Het Land van Herve rond de abdij Val Dieu (originele wandelingen)

Deze wandeling bewijst dat het land van Herve een mooie streek is om in te wandelen. Dit heuvelachtig landschap is onttrokken van de Ardense bossen en wordt getypeerd door groene velden zover de horizon reikt. Af en toe zit er een strookje bos in deze wandeling, maar het zijn toch de weides die deze route kleur geven.

De abdij van Val Dieu is de startplek van deze wandeling. Deze abdij is één van de oudste abdijen in België en bestaat sinds het begin van de dertiende eeuw. De overleving wil dat de duivel zich in deze vallei bevond en die kon enkel verdreven worden door er een abdij te bouwen. De abdij werd daarom toepasselijk Val Dieu (of godsvallei) gedoopt. In deze vallei zijn er ook talrijke kleine kruisbeelden gebouwd waarvan je er een aantal op deze route tegenkomt.

Recht tegenover de abdij staat de Moulin du Val Dieue n hier sla ik links af om aan de wandeling te beginnen. Ik passeer een fraaie plas waar ook een vogelkijkhut staat. De eerste velden kondigen zich aan en het gaat eveneens op een gezapig tempo naar omhoog. Vooral de eerste helft van deze wandeling is een waar pareltje omdat je door deze prachtige velden omhoog wandelt en zodoende prachtige vergezichten voorgeschoteld krijgt over de godsvallei.

Verscheidene keren stop ik of kijk ik naar achteren om te genieten van het glooiende landschap met op de achtergrond het dorpje Aubel. Na ongeveer twee kilometer sta ik op het plateau en hier krijg ik de meest imponerende landschappen van deze wandeling te zien. Daarna gaat het opnieuw via een weide naar beneden en ook hier oogt het landschap weer indrukwekkend.

Deze wandeling is zeker geen moeilijke, maar de stijging naar boven is toch wel ruim honderdtwintig meter, maar dan wel gespreid over twee kilometer. Dit is meteen de stevigste klim van de dag en de rest van de wandeling kent daarna enkel lichte(re) beklimmingen of dalingen, hoewel het aantal hoogtemeters op het einde van de wandeling flirt met driehonderd meter. Velden worden regelmatig verruild voor servitudes en trage wegen die meestal langs deze velden lopen. Hier en daar duikt er ook een beekje op dat voor wat afwisseling zorgt op deze wandeling.

Hoewel er markeringen zijn geplaatst op deze velden, laat signalisatie toch vaak te wensen over en het is niet altijd even eenvoudig om naar de juiste weg te navigeren. Dat mag ik zelf na 5,6 kilometer ervaren en hier loop ik even verloren. Dan is het een kwestie van even te improviseren door een pad te volgen en een gezonde dosis pragmatisme aan de dag te leggen. Ik zie bij een aanpalende weide een hek met prikkeldraad en dan luidt de taak om paracommandogewijs even op de buik te liggen en onder het hekje te kruipen. Het is daarom aanbevolen om vooral te kijken naar waar de poortjes staan, maar die vallen niet altijd op.

In de tweede helft van de wandeling zit ik in de vallei en dat is toch iets minder indrukwekkend dan de eerste helft waar ik op het plateau stond. De vele velden beginnen stilletjes aan hun magie te verliezen en het soms moeilijk oriënteren en navigeren maakt het wandelleven ook niet altijd gemakkelijk. Toch blijft het leuk wandelen over deze mooie velden die me ook aan de Voerstreek doen denken. Nu staan er meer trage wegen op het programma die voornamelijk naast kleine landbouwgehuchtjes lopen. Rond kilometer negen is er zelfs een strookje bos te zien al moet je je er niet te veel bij voorstellen. Even later zie ik een mooie kerk en rond elf kilometer is de wandellus vervolledigd. Het is echter nog even verder stappen om terug bij de abdij van Val Dieu te geraken.

Het motto van deze wandeling luidt 'kort, maar krachtig'. Wat deze wandeling ontbeert aan kilometers, maakt het dubbel en dik goed met imponerende landschappen en leuke passages door weides. Oriëntatie is in deze velden niet altijd gemakkelijk, maar met een beetje pragmatisme kom je al heel ver. Door de vele weides kan je wel natte voeten krijgen wanneer je deze wandeling doet in een regenachtige periode.