Gökçeören - Phelos - Çukurbağ - Kaş

Yeni rekor 42.494 adım!
O kadar yorgunum ki... Gökçeörenden 8 civarı yola çıktım, önce Kaşa kadar gitmeyi düşünüyordum ama yol o kadar yorduki Çukurbağdan sonra bir adım dahi atacak halim yoktu ama yol beni Kaşa kadar getirdi... Çukurbağa kadarki süreç çok yorucu, yanınıza mutlaka kumanya alın. Çukurbağda fiyatlar uçuk, Kaşa gelip kamp atmanız en mantıklısı.
Ayaklarıma bugün ne kadar teşekkür ettim bilmiyorum. Heleki sağ ayağım, vakti zamanında kırılan, yıllarca iyileşmek için platinle yaşayan ve şu an hala koca bir savaşçı gibi beni ordan oraya götüren sağ ayağım...
Bugün bu yolculuktaki en önemli ekipmanın baton(bastondan aklınıza gelsin, elimde tuttum uzun metal çubuklardan bahsediyorum) olduğunu anladım. Özellikle tırmanma ve inişlerde o kadar fazla yük alıyorki o ayaklardan, bütün sakatlıklardan o kurtarıyor sizi, onlar olmasa çoktan sakatlanırdım heralde. Bir zaman sonra öyle bir uyum yakalıyorsunuzki resmen bir uzvunuza dönüşüyor. Hayatta da attıgım adımlarda yükümü hafifleten batonlarım ne diye düşündüm. Düştüğümde beni kaldırmaktan ziyade, düşmeme izin vermeyen bir şey bu...
Bu hayatta tırmanışın da inişin de bir mantığı olmalı. Herkes hep bir tırmanma kafasında, inmeyi bilen kimse yok, inmeyi bilmediğinden de ha bire çakılıyor herkes. Çünkü bütün mekanizma çıkmaya programlı. İniş ve çıkış mevzuları ayrı bir konu, zaten bu yazdıklarım özet, yol bittikten sonra bu özetlerin çözümlemesini ayrı yapacağım.
Yazın beni sıcaktan daha çok rahatsız eden şey şu yazlık yerlere gelmek mecbiriyetinde olmam. Buradaki insanların %70'i ile aynı dili bile konuşmuyoruz, aynı dili konuştuklarımızın bir kısmı esnaf ve herkesi yürüyen para olarak görüyor, bir kısmı yerlisi dünyayla işi yok, bir kısmı da 11,5 ay it gibi çalışıp birktirdiği parayla burda 1 hafta tatil yapmaya gelen ve abuk subuk triplere giren insanlar. Haz etmiyorum bu tarz ortamlardan, o yüzden yarin bir an önce yeni rotaya doğru yol alma niyetindeyim. Dağların tepesinde o kadar güzel seyir oluyor ki, resmen yolcuk başladığından beri hergün manzara orgazmı yaşıyorum. Fotoğraf ya da video çeksem de o derinliği ve hissiyatı vermesi imkansız, zaten o manzaranın gerçek tadı o adımları attıktan sonra geliyor. Terli terli, nefes nefese kalmışken tertemiz oksijeni içinize çektiğinizde bakmanız lazım o manzaraya...