Grenswandeling aan de Viroin (originele wandelingen)

De derde wandeling van mijn Paasweekend in de streek van Viroinval verkent het grensgebied van de Viroin. Dit gebied is uitgerust met een smokkelpad, bossen en erg veel landbouwwegen. Het berust dan niet op toeval dat net deze drie factoren de wandeling opsmukken.

Het begin bevindt zich op een speelpleintje vlakbij de kerk van Mazée. Ik parkeerde mijn wagen echter een tweetal straten verder bij een bankje waar ook een GR-route passeert. De eerste helft van de wandeling is ongetwijfeld het leukste gedeelte van het traject met prachtige landschappen in een glooiende regio, uitgestrekte bossen bij het Franse Molhain en een leuke passage waar een tijdje de Viroin wordt gevolgd.

De eerste twee kilometers zijn meteen goed voor redelijk wat hoogtemeters die echter vrij vlot te nemen zijn. De mooie landschappen bij een top smaken naar meer en dat wordt de eerste kilometers meerdere keren op een mooi bord gepresenteerd. Het smokkelaarspad rond kilometer twee gaat op de oorspronkelijke route van Originele Wandelingen wel erg abrupt naar beneden en ik heb een ander pad gevolgd dat niet veel later bij het traject opnieuw aansluit. Net wat minder steil, maar ook wel een tikkeltje veiliger. Daarna volgt er een mooie passage langs de Viroin. Bij Originele Wandelingen wordt op een bepaald moment graslanden gevolgd, terwijl ik het hoger gelegen bospad links neem. Ook hier geldt weer dat het verschil uiterst miniem is.

Na een uurtje wandelen bereik ik Frankrijk waar zich bij het landbouwgehucht Molhain de vele honden zich graag laten horen. Via een tamelijk steile landbouwweg gaat het omhoog richting de uitgestrekte bossen van deze streek. Via het bos gaat het langs brede wegen terug naar België. Rond kilometer 8,5 stuit ik op de enige noemenswaardige moeilijkheid van deze wandeling. De oorspronkelijke route verwijst naar een onbestaande weg of de weg heeft de tand des tijds niet overleefd. Dat betekende een stukje door open bos lopen wat goed ging bij de sparren, maar minder goed bij struiken en distels. Een beter alternatief is bij het oversteken van de weg onmiddellijk door te wandelen in plaats van naar links af te buigen zoals ik heb gedaan.

De tweede helft van de wandeling begint bij het dorpje Treignes waar je verscheidene musea kan bezoeken. De oorspronkelijke route maakt hier een kleine omweg, maar zelf ben ik op mijn stappen teruggekeerd aangezien er een spoorweg wordt overgestoken. En een spoorweg oversteken, is een klein beetje verboden in België. Maar via de hoofdstraat kan de wandeling eveneens verdergezet worden. De tweede helft is helaas van een veel minder allooi met veel monotone landbouwwegen die af en toe doorbroken worden met een passage door een natuurgebied. Eéntje begint vlak na Treignes waar je de prachtige kalkgraslanden van het natuurgebied Rivelottes kan aanschouwen.

Via landbouwwegen en bospaden gaat het opnieuw naar boven, maar helaas verliest de regio hier wat van zijn schoonheid. Het glooiende landschap van bij het begin van de wandeling is hier veel minder prominent aanwezig en de vele landbouwwegen voelen toch wat monotoon aan. Gelukkig zijn er enkele beekjes die de variëteit verhogen. Andermaal brengen landbouwwegen me omhoog, maar de echte kuitenbijters zitten toch eerder in het eerste deel van deze wandeling.

In de slotkilometers zijn de vele weides, akkers en velden de blikvangers van deze wandeling waar de landbouwwegen je door dit landschap begeleiden. Er is ook één passage die ruim zeshonderd meter langs een relatief drukke weg gaat en dat is niet bevorderlijk voor het wandelplezier. De afdaling naar Mazée komt geen moment te vroeg aangezien de wandeling op het einde toch echt wel aan bloedarmoede leidt.

Dit is niet de mooiste wandeling in de streek van Viroinval, maar wel de moeite waard door de leuke eerste helft. De laatste negen kilometers voelen soms aan als een maat voor niets en daardoor voelt de wandeling wat ongebalanceerd aan. Niet de beste wandeling van mijn driedaags Paasweekend, maar niettemin een waardige afsluiter.