FETHİYE-AFKULE-İDLİB BOĞAZI-GEMİLE-KAYAKÖY-ÖLÜDENİZ YÜRÜYÜŞÜ

Yürüyüşüm 23 Şubat 2013 'te Fethiye'nin Karagözler semtindeki yat limanından başladı. Sarı-kırmızı Fethiye Yolu işaretlerini takip ederek sırtlara doğru yükselmeye başladım. Orman yollarını takip ederek sırtı aştım ve Kayaköy düzlüğünü gören arka yamaçlara ulaştım. Bu noktadan bulunan eski bir sarnıçın yanından Afkule'ye giden patikaya girmeliyim.
Afkule patikası muhteşem bir Likya patikası halinde devam ediyor. Gezginlere Fethiye körfezinden harika manzaralar sunuyor. Zaman zaman eski sarnıçlara, terkedilmiş şapel ve kilise kalıntılarına uğruyorsunuz. Ve sonunda Af Kule'ye ulaşıyorsunuz.
17. yy. da Kayaköy'de yaşamış Aios Elefterios isimli bir rahip münzevi bir hayat yaşamaya karar veriyor ve bu noktaya geliyor. Çünkü bu nokta, gerçekten vahşi bir yer. Dik kayalardan sızıntı ve damlalar halinde su da gelmektedir. Suyun çıktığı yüksek kaya oyuğuna kadar çıkabileceği 40 basamak yapıyor ve o noktaya yerleşiyor. Uzun yıllar burada kalıyor. Kayaköy halkı rahibi kutsallaştırıyor ve ona yardım ediyor. Rahibin bu af dileme noktasının alt tarafında önce küçük bir şapel sonra da kayaları düzelterek dik yamaçta bir ev yapılıyor. Yılın kutsal sayılan günlerinde Kayaköy halkı Af Kule'ye gelerek bu küçük alanda ayin, tören ve yemek davetleri yapıp eğleniyorlar. Bölgenin müslüman insanları bu durumu yadırgadıkları için Afkule'ye CAVURUN OYNAŞIĞI adını takıyorlar. Zaman içinde rahibin küçük evi genişliyor ve Kayaköy rahiplerinin yazlık malikanesi haline geliyor.
Afkulede gecelemek mümkün değil. İlerliyorum, akşam yaklaşıyor. Bir ara izler kayboluyor, bulmak için epey zaman kaybettim. Arazi çok sarp ve dikenli. Nihayet İdlib Boğazı'nın üst yamaçlarında bir yerde yarım kalmış bir inşaat sahasına ulaşıyorum. Etrafı yüksek duvarlarla çevrili, ortası geniş düzlük ve çimenlik. Tam korunaklı geniş bir kamp alanı. Yeterli suyum var. Burası kamp için ideal. Mükemmel bir gece geçirdim.
Ertesi sabah, İdlib Kıstağına doğru ilerledim. Fakat suyum azaldı. Yarım litre su ile İdlib yarımadasını dolaşmam mümkün değil ve yakın bir noktada su kaynağı da yok. İdlib turunu iptal ettim ve Gemile Koyuna yöneldim. Bir balıkçı aile ile karşılaştım. Gün Pazar olduğu için, hava da çok güzel, kıyıdan balık avcılığına çıkmışlar. 15 gün sonra da İdlib'e mantar toplamaya geleceklermiş. İdlib'in mantarları çok meşhurmuş. Biraz onları izledim, derken kayık ile balık avcılığına çıkmış bir başka aileyi uzaktan fotoğrafladım.
Gemile Koyunda verdiğim kısa bir moladan sonra Kayaköy'e doğru tırmanışa geçtim. Çok güzel orta zorlukta bir Likya patikasında yürümek zevkli oluyor.
Kayaköy kendi içinde hayalet gibi bir kasaba. Zamanında iyi günleri varmış. 89 yıl önce boşaltılmış (1924). Giderek virane olmak üzere. 10 yıl önce ziyaret etmiştim. Şimdi çok daha fazla harap olmuş. Birileri el atsa ne olur sanki? Burası bizim kültürümüz. Bazan çok üzülüyorum, işte o anlarda fotoğraf makinem bile siyah-beyaz çekmeye başlıyor.
Kayaköy'ü kendi yalnızlığına bırakıp sırtlara çıkıyorum. Hedefim Ölüdeniz. Muhteşem manzaralar eşliğinde Ölüdeniz'e doğru inişe geçiyorum.
Bu yürüyüşüme ait fotoğraflar ve daha fazlası için;
http://www.facebook.com/metin.kurt.756/photos;
http://metinkurtiletrekking.blogspot.com bağlantılarına uzanınız.

Doğada Kalalım ve Sağlıklı Olalım.