος όλος"