Katharo plateau 8. Damakas -mesorahi-skalidi sheepfold-tsivi summit

From the asphalt inside by the path to Mesorahi area,we cross mesorahi to east and then, descent to the stream and ascent at the 'balcony' of Skalidis sheepfold at 1300 m. aproxx. All trail until there full of any type of oak and some of them very strange as you can see at photos.
After Skalidi with amazing view straight up to the summit of Tsivi mt. another 360m. elevation for that. A bit hard ascent until 1450 m. and then easier to the summit. Some big pieces of snow( hionoures in greek ) on the route, and many flowers called Iris.
Descent from summit in 1 hour until 1350,small break and we decide, not to going by the path to mesorahi again but to go down through the steep dingle. Ok if someone like adventure, otherwise the path at the side of mountain at your left hand is the easier way for the return. At the end of dingle a small necessary detour to find the chasm of katsoulis near the central stream. Unfortunely we are not find it and then from the nice stone tank back to return from the obvious path.
The trail maybe is bit bigger than 9.4km. Plus 1km up and down.
Is not drinking water on the route.

Ξεκινήσαμε απο τον γνωστό Δάμακα ,την είσοδο δηλαδή του Καθαρού και από το πεντακάθαρο μονοπάτι που στην αρχή του ,πάνω στην άσφαλτο, υπάρχει το μικρό σκίαστρο αλλά χωρις τον επεξηγηματικό χάρτη εδώ και πολύ καιρό δυστυχώς, μπήκαμε στο βουνό.
Το μονοπάτι σε οδηγεί μια χαρά και μετά από 2-3 παλιές μάντρες,γκρεμισμένες πιά, πιάνει την κατηφόρα μέχρι το ρέμα, που εδώ πάνω είναι η αρχή του και χαμηλότερα γίνεται το γνωστό φαράγγι της Κριτσάς και στη συνέχεια Καλός ποταμός και βγαίνει στον Άγιο Παντελεήμονα του Καλού χωριού αφού περάσει τον κάμπο της Κριτσάς και ενωθεί κ με το ρέμα που έρχεται απ τον Κρούστα.
Απ το ρέμα δεξιά και απέναντι ανεβαίνουμε κάτω από τις πρινάρες για Μεσοράχη ,ένα ωραίο πλάτωμα οπού εκεί υπάρχουν και 2-3 σπίτια βοσκων της περιοχής.Από το πρ'ωτο σπίτι με τον τεράστιο πρίνο η κλασσική διαδρομή για την κορυφή λέει αριστερα απ το βουνό τραβέρσα να ανέβεις πάνω, στην περίπτωση μας διασχίσαμε τη Μεσοράχη ανατολικά ,κατεβήκαμε στο ρέμα που παρακάτω είναι η πηγή Ασφεντάμι και περάσαμε απέναντι και με απότομη άνοδο ανεβήκαμε στο τελευταίο πλάτωμα του βουνού ΄πάνω ακριβώς απ την πηγή αχλάδα ,ενώ αριστερά απο κάτω μέσα στο ρέμα που κατεβαίνει ανάμεσα Αχλάδα και Βόινα βρίσκεται η πηγή Εμπασά.
Εδώ πάνω λοιπόν βρίσκεται ένα και μοναδικό σπίτι όπου ήταν η έδρα του φημισμένου Σκαλίδη , βοσκού εκ Ταπών. Αητοφωλιά όνομα και πράμα με απόλυτη θέα πρός όλη την περιοχή από κάτω αλλά και όλο τον κόλπο Μιραμπέλλου μέχρι τα Στειακά.
Μικρό διάλειμμα μέσα στο ωραίο λιβαδάκι που δημιουργείται πίσω ακριβώς απ το σπίτι και στη συνέχεια κάπως απότομη τραβέρσα στην αρχή, που μετά μισή ώρα και καμιά 150ρια μέτρα παραπάνω συναντάμε την πρώτη χιονούρα του βουνού ενώ στη συνέχεια η ανηφόρα γίνεται ήπια μέχρι την κορυφή, και αφού περάσαμε άλλη μια χιονούρα, τέραστια αυτή την φορά. Διάλειμμα στη κορυφή,χάζι γύρω γύρω που με την βοήθεια της πεντακάθαρης ατμόσφαιρας το βλέμμα έφτανε στο βάθος ανατολικά την Κάσο και τα βουνά της Καρπάθου.
Το κατέβασμα έλεγε πλαινά πρός την πλευρά του Δάμακα και είναι και ο πιό σύντομος δρόμος για την επιστροφή.Έτσι και κάναμε εώς τους πρώτους πρίνους που συναντάς όπου από κεί όποιος θέλει απλώς να κατέβει πάει πλάι πλάι το βουνό πρός τα κάτω για να ξαναβγεί στη Μεσοράχη.Εμείς από τους πρίνους αποφασίσαμε να μπούμε στο κατηφορικό λαγκάδι με τους ακόμα πιο πολλούς πρίνους το οποίο μία προσοχή την θέλει.Κατά τα άλλα υπέροχο. Στο ίσωμα πιά απόφασίσαμε μια μικρή παράκαμψη για να πιάσουμε το ρέμα από πιο πάνω μπας και βρίσκαμε την λατσίδα,βάραθρο του Κατσούλη όπως λέγεται.
Όλα αυτά περίπου στα τυφλά αφού δεν είχαμε λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά.
Παρ όλα αυτά άξιζε τον κόπο η περιήγηση στην αρχή του ρέματος και η ανακάλυψη της ωραίας παλιάς πέτρινης στέρνας. Από κεί επιστροφή με το γνωστό πεντακάθαρο μονοπάτι ανηφόρα και πίσω, μαζέυοντας που και πού και κανένα αγριοράδικο η ταραξάκο επιστημονικά, για την ρακή στο καφενείο του Ζέρβα στο Αβδελιακό, που με ντόπιους ασκορδουλάκους ελιές και μια ομελέτα βγήκε ο ρεφενές της επιβράβευσης.