Holle wegen en hoogstammen in het Hageland

Moet je in Haspengouw zijn om fruitboomgaarden in bloesem te zien staan? Deze wandeling bewijst van niet, want op deze route ben ik meer fruitboomgaarden tegengekomen dan bij de stationsstapper tussen Alken en Sint-Truiden vorige week. En bovendien is het een stuk mooier. Hoewel toch niet alles rozengeur en manenschijn is op deze wandeling.

De Staatsbaan is een drukke autoweg die parallel loopt met de E314 en veel lokaal verkeer opvangt tussen Diest en Leuven. Maar wist je ook dat hier vlakbij prachtige natuur te vinden is? Ik nu wel, want het begin van deze wandeling pakt uit met fraaie landschappen die ik niet onmiddellijk verwacht in deze verkeersjungle. Het beginpunt bevindt zich bij de uitgebreide parking van de Carrefour en andere winkels en ik verwacht de eerste kilometer meteen een asfaltvreter. Ik trek grote ogen wanneer ik na enkele honderden meters getrakteerd word op een fraai landschap met (kleine) vergezichten en mooie holle wegen. Weliswaar geasfalteerd, maar hier komt toch geen geautomobiliseerde kat, dus maakt me dat weinig uit. Dus eerst over betonwegen, maar al snel wandel ik over aarden paden die me van de ene fruitboomgaard naar de andere leiden. Deze boomgaarden staan in bloei, maar de bloesems zijn nog niet volledig uitgekomen. De vele windmolens die hier zijn geposteerd, neem ik er met de glimlach bij.

De eerste helft van deze wandeling wordt voornamelijk gekenmerkt door de fruitboomgaarden en de daarbij horende holle wegen en akkers waardoor er best wel wat modder aan te treffen is onderweg. Het is echter geenszins storend, want grote plassen blinken uit in afwezigheid en het is altijd gemakkelijk om links of rechts van de plas een doorgang te vinden. Het occasionele graspad kondigt zich dan net op tijd aan om de slijkerige schoenen een flinke poetsbeurt te geven. Deze landelijke omgeving straalt één en al rust uit, maar je moet er dan wel rekening mee houden dat de Staatsbaan en ook de E314 autosnelweg nooit veraf zijn. Er is dus wel wat autolawaai te noteren, maar nooit storend en het duurt ook niet erg lang.

Na negen kilometer wandelen, is het wel even improviseren. Op mijn digitaal wandelkaartje mag er dan wel een theoretisch pad prijken, in de realiteit zie ik velden, een diepe gracht, akkers, wat bosland en weilanden met veel te hoog gras, maar dus geen pad. Het gras staat hier ruim één meter hoog en daartussen schuilt een gracht. Dat is een ideaal recept om enkele meters lager in het water te kukelen en dat staat vandaag niet in mijn agenda. Ik keer dus letterlijk op mijn stappen terug en via een fruitboomgaard beland ik bij de Blijstraat waar ik gedurende twee kilometer langs autowegen stap. Verre van een hoogvlieger op deze wandeling, maar nog altijd beter dan het alternatief om in een gracht te verdwijnen. Deze wandeling is geïnspireerd op de Dagstappergids 2 Vlaams-Brabant die al een tijdje uit is. Tien jaar geleden was hier misschien nog een restant van een pad, maar ondertussen is dit al helemaal verdwenen.

Op de tweede helft van de wandeling kom ik minder fruitboomgaarden tegen, maar wel meer akkers en wordt het Hagelandse landschap een tikkeltje heuvelachtiger. Asfaltwegen worden met de regelmaat van de klok afgewisseld met holle wegen en aarden paden zodat de wandelmaaltijd niet als te monotoon wordt geproefd. De plaatselijke toppen - als je het zo al kan noemen - zijn net wat hoger dan bij het begin van de wandeling waardoor de vergezichten net dat tikkeltje indrukwekkender zijn. Na ruim vijftien kilometer wandelen, bevind ik me bij de Begijnenbeekvallei, eigenlijk het enige natuurgebied van deze wandeling. Deze vallei bestaat voornamelijk uit hooilanden en ruigtes waardoor het landschap net een tikkeltje anders is dan bij de rest van de wandeling.

Het einde van de wandeling voelt echter wat meer monotoon aan omdat de vele akkers, aarden pade en, holle wegen elkaar opvolgen in sneltempo. Het is zeker en vast mooi, zeker op het einde van april wanneer de natur in bloei staat, maar het is vooral meer van hetzelfde. De variatie die ik op dit gedeelte van de route vind, zijn de velden met koolzaad die zich nu van hun mooiste gele kant laten zien. Ook opmerkelijk is het Prinsenbos vooral omdat er geen bos is. Na bijna 23 kilometer is er nog een holle weg die steil - naar Hagelandse begrippen althans - naar beneden gaat en de laatste kilometer gaat over kleine wegen terug naar de Carrefour waar ik de lus voltooi na bijna 24 km.

Dit is een geslaagde wandeling, maar toch wel met duidelijke gebreken. De eerste helft is mooi met de vele fruitboomgaarden, licht heuvelend landschap, holle wegen en het akkerlandschap. Na bijna tien kilometer volgt er een wat saaier stuk omdat ik noodgedwongen een autoweg moet volgen gedurende twee kilometer, maar daarna is het terug aan de natuur om deze wandeling te kleuren. Dat gebeurt voornamelijk over akkers en velden en dat maakt de tweede helft toch een stuk meer monotoon dan de eerste helft. De periode van april en mei is wellicht de beste tijd om deze wandeling te doen, dus op dat vlak heb ik wel meeval.