Langs de Molse Nete op de grens van Mol en Balen

Deze beknopte wandeling zoekt de grens op van Mol en Balen waar de Molse Nete de rode draad vormt van de route. Het gaat door groen, maar volgt ook het jaagpad van het kanaal Dessel-Kwaadmechelen en loopt naast een treinspoor. Qua diversiteit kan dit dus wel tellen.

Het beginpunt is het rustige straatje De Spruiten waar het gemakkelijk is om de wagen op de brede berm te parkeren. Op dit biljartvlakke parcours gaat het de eerste kilometer over rustige wegen en ik tref hier amper of geen verkeer aan. Na ruim een kilometer beland ik op het jaagpad van het kanaal Dessel-Kwaadmechelen. Dit is een favoriete bestemming voor veel fietsers, dus als je met de hond wandelt, houd je die hier best aan de leiband. Fietsers komen hier immers met een gretige snelheid doorgereden. Ietwat onverwacht gaat het na een paar honderd meter naar links waar ik een natuurgebied in duik. Hier volg ik het pad van de Molse Nete. Dit is wellicht het mooiste stukje van de wandeling. De natuur is heel erg ijverig bezig en sommige gedeeltes van het pad zijn zelfs volledig overwoekerd. Het hoogtepunt is een knuppelpad waar ik midden in de natuur loop, ware het niet dat de aanwezigheid van huizen nooit veraf is.

Na drie kilometer beland ik op een eigenaardig strook waar ik langs een treinspoor wandel. Je kan discussiëren over de aantrekkelijkheid van naast een treinspoor te lopen, maar het geeft deze wandeling wel een stukje meer cachet. In de helft van de wandeling daalt het natuurgehalte een stukje en wandel ik steeds meer door landelijk gebied. Er is hier ook een passage waar ik over de omheining van een afgesloten brugje moet kruipen om verder te gaan. De gemakkelijkere oplossing hier is om rond vier kilometer verder te stappen bij de Rozenberg en daarna Kolkstraat om daarna de initiële route weer op te pikken.

Na deze passage wordt de Molse Nete weer verder gevolgd op een fietsroute, dus ook hier mag je weer een heleboel fietsers verwachten. Na 5,3 kilometer duikt het gebruikelijke kwaal weer op van het versnipperde natuurlandschap in Vlaanderen en vanaf nu tot op het einde van de wandeling krijg ik enkel nog maar kilometers op verhard wegdek voorgeschoteld. Eerst via rustige wegen, maar daarna langs een weggetje dat parallel met de Zuiderring loopt. Rust is dan nog ver te zoeken. Op een druk kruispunt maak ik gebruik van de tunnels om de laatste kilometers af te malen. Omdat de lengte van ruim acht kilometer niet zo lang is, kan ik gelukkig nog vrede nemen met deze kilometers op verhard wegdek.

Het mooiste stuk van deze wandeling is ongetwijfeld de eerste helft waar ik langs een spoorweg, kanaal en een meanderende Molse Nete wandel. Vooral het natuurgebied is een plezier om door te lopen en met name het knuppelpad. De tweede helft heeft ook zijn charme, maar wordt helaas te veel gedomineerd door kilometers op verhard wegdek. Als totaalpakket is deze wandeling toch geslaagd omdat de route is afgerond vooraleer de verveling toeslaat.