Het oude mijnverleden van Blégny

In de regio van het Land van Herve is het bijna onmogelijk om een slechte wandeling te maken. De beslissing om vandaag last minute een wandeling te maken was snel genomen wanneer ik deze wandeling zag van Wandelgids Zuid-Limburg. De wandeling verkent de omgeving van het mijndorpje Blégny en dan mag de beklimming van een mijnterril uiteraard niet ontbreken. Verder kent deze wandeling veel passages door velden en weilanden zoals je dat in het Land van Herve mag verwachten.

Het is inmiddels alweer vier maanden geleden dat ik me nog op Waals grondgebied bevond voor een wandeling. Dat is deels te wijten aan de erg regenachtige zomer, maar ook omdat ik de laatste maanden meer bezig ben met fotografie wat dan ten koste gaat van mijn wandeltijd. Maar af en toe reserveer ik nog eens tijd voor een deugddoende wandeling zoals op deze feestdag. De kerk van Blégny is de startplek van deze wandeling waar er in principe voldoende parkeergelegenheid is. Op deze feestdag had ik echter geluk met nog één open plekje.

Bij het begin van de wandeling stap ik langzaam omhoog en het duurt niet lang vooraleer ik de eerste panorama's over het nabijgelegen dal te zien krijg. Een mooie blauwe hemel en ijverige zon zorgen voor een gouden randje bij deze vergezichten. Via een aantal veldwegen en verharde wegen daal ik naar beneden om het dal te bezoeken waar ik zojuist nog op uitkeek. Na ruim twee kilometer is het tijd voor een eerste passage door een weiland en die begint met een kleine sabotage. Het draaihekje is namelijk vastgemaakt en kan daarom niet verzet worden. Dan zijn er twee oplossingen: een kniptang meenemen om de ijzerdraad te verwijderen of onder het poortje kruipen. Aangezien ik geen kniptang bijhad, betekende dat per definitie dat ik optie twee moest nemen.

Vervolgens gaat het via een wat langere verharde weg door het dorpje Mortier dat echter snel weer wordt verlaten. Even later gaat het door een klein stukje bos waar het bospad net een tikkeltje avontuurlijker wordt met de aanwezige rotsige paden. Het is de enige passage op deze wandeling die wat langer door bos gaat. Het tractorpad dat erna komt, is goed voor modder aan de voeten en daarom probeer ik zoveel mogelijk op de aanpalende akker te lopen die toch gevrijwaard is van dit modderspektakel.

Na 6,5 kilometer beland ik opnieuw op een verharde weg, een euvel waar ik gedurende de hele wandeling mee kamp. Het doet toch een beetje afbreuk aan het karakter van deze wandeling, want passages langs mooie stukjes natuur (weilanden en bos) duren nooit erg lang en na tien minuten stappen word ik meestal opnieuw ontvangen met een verharde weg. Toch wel een beetje jammer... Dat mag de pret niet drukken, want nu volgt er een iets langer stuk op een veldweg die langs de rand van weilanden gaat. Na ruim negen kilometer is het even opletten, want er duikt plots een draaihekje op waar ik rechts moet draaien.

Het gaat nu richting het dorpje Saint-Rémy waar er opnieuw een mooie passage wacht langs enkele weilanden. Er loopt hier ook een fraaie beek waar ik halt houd om een foto te nemen. Na 11,3 kilometer wordt het echter wat lastig: het te volgen paadje is namelijk afgesloten met een nadarhek. De reden hiervoor is erg simpel: de oever van de beek is bijna helemaal weg geërodeerd waardoor je wel eens in de beek kan belanden bij een verkeerde stap. Ik heb het er toch op gewaagd om langs dit pad verder te stappen, maar wellicht is het verstandiger om in het weiland te blijven (en dus niet het bruggetje oversteken) om even later terug op de originele route aan te sluiten.

De wandeling gaat nu naar de steenkoolmijn van Blégny wat ook het mooiste decor is van deze wandeling. De top van de mijnterril vraagt een kleine krachtinspanning met 202 treden die bedwongen moeten worden. Als tegenprestatie krijg ik wel een prachtig vergezicht over de omgeving. Bij de steenkoolmijn wacht me een onaangename verrassing wanneer een poort is afgesloten die me normaal gezien op de juiste weg moet brengen. Het is zelfs gemarkeerd met wandelbordjes, maar voor zover ik weet, is het niet mogelijk om door deze poort te stappen. Op de voormalige mijnsite probeer ik een binnendoor te vinden, maar dat is helaas een vruchteloze poging. Ik gebruik de kaart van Wikiloc dan maar om zelf een geïmproviseerde weg te verzinnen die me naar de oorspronkelijke route brengt.

Op goed geluk sla ik een veldweg in en na een paar honderd meter lacht het geluk me toe wanneer ik terug kan aansluiten met de originele route. De halve kilometer die ik extra doe, neem ik er met de glimlach bij. In het dorpje Blegny gaat het opnieuw omhoog, maar de hoogtemeters worden gemaakt op verhard wegdek en zijn dus relatief makkelijk te doen. Na 16,5 kilometer is mijn eerste Waalse wandeling sinds vier maanden afgerond.

Het is moeilijk om deze wandeling te omschrijven als een aanrader omdat er simpelweg (veel) te veel verhard wegdek zit in het traject. Mooie passages langs weilanden, bos of veldwegen duren nooit erg lang vooraleer je opnieuw een verharde weg ziet. Dat neemt niet weg dat deze wandeling een heleboel mooie elementen kent zoals de verscheidene passages door weilanden en de beklimming van de mijnterril. Maar de regio van het Land van Herve kent geen slechte wandelingen en dat is dit exemplaar dus ook zeker niet!