Λακμος. Χαλικι -τσουκαρελα-βερλιγκα-χαλικι

Το κομμάτι της επιστροφής από βερλιγκα μέχρι την φωτο ΄θέα προς κορυφή τσουκαρέλα¨ από το δέκατο τρίτο χιλιόμετρο δηλαδή εως 13.600 ΜΗΝ ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΉΣΕΤΕ.
Η διαδρομή αρχίζει από το χωριό Χαλίκι Τρικάλων σε υψόμετρο 1.150 μ. Λίγο έξω από το χωριό ενώνοντα τα ρέματα του Κοπράου και του Ασπρου και ξεκινά την διαδρομή του ο Ασπροπόταμος (Αχελώος). Στην πλατεία του χωριού με τα σκιερά πλατάνια, όπου βρίσκεται και η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, υπάρχει και βρύση με κρύο νερό. Κατηφορίζουμε νότια ακολουθώντας πλακόστρωτο προς το ρέμα του Κοπράου. Συναντάμε στα αριστερά μονότοξο γεφύρι που συνδέει το χωριό με το εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Εμείς συνεχίζουμε στο χωματόδρομο παράλληλα με το ρέμα και μετά από ένα χιλιόμετρο περίπου βλέπουμε στα αριστερά πινακίδα σήμανσης μονοπατιού που οδηγεί σε σιδερένιο γεφύρι που περνάει το ρέμα και οδηγεί στην πηγή Φόνισκα .
Συνεχίζουμε να ακολουθούμε τον χωματόδρομο μέχρι που φτάνουμε στο σημείο που διασχίζουμε ρέμα ακολουθώντας την σήμανση (κούκος και κόκκινη μπογιά σε βράχο) και συνεχίζουμε σε πλάτωμα κινούμενοι πάντα σχεδόν δυτικά. Λίγο παραπάνω βγαίνουμε ξανά σε χωματόδρομο αριστερά από διασταύρωση. Στρίβουμε αριστερά και σχεδόν αμέσως βλέπουμε στα δεξιά κούκο σήμανσης μονοπατιού. Ακολουθούμε το μονοπάτι το οποίο συναντά τον χωματόδρομο δύο φορές. Την δεύτερη φορά στρίβουμε δεξιά και ακολουθεί κλειστή αριστερή ανηφορική φουρκέτα. Η κατεύθυνσή μας ξαναγίνεται σχεδόν δυτική. Σε αριστερή στροφή του χωματόδρομου εμείς συνεχίζουμε ευθεία ακολουθώντας πλέον μονοπάτι μέσα σε ελατοδάσος. Βγαίνουμε
και πάλι για λίγο στον χωματόδρομο και άμεσα ξαναμπαίνουμε σε μονοπάτι στα δεξιά μέσα στο δάσος, ακολουθώντας την σήμανση. Στην αρχή κινούμαστε σχεδόν παράλληλα στον χωματόδρομο μέχρι που αρχίζουμε να ανηφορίζουμε μέσα στο ελατόδασος και σύντομα φτάνουμε σε ρέμα. Στο σημείο αυτό μπορούμε να γεμίσουμε τα παγούρια μας με το πεντακάθαρο και παγωμένο νερό. Περνάμε απέναντι και ανηφορίζουμε την πλαγιά φτάνοντας στο ψηλότερο σημείο της ράχης. Το μονοπάτι συνεχίζει να κινείται παράλληλα με την ράχη στην αριστερή της πλευρα. Μπροστά μας αρχίζουν να εμφανίζονται οι ψηλές κορυφές. Συναντάμε ξανά χωματόδρομο, περνάμε απέναντι και συνεχίζουμε ανηφορικά ακολουθώντας την σήμανση κινούμενοι σε μονοπάτι. Μετά από διαδοχικές παρακάμψεις το μονοπάτι μας οδηγεί μπροστά σε βράχινη πλαγιά με μεγάλη κλίση. Κινούμαστε περιμετρικά της ανηφορίζοντας ταυτόχρονα και τελικά φτάνουμε σε πλάτωμα με κούκο. Είναι το σημείο που για να πάει κανείς στην Βερλίγκα θα πρέπει να κινηθεί ΝΔ ενώ στα ΒΔ φαίνεται καταρράκτης κοντά σε μαντρί. Εμείς επιλέξαμε να κινηθουμε προς τον καταρράκτη. Εύκολη η πρόσβαση, περνάμε αριστερά από το μαντρί και βρισκόμαστε μπροστά στον καταρράκτη με το παγωμένο πόσιμο νερό. Στην συνέχεια ανηφορίζουμε την απότομη πλαγιά δεξιά από τον καταρράκτη. Φτάνουμε τελικά σε πλάτωμα με αλπικό λιβάδι και ρυάκια . Συνεχίζουμε να κινούμαστε δυτικά ανηφορίζοντας προς το διάσελο που βλέπουμε μπροστά μας. Φτάνοντας στπ διάσελο στα δεξιά μας είναι ανηφορική ράμπα που οδηγεί στην κορυφή της Τσουκαρέλας. Η υψομετρική διαφορά που πρέπει να καλύψουμε είναι γύρω στα 200 μέτρα. Έντονη η κλίση, πολύ πυκνή η σήμανση με κούκους που δεν είναι απαραίτητη τους καλοκαιρινούς μήνες. Το τερέν δεν παρουσιάζει καμιά δυσκολία και τελικά φτάνουμε στο ορόσημο της κορυφής. Απο εδω έχουμε πανοραμική θέα προς τις γειτονικές κορυφές, ενώ διακρίνονται και οι λίμνες των Ιωαννίνων και των πηγών του Αώου. Κατεβαίνουμε την ράμπα και για να βγούμε στην Βερλίγκα ακολουθούμε το μονοπάτι πάνω στον αυχένα, Αντί να κατεβούμε από τον αυχένα την ήπια πλαγιά με κατεύθυνση την Βερλίγκα, τραβερσάραμε στα δεξιά κορυφής που βρίσκεται μπροστά μας και βγαίνουμε τελικά σε χωματόδρομο μπροστά από την κορυφή Πυραμίδα. Απο εδώ κατηφορίζουμε την χορταριασμένη πλαγιά στα αριστερά μας, η οποία μας οδηγεί στην λεκάνη της Βερλίγκας με τους χαρακτηριστικούς σχηματισμούς στα ρυάκια. Πεντακάθαρο νερό κατευθείαν από τα χιόνια που κρατάνε ακόμα στα τέλη Ιουνίου. Η επιστροφή έγινε ανεβαίνοντας αρχικά στο χείλος της λεκάνης της Βερλίγκας δεξιά από κούκο σήμανσης και κατηφορίζοντας στην συνέχεια με κατεύθυνση ΒΑ για να βγούμε στην διασταύρωση με το μονοπάτι που οδηγεί στον καταρράκτη. Φτάνοντας σ αυτό το σημείο η επιστροφή στο Χαλίκι είναι εύκολη ακολουθώντας το μονοπάτι. Εμείς όμως επιλέξαμε να συνεχίσουμε να κατηφορίζουμε ΒΑ. Φτάσαμε στο χείλος της απότομης βραχώδους πλαγιάς. Η καταρρίχηση χωρίς ασφάλιση ήταν αδύνατη. Κινηθήκαμε στην συνέχεια ΝΑ πάνω στο απότομο βράχινο πεδίο, κατηφορίζοντας προοδευτικά και χρησιμοποιώντας και τα χέρια (scrambling).
Γενικά πρόκειται για μια πολύ όμορφη διαδρομή με πολύ καλή σήμανση και νερό σε διάφορα σημεία. Ο δρόμος από Ανήλιο για Χαλίκι είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση σε αρκετά σημεία και όχι κατάλληλος για χαμηλωμένα αυτοκίνητα.

Υ.Γ. Θα ήθελα να μου πείτε άν σας βοήθησε η καταγραφή,μην κάθομαι και γράφω τζάμπα.