Finike - Mavikent - Karaöz

Finike tarafından yola çıktığınızda Mavikente kadar asfalt yol var, her türlü minibüse binip direk mavikentte inin, çünkü bu yürüyüşün tabiatında asfalt yol yok, aralarda olur ama bu çok uzun. Mavikentte indikten sonra seraların olduğu yoldan, ağaçlardaki dutları birer ikişer ağzınıza ata ata yürüyün, ilerde bir orman var, dalın ordan içeri güzel oluyor. Sonrasında hiç halkın olmadığı halk plajına geleceksiniz denizi fena, bir dalıp çıkın, sonrasında soldaki asfalt yoldan karaöze ulaşacaksınız.
Günün en anlamlı saatleri Fransız aileyle tanışmamdı sanırım, do you speak turkish dedikten sonra(Türkçe bilip bilmediklerini İngilizce sormam da ayrı bir kafa) telefonu gösterip gel dediler. Sonra ben telefona, telefon onlara, sonra onlar telefona, telefon bana başladık konuşmaya. Dilini bilmediğim bambaşka bir kültürdeki aileyle, tek başıma ilk defa bu kadar vakit geçirdim. İletişim kurdukça bambaşka tebessümler oldu suratlarımızda. İlk cümlem "cennet ülkemize hoşgeldiniz" olmuştu, sonrasında Likya yolunu yürüdüğümü söyleyince "otur dinlen, yiyecek, içecek her şeyimiz var ne istersen seninle paylaşabiliriz?" dediler. Meyve suyunu yudumlarken, biraz kitaba göz gezdirdim, biraz sohbet ettik sonra yemek siparişi verdim. Yemeğim gelmeye yakın onlar da yemek işine girdi. "Bizle yerdin, sipariş vermeni anlamadık" dediler. "Zahmet vermek istemediğimi" söyledim. Neyse onlar yemek hazırlarken benim yemek geldi ama onları bekliyordum "yemeğin soğuyor bizi bekleme" dediler. "Hayır, siz gelince daha sıcak olacak" dedim. Yüzlerindeki tebessüm muazzamdı. Çocukların çatal kaşık tutuşundan, anne babalarıyla olan diyaloglarına, mimiklere vs ilk baştan sona kadar analiz ve gözlemdeydim, çok ama çok şey gördüm. Kalıcı İletişim kurduk, Fransaya gittiğimde görüşeceğim onlarla ya da bir daha denk gelirsek bir yerde :)
Ordan çıktıktan sonra önce otostop çektiğim Emrah abiyle olan diyalogdaki bakış açısı güncelleme durumunu küpe yaptım kulağıma, devamında beni araçlarına davet eden Rus baba oğul Igor ve Dimitri ile aramızdaki iletişimsiz eğlence hali çok keyifliydi. Güzel bir baba oğul ilişkileri vardı.

Gün geçtikçe yola tutuluyorum... Her yeni gün bambaşka bir sürpriz ve hiç aklımda olmayan anılar ekliyor hafızama. Bu yolculuğun böylesi bir keyfi olduğunu bilmek büyüleyici... Yürürken rutindeyim, sürprizlerde rutin dışındayım. Hem rutine devam edip hem rutinden çıkmak. (Günlük rutinler önemli!)En önemli rutin yürümek, yolda başıma geleceklere dair yalnızca iyi niyetle yürümek... Olumsuz, kaygı veren şeylere(sıcağa, vahşi hayvanlara, yapamazsın diyenlere, ölüm riskine vs.) takılmadan yürümek, yürümeye devam etmek... Yolun sana sunacağı sürprizleri beklemeden(lezzeti, ansızın oluşunda) yürümek...
Şimdi yukarı paragraftaki bütün "yürümek" kelimelerinin yerine "yaşamak" kelimesini koyarak tekrar okuyun... İsteyen "yol" kelimelerinin yerine de "hayat" kelimesini koyabilir :)
İçimdeki huzuru anlatmam çok zor, şükürler olsun.