Grenswandeling in de Oostkantons (originele wandelingen)

Download

Trail photos

Photo ofGrenswandeling in de Oostkantons (originele wandelingen)

Author

Dorfmeister

7,177 406 1307

See more trails from this author

Trail stats

Distance: 12.1 mi
Elevation gain: 1,982 ft
Technical difficulty: Moderate
Elevation loss: 1,982 ft
Max elevation: 1,795 ft
TrailRank: 57
Min elevation: 1,118 ft
Trail type: Loop

Moving time: 3 hours 59 minutes
Time: 4 hours 24 minutes
Coordinates: 3331
Uploaded: March 11, 2023
Recorded: March 2023

Be the first to clap

near Reuland, Wallonia (Belgique)

Viewed 157 times, downloaded 6 times

Trail photos

Itinerary description

Eén van de meer recente exploten uit het wandelaanbod van originele wandelingen is deze stevige stapper in Burg-Reuland. In een traject dat je de eerste twee uren gerust bergachtig mag noemen, gaat het op de grens van de Ardennen en Eifel langs dennenbossen, beekvalleien en heuvelkammen met daarbovenop nog eens aardig portie bushcrafting. Technisch is dit parcours vrij gemakkelijk, maar qua oriëntatie is het soms toch behelpen.

Zoals de traditie het gebiedt bij originele wandelingen start deze route bij een kerk waar uiteraard geen parkeerplaats is. Ik was zo vrijpostig om recht tegenover de kerk mijn vehikel achter te laten. Hier is een klein pleintje met een frituur waar wat parkeergelegenheid is. Ik weet niet of dit enkel bedoeld is voor de lokale appartementsbewoners, maar op zaterdagochtend was er in ieder geval ruimte zat en kraaide er geen haan naar. De wandeling krijgt een streepje cultuur bij het begin want er wordt eerst een klein rondje rond de plaatselijke burcht gemaakt. In maart is deze burcht nog niet druk bezocht en had ik het rijk alleen wanneer ik me installeerde in de uitkijktoren.

Na tien minuten is de dosis cultuur op en zet ik mijn weg verder. Na één kilometer wordt de GR5 een tijdje gevolgd en de eerste stijging van de dag is niet voor de poes. Met een hellingspercentage van gemiddeld twintig procent en uitschieters tot dertig procent is dit een fitnessoefening vermomd als wandeling. Bij de top sta ik met open mond en dat is niet van verbazing. De wel erg stevige klim heeft toch wel veel energie gevraagd en al hijgend rust ik even uit. Wat mij betreft, is deze klim toch zeker een top tien plaats waard van stevigste stijgingen van de originele wandelingen.

Een lange, gestage daling langs velden en bos brengt me na bijna vier kilometer bij een brug over de Our waar zich ook het hotel en restaurant Am Alten Mühle bevindt. De parking hier kan je eventueel als alternatieve parking gebruiken, mocht je het niet zien zitten om in de buurt van de kerk van Burg-Reuland te parkeren. Toen ik er passeerde, stond de parking wel gedeeltelijk onder water... Ik volg een kort stukje een autoweg om vervolgens opnieuw in het bos te verdwijnen waar aardenwegen en graspaden me vergezellen in mijn queeste omhoog. De honderdvijftig hoogtemeters bijten maar al te graag in mijn kuiten en na vijf kwartier staan er 320 hoogtemeters op de teller en ook nog eens 160 meters dat ik gedaald heb. Dit kan je gerust al alpijnse toestanden noemen.

Na 5,7 km tref ik het gehucht Diepert aan dat bestaat uit één enkele boswachterswoning. Je gaat hier best onmiddellijk naar links om een pad op te pikken, maar ik dit deed via een kleine omweg waar ik enkele tientallen meters door bos liep om daarna terug aan te sluiten bij een breed pad. Dit brede pad laat zich gemakkelijk volgen, maar rond zeven kilometer is het de beurt aan de grensstenen tussen België en Duitsland. Hier heb ik toch even geïmproviseerd, want de stenen laten zich niet zo gemakkelijk zien. Hier bestaat mijn strategie om een gewoon pad te volgen en wanneer dit pad afzwenkt naar rechts, ga ik al bushcraftend naar links waar ik terug op de uitgestippelde route kom en zo grenssteen 100 zie.

De originele route gaat verder tot grenssteen 103, maar op een laagje sneeuw op een al te schuine heuvel naar grensstenen speuren, is niet aan mij besteed wanneer vijftig meter verder er een prachtige weg ligt die smeekt om bewandeld te worden. En dat heb ik dus gedaan. Ik wijk dus een klein beetje af van deze route. Na acht kilometer sla ik rechts af om een graspad te nemen dat me opnieuw naar de uitgestippelde route brengt. Hier is het tijd om je springkunsten te etaleren over een klein beekje. Opnieuw gaat het erg stevig omhoog met een hellingspercentage van dubbele cijfers. Na twee uur wandelen, ben ik de gelukkige eigenaar van vijfhonderd hoogtemeters. Zoals ik al eerder zei: alpijns!

Dit houdt in dat in de eerste helft van de wandeling bijna alle sportiviteit zit vervat en de tweede helft is logischerwijze een stuk minder uitdagend. Nu bestaat de moeilijkheid in het vinden van het juiste pad en dat gebeurt bij mij via trial-and-error wanneer Wikiloc weer eens schreeuwt dat ik verkeerd ben. Anderzijds heb ik de meest lastige kruispunten aangeduid op deze route zodat het voor anderen gemakkelijker moet zijn om te navigeren. Via bos- en veldwegen beland ik na elf kilometer bij een pad dat eigenlijk geen pad is. Hier ga je dus best gewoon door het bos naar beneden om aan te sluiten bij een andere wandelweg. Via een kalme daling ga ik naar de kapel van Heckhalenfeld en wat later stap ik gemoedelijk door het bos.

Die gemoedelijkheid kent een bruusk einde wanneer ik na ruim 13,5 km naar links moet. Ik verwacht in deze bossen af en toe eens een beek tegen te komen, maar geen fokking wildwaterbaan uit een Center Parcs. Een beek van - ik schat - acht meter gaat wel erg wild te keer en op het offline kaartje van Wikiloc zie ik geen alternatieven. Dan maar even het verstand op nul zetten en door het water gaan. Deze beek loopt langs een weide waar ook prikkeldraad is gespannen. Gelukkig maar, want deze prikkelende draad gebruik ik als houvast en dat is geen overbodige luxe. Op een bepaald moment word ik zelfs meegevoerd met de hevige stroming, maar kan ik me gelukkig nog vastklampen aan de prikkeldraad. Een natte bilnaad is het grootste slachtoffer van deze escapade, maar dit had slechter kunnen aflopen. Daarom raad ik ten stelligste af om deze wandeling in een regenachtige periode of de winter te doen, want geloof me vrij als ik zeg dat je echt niet door deze stroming wil gaan.

Na mijn portie avontuur loop ik een tijdje links van deze beek en ik moet zeggen dat dit een fraaie passage is. In Auel kom ik eerst opnieuw een kapel tegen en daarna een brug die hersteld is na de overstromingen van 2021. Eerst volg ik een fietspad, maar even later sla ik links af om op een veldpad te lopen dat later ironisch genoeg terug aansluit bij het eerder genoemde fietspad. De laatste kilometers brengen me via een verharde RAVeL naar het voormalige station van Burg-Reuland. Een beetje saai misschien, maar voor mij ideaal na de hachelijke oversteek een uurtje geleden. Het gaat nog een klein beetje omhoog, maar weliswaar heel zacht om uiteindelijk na 19,5 km de lus te voltooien bij de kerk van Burg-Reuland.

Technisch is dit geen moeilijk parcours, maar de eerste twee uur kent drie stevige kuitenbijters en ook het navigeren bij de grensstenen vergt een dosis oriëntering en volharding bij overwoekerde paden en onbestaande boswegen. De tweede helft is een stuk gemoedelijker, ware het niet dat er daar - zonder overdrijven - een wildwaterbaan opduikt die je liever niet wil bedwingen. Het landschap weet me niet zo te betoveren, maar de sportieve kilometers bij de eerste helft maken veel goed. Een stevige wandeling om te doen, maar dan wel eentje voor een droge periode.

Waypoints

Photo ofSint-Stephanuskerk (Burg-Reuland)

Sint-Stephanuskerk (Burg-Reuland)

De Sint-Stephanuskerk is een kerkgebouw in Reuland in de Belgische gemeente Burg-Reuland in de provincie Luik. Het pseudobasilicale gebouw bestaat uit een vierkante voorstaande westtoren, een driebeukig schip met vier traveeën, een dwarsschip en een koor met veelhoekige sluiting. Verder is er ook een sacristie. Het gebouw is opgetrokken in zandbreuksteen. De torenspits bestaat uit drie delen met ieder acht zijden, het onderste deel heeft een klokvorm, het middelste deel is recht en verticaal, en het bovenste deel heeft een uivorm. In de as van de kerk bevindt zich in de westgevel van de toren het ingangsportaal. De toren heeft halverwege in de westgevel een rondboogvenster en rondboogvormige openingen hoger in de toren. Boven het koor bevindt zich een vierzijdige dakruiter met erop een klokvorm. De kerk is gewijd aan Sint-Stephanus. Reeds vanaf de 13e eeuw stond hier een eenvoudige kapel die viel onder de kerk van Weweler. In 1621 liet Balthasar von Pallandt op deze plaats een nieuwe kapel bouwen, waarbij minstens omvangrijke bouwwerkzaamheden werden uitgevoerd. In 1771 werd het huidige kerkgebouw opgetrokken in opdracht van Balthasar von Pallandt naar het ontwerp van architect Ferdinand Starck uit Recht. De toren heeft een ankerijzer uit 1772. In 1912 werd de kerk uitgebreid met de toevoeging van de noordelijke zijbeuk, het dwarsschip, het koor met polygonale apsis en de sacristie. Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Stephanuskerk_(Burg-Reuland)

Burg Reuland

De Burcht Reuland is een hoogteburcht in het plaatsje Reuland in de Belgische gemeente Burg-Reuland in de provincie Luik. De burchtruïne ligt op een heuvel en wordt aan de oostzijde, zuidzijde en westzijde omgeven door neerwaartse hellingen. Vanaf de ruïne heeft men uitzicht over het stadje waar zij middenin ligt, waaronder ook op de op ongeveer 100 meter naar het zuidoosten gelegen Sint-Stephanuskerk van de plaats. Op het tweede weekend in juli vindt er jaarlijks het burchtfeest plaats. In de 10e eeuw was de locatie van de burcht reeds in gebruik, zo toont archeologisch onderzoek aan. Op de plek van de huidige ruïne hadden de Romeinen reeds een solide fort gebouwd. De oudste ontdekte fundamenten stammen uit de 12e eeuw toen de burcht als residentie diende voor het adelgeslacht Von Rulant. In de 13e eeuw was er een ringmuur aanwezig die door een gracht was omgeven. In de noordwesthoek bestaat daarvan nog steeds een toren. In de 14e eeuw werd de ringmuur opnieuw opgebouwd en werd de wachttoren opgetrokken. In 1148 worden de heren van Reuland in een oorkonde genoemd. Het kasteel werd verkocht aan de heren van Blankenheim, die het in 1322 aan Jan de Blinde, graaf van Luxemburg en koning van Bohemen, verkopen. In 1384 geeft Wenzel van Luxemburg de burcht als leen aan Edmund van Engelsdorf die erfkamer wordt van het huis van Luxemburg, die de heren van Reuland tot aflossing van het ancien régime aanhouden. In 1444 ging de burcht over in het bezit van de heren van Pallandt, die in het midden van de 15e eeuw halfronde geschutstorens lieten oprichten. Vanaf de tweede helft van de 16e eeuw werd de versterking een heerschappelijke residentie. In 1666 stierf de laatste nakomeling Ottilia van Pallandt-Reuland en in 1736 de laatste erfgenaam. Daarna bewoonde een rentmeester de burcht, tot hij in 1794 door Franse troepen verwoest werd. In 1830 werd de versterking verkocht voor sloop en kwam zo in het bezit van de familie Mayeres in Reuland, die haar later aan de gemeente gaf. In 1923 kocht de Belgische staat de burchtgronden om daarop een luchtafweerstelling te bouwen. In 1986 werd de burcht onder bescherming geplaatst en vanaf 1988 geleidelijk gerestaureerd. De huidige ruïne is slechts een deel van de oorspronkelijke burcht. De massieve muren die vroeger de voorhof omsloten en tot in het Ulftal reikten, zijn verdwenen. De huidige apotheek in het dorpje Burg-Reuland was vroeger het burchthuis. Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Burcht_Reuland

Our

De Our is een zijrivier van de Sûre (Sauer) in het grensgebied van België, Luxemburg en Duitsland. De rivier vormt viermaal de grens tussen Duitsland en België: ten zuiden van Manderfeld, bij Lommersweiler, bij Oberhausen (Burg-Reuland) en ten zuiden van Ouren. Verder stroomafwaarts vormt de Our voor tientallen kilometers de grens tussen Luxemburg en Duitsland, een condominium, dat wil zeggen dat de rivier over de hele breedte tot beide landen behoort. Wanneer de Our de staatsgrens is, is de linkeroever (oostelijke oever) steeds Duits, waarbij de rechteroever Belgisch dan wel Luxemburgs is. Na 78 km mondt de Our bij Wallendorf in de Sûre (Sauer). De Our is bekend van het Ardennenoffensief. Er is in Wallonië nog een tweede rivier met de naam Our maar deze is een bijrivier van de Lesse. De Our ontspringt in de Belgische Eifel tussen de 653 meter hoge Eichelsberg (een heuvelflank) en het gehucht Losheimergraben in de deelgemeente Manderfeld (Büllingen) nabij de grens met Duitsland. Verder loopt de rivier zuidwaarts door Manderfeld tot deze voor een kleine drie kilometer even door Duitsland stroomt (nabij Auw bei Prüm). Bij het dorp Andler stroomt de Our terug Manderfeld en dus België binnen. De Our blijft even binnen België tot bij Weppeler, een gehucht van Lommersweiler (gemeente Sankt Vith). Vanaf hier vormt de Our voor een ruime zeven kilometer de staatsgrens tussen België en Duitsland. Vanaf Auel (gemeente Burg-Reuland) wordt de linkeroever terug opnieuw Belgisch, tot enkele kilometers verder bij het gehucht Stoubach, waar de Our terug de staatsgrens vormt. Wat verder ligt het gehucht Oberhausen op de Belgische rechteroever. Rond het dorp Ouren, een Belgisch dorp aan de rivier, zijn beide oevers opnieuw Belgisch. Net ten zuiden van Ouren gaat de Our terug de Belgisch-Duitse staatsgrens vormen om een halve kilometer zuidelijker drielandenpunt tussen België, Duitsland en Luxemburg te bereiken. Het drielandenpunt ligt er in het midden van de rivier, met vlakbij het Europamonument en de Georges-Wagner-Brücke die de rivier overbrugt. Vanaf hier tot de monding in de Sûre, meer dan dertig kilometer verder, vormt de Our de grens tussen Luxemburg en Duitsland. Bij Vianden werd er op de Our een stuwmeer aangelegd. De Our mondt bij Wallendorf in de Sûre (Sauer). Verderop blijft de Sûre de staatsgrens vormen tussen Luxemburg en Duitsland. Naar het einde van de Tweede Wereldoorlog concentreerden de Duitsers heimelijk troepen achter de rivier en staken deze op 16 december 1944 bij verrassing over. Dit vormde de start van de slag om de Ardennen. De Our vormde de middelste sector van het Duitse aanvalsfront, waar het 5e Pantserleger aanviel met drie pantserdivisies en vier infanteriedivisies. Bij de aanval op 16 december brak het front er wijd open. Langs de Our werd de Amerikaanse 28e Infanteriedivisie, die een front van zestig kilometer moest verdedigen, zonder veel moeite opgerold door vijf Duitse divisies. De doorbraak sloeg een breed gat in het Amerikaanse front en de Duitsers bleven een week naar het westen oprukken. Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Our_(S%C3%BBre)