هنیز به گردنه سیالان به عسل محله
near Henīz, Qazvīn (Iran)
Viewed 533 times, downloaded 26 times
Trail photos
Itinerary description
تعداد نفرات: ۱ نفر
تاریخ اجرا: ۱۷-۱۸ تیرماه ۱۴۰۰
ایندفعه با تاکسی ماکسیم (۴۳۰ تومن) از تهران به سمت هنیز حرکت کردیم و ساعت ۷ راننده به خاطر خرابی راه روستای قبل هنیز ما رو پیاده کرد. حدود ۳ کیلومتر آخر رو تا روستا پیاده رفتیم. اونجا صبحانه خوردیم و ساعت ۹ شروع به حرکت کردیم.
ابتدای مسیر پر درختان گیلاس و آلبالو بود و بعد از خوردن مقداری میوه به کف دره رسیدیم. شیب اول رو در سایه بالا رفتیم. هوا به نسبت خنک بود و بالا رفتن رو راحتتر کرده بود. تقریبا هر ۴۵ دقیقه حرکت را با پانزده دقیقه استراحت تعدیل کردیم. بعد از عبور از چند چشمه و جویبار ساعت ۱:۳۰ به پناهگاه رسیدیم که تقریبا ۳ ساعت خالص پیادهروی داشت. در پناهگاه ناهار خوردیم و به استراحت و لذت بردن از سکوت کوهستان گذراندیم.
فردا ساعت ۴:۴۵ صبح از خواب پاشدم و ساعت ۵:۳۰ شروع به حرکت کردم و ساعت ۷ به سر گردنه رسیدیم. از اونجایی که قصد رفتن به قله رو نداشتم یک ساعتی اونجا استراحت کردم و ساعت ۸ شروع به پایین رفتن از درهی سیالان کردم. بعد از یک ساعت به گوسفندسرای وینه رسیدم. نیم ساعتی رو با منظرهی روبرو لذت بردم و ادامه دادم و حدود ساعت ۱۱ به گردنهی بالای دشت دریاسر رسیدم. بعد از قدری استراحت شروع به کاهش ارتفاع کردم و و ساعت ۱۲ به تنگهی هراتنگ رسیدم. ناهار رو داخل جانپناه خوردم و بعد از استراحت ساعت ۳ مسیر را ادامه دادم و بعد از عبور از دشت دریاسر، ساعت ۵ به عسل محله رسیدم. از آنجا با سختی فراوان یک ماشین تا شهسوار گرفتم و از ترمینال شهسوار با ۱۷۰ تومن تاکسی به تهران گرفتم (به خاطر کرونا سه نفر سوار میکنند).
نکته: امسال به علت بارش کم زمستان و گرمی هوا فقط از یک یخچال ساده نیاز بود که عبور کنیم ولی به طور معمول در این زمان تعداد زیادی یخچال وجود داره که باید کلنگ برف همراه داشته باشید.
تاریخ اجرا: ۱۷-۱۸ تیرماه ۱۴۰۰
ایندفعه با تاکسی ماکسیم (۴۳۰ تومن) از تهران به سمت هنیز حرکت کردیم و ساعت ۷ راننده به خاطر خرابی راه روستای قبل هنیز ما رو پیاده کرد. حدود ۳ کیلومتر آخر رو تا روستا پیاده رفتیم. اونجا صبحانه خوردیم و ساعت ۹ شروع به حرکت کردیم.
ابتدای مسیر پر درختان گیلاس و آلبالو بود و بعد از خوردن مقداری میوه به کف دره رسیدیم. شیب اول رو در سایه بالا رفتیم. هوا به نسبت خنک بود و بالا رفتن رو راحتتر کرده بود. تقریبا هر ۴۵ دقیقه حرکت را با پانزده دقیقه استراحت تعدیل کردیم. بعد از عبور از چند چشمه و جویبار ساعت ۱:۳۰ به پناهگاه رسیدیم که تقریبا ۳ ساعت خالص پیادهروی داشت. در پناهگاه ناهار خوردیم و به استراحت و لذت بردن از سکوت کوهستان گذراندیم.
فردا ساعت ۴:۴۵ صبح از خواب پاشدم و ساعت ۵:۳۰ شروع به حرکت کردم و ساعت ۷ به سر گردنه رسیدیم. از اونجایی که قصد رفتن به قله رو نداشتم یک ساعتی اونجا استراحت کردم و ساعت ۸ شروع به پایین رفتن از درهی سیالان کردم. بعد از یک ساعت به گوسفندسرای وینه رسیدم. نیم ساعتی رو با منظرهی روبرو لذت بردم و ادامه دادم و حدود ساعت ۱۱ به گردنهی بالای دشت دریاسر رسیدم. بعد از قدری استراحت شروع به کاهش ارتفاع کردم و و ساعت ۱۲ به تنگهی هراتنگ رسیدم. ناهار رو داخل جانپناه خوردم و بعد از استراحت ساعت ۳ مسیر را ادامه دادم و بعد از عبور از دشت دریاسر، ساعت ۵ به عسل محله رسیدم. از آنجا با سختی فراوان یک ماشین تا شهسوار گرفتم و از ترمینال شهسوار با ۱۷۰ تومن تاکسی به تهران گرفتم (به خاطر کرونا سه نفر سوار میکنند).
نکته: امسال به علت بارش کم زمستان و گرمی هوا فقط از یک یخچال ساده نیاز بود که عبور کنیم ولی به طور معمول در این زمان تعداد زیادی یخچال وجود داره که باید کلنگ برف همراه داشته باشید.
Waypoints
Comments (1)
You can add a comment or review this trail
درود بر شما. من این مسیر رو رفتم. سر راه قله سیالان هم رفتم. بسیار زیباست مخصوصا سمت هرتنگ و دریاسر.