EVLİYA ÇELEBİ YOLU Cerrahköy-Hocaköy-İsaören-Deydinler-Ortaköy-Hamamlı

Ankara'dan otobüs ile başlayan gece yolculuğum sabahın erken saatlerinde İnegöl'de tamamlandı. Terminaldeki sabah kahvaltısından sonra kiraladığım taksi ile bir an önce Cerrahköy'e ulaşmaya can atıyorum.
Cerrahköy'e yaklaşırken Uludağ'ın alçak gibi düşünülen yüce yuvarlağımsı tepeleri beni karşılıyor.

10.09.2022
1.gün / Cerrahköy - Hocaköy - İsaören - Deydinler - Ortaköy - Hamamlı / 18,5 km.

Sadece köylerin içindeyken asfalt yolları kullanıyorum. İzler, yamaçlardaki meyve bahçeleri arasında ilerleyen toprak yolları takip ediyor.
Sabahın serinliğinde, hasadı tamamlanmış yaz meyvesi bahçeleri ile hala hasadı devam eden sonbahar ve hasadı henüz başlamamış geç sonbahar meyvesi bahçeleri arasında yürümek ne kadar güzel bir duygudur. Sizlere bugün Uludağ yamaçlarından İnegöl ve köylerinin manzara fotoğrafları ile marketlerden ve hatta halk pazarlarından satın alırken artık bayağı zorlandığımız meyve fotoğrafları gönderiyorum.
Evliya Çelebi Yolunun bu etabı yürüyüşçüler tarafından 2011 yılından beri maalesef pek fazla kullanılmamış. Bu sebeple toprak yolların darlaştığı bölümler ve patikaların büyük kısmı dikenli bitkilerle dolmuş. Bazı bölümleri geçemediğim için değişik rotalar yarattım. İsaören köyüne yakın bir yerde son yıllarda toprak ve bozuk kaya atık sahası yapılan büyük bir alan orijinal rotanın tam üzerine oturmuş.
Bu ve benzeri düzeltmeleri yaparak WIKILOC kayıtlarını yayınlayacağım ki gelecek yürüyüşçüler benim bugün çektiğim sıkıntıları yaşamasın.

11.09.2022
2.gün / Hamamlı - Hacıkara - Bahçekaya / 13,8 km.
Toplam yol : 32,3 km.

Gece Hamamlı Muhtarı Sayın Recep Ötünmek 'in makam odasındaki çekyat koltukta uyudum. Harika oldu. Minnettarım Muhtar beye, elinden geleni esirgemedi sağ olsun.
Hacıkara köyüne doğru Çandır deresi boyunca eski kervan yollarını takip ettim. Bu alanlar günümüzde piknik yeri olmuş. Birkaç tane Kafe Piknik İşletmesi gelenlere temiz ve bakımlı alanlar masalar sunuyorlar. Fakat ailece gelinip piknik yapılan yerler pislikten geçilmiyor. Her yer çöp, aman allahım, nasıl üzülüyorum. Doğamız bu kadar hoyratça kullanılır mı? Bugün pazar olduğu için aileler araçlarıyla gelmişler ama her yer çöp olduğu için sepetleriyle uzak noktalara gidiyorlar, patikaları kullanarak gözden ırak biraz da daha temiz olabilecek alanlar arıyorlar. Çöpsüz yer yok ki, sonunda benim yürüyeceğim patikaların üzerine örtülerini serip yayılıyorlar. Etrafları, gözle görülebilecek kadar yakın civarı çöplerle kaplı olmasına rağmen yine de orada yemek yemeye, çay içmeye çalışıyorlar, güya dinleniyorlar. Fotoğraf çekemedim, kibarca bile olsa konuşmaya cesaret edemedim. Çok üzüldüm.
Türk Milleti olarak temizlik anlayışımızı kökünden nasıl değiştirebiliriz?
Bugün Hacıkara'ya kadar 430 m, daha sonra Bahçekaya'ya kadar 830 m kotuna yükseleceğim.
Önüme çıkan derelerde su azalmış, botları çıkarmak gerekmedi. Demek ki sonbahar bu rota için en uygun zaman.
Yolumuz genellikle eski kervan, yakın geçmişin traktör yollarını takip ediyor. Fakat zamanımızda yeni yollar açılınca köylüler traktörlerini artık bu yollara sürmüyorlar. Bu yollarda yürüyüş sporu yapanların sayısı çok az, son 5-6 yılda bir ingiliz ve 2 hollandalı, olduğu için dikenler sarmış, şiddetli yağmur ve su akıntısından yolda kopmalar olmuş. Bu nedenlerle Bahçekaya'ya çıkarken bazı yerlerde orijinal rotadan çıkmak zorunda kaldım. Bu düzeltmeleri yaparak WIKILOC kayıtlarımı paylaşacağım.
Bugün sizlere fotoğraflarımda yeşil rengi sunuyorum, yükseldikçe koyulaşan yeşil.

12.09.2022
3.gün / Bahçekaya - Kocayayla - Safaköy / 18,1 km.
Toplam yol / 50,4 km.

Bugün 830 m kotunda bulunan Bahçekaya'dan 1550 m kotuna kadar tırmanış yaparak Domaniç Dağlarının öteki tarafına geçeceğim. Yürüyüşün tamamı orman içi traktör yollarında olacak. Çok uzun gövdelere sahip ve orta büyüklükte koyu yeşil yapraklı ağaçlardan oluşan bir orman örtüsü altı da adeta bir tünel içindeymişim gibi hissederek tırmanıyorum.
Önce ince bir yağmur başladı, sonra sis bastırdı. 2-3 saat süresince gökyüzünü hiç göremedim. Ormanda ve sis içinde çok ürpertici duygulara kapılıyor insan ama zamanla alışıyor.
Taze ayı dışkılarını görünce bildiğim bütün şarkı ve türküleri yüksek sesle söyledim. İnternet olsaydı bu durumlarda genellikle Spotify kullanırım.
En yoğun sis Kocayayla'da vardı. Sis içinde Kayıobası Lokantasını zorlukla bulabildim. Bu bölgede çoğu zaman sis olurmuş. Halk bu bölgeye " Duman İçi " dermiş. Domaniç ismi buradan türemiş.
"-kaldım duman içi yollarda,
-sevgili yarim nerelerde"
diye tekrarlanan türkümüzdeki sözlerin Bursa'ya zeytinyağı almaya giden kızın bu bölgeden geçişini anlattığı ifade edilir.
Kayıobası lokantasındaki nefis yemekten sonra ver elini Safaköy. Safaköy Muhtarımız Seyit Ali Bayram bey beni babasının evinde misafir etti, kuzine sobayı yaktı, acil ihtiyaçlarımı karşıladı. Güzel insanlar, teşekkürler.

13.09.2022
4.gün / Safaköy - Çukurca / 10,4 km.
Toplam yol / 60,8 km.

Yine orman içi traktör yollarındayım. Köyün son evinin önünde domates ve biberi birlikte kaynatan hanımlar ile güzel bir sohbet yaparak yolculuğuma başladım. Onlarla, Ankara'da eşimle birlikte 60-70 kavanoz dolusu domates salçası yapmış bir çırak olarak, işin inceliklerini görüştüm.
Bu bölgede orman ağaçları kısalıyor, önce pelit ve sonra çam ortaya çıkıyor. Rotamız Üçtepeler denilen Orman Yangın Gözetleme Kulesinden geçmiyor. Aşağılardan geçiyor. Ormanın bittiği noktada sağda ileride Durabey beldesinin güzel manzarası ile karşılaştım.
Artık orman yollarının yerini uzun zamandır kullanılmamış patikalar alıyor. Çizgi gibi uzanan patikaları takip ederek Çukurca'ya ulaştım.
Çukurca beldesinde misafir ağırlayacak yer ve lokanta yok. Belediye Başkanımız Emin Taşgın bey beni 10 km uzaktaki ilçemiz Domaniç'te bir otelde misafir edeceğini söyledi. Belediye aracı ile Domaniç'e gönderdi, sabahleyin de beni tekrar Çukurca'ya geri götürecek. Bu büyük sürpriz beni unutulmaz derecede mutlu etti. Şimdi sizlere banyo yapmış, karnı doymuş, bazı yara ve çiziklerinin bakımını yapmış keyifli bir solo yürüyüşçü olarak Domaniç'ten ulaşabilmenin mutluluğunu yaşıyorum.
Nezaketiniz için size ve ekibinize çok teşekkür ediyorum Sayın Başkan Emin Taşgın bey.
Domaniç yolu üzerinde bulunan MIZIK ÇAMI TABİAT ANITI'nı ziyaret ettim. Sizlere mızık çamının anıtsal gövdesinın fotoğrafını ve hikayesini sunuyorum.
Rivayete göre Karakeçili Yörükleri göç zamanında bu çamın bulunduğu yere gelir günlerce kalırlarmış.
Hayme Ana, torunu Osman Gazi'yi bu çamın dallarında kurduğu salıncakta avutup büyütmüş. Mızık çamının 743 yaşında olduğu belirlenmiş.

14.09.2022
5.gün / Çukurca - Üstübeç(Mahalle) - Karakütük - Seydikuzu - Mahalle Evler - Fındıcak - Elmalı / 21,5 km.
Toplam yol/ 82,3 km.

Çukurca Belediyesi personelinin uğurlama seremonisi kırk yıllık dostların ayrılışı gibiydi.
İlk 8 km boyunca muhteşem bir göç yolu üzerindeydim. Sonra bu yolların sellerden etkilenmiş hali, dar bozuk patikalar ortaya çıkıyor. Sırtları peş peşe çıkıyor ve daha fazlasını iniyorum. İn çıkları tekrarlamaktan gerçekten yoruldum.
Dereler kurumuş, eğer bu derelerde bol su olsaydı bu parkur yürünemezdi. 3 dere geçişi var, köprü yok. Su varsa akıntılı olmalı, çünkü yatağı dar.
Mahalle Evler'e gitmeden orijinal parkuru biraz değiştirdim. 25 yıl kadar önce terkedilmeye başlamış ve şimdi tamamen sahipsiz kalmış Karakütük köyünü fotoğraflamak istedim. Ahşap ve toprak ana hammaddeli evlerin yok olmaya başlamış son hali hüzün verici. 2 km yukarıda Seydikuzu köyüne ulaştığım zaman sadece 3 hanesi aktif olan bu köyün ileride ne hale geleceğini biraz önce görmüş olduğumu düşündüm.
Seydikuzu köyünden sonra en yüksek noktaya (bakacak) çıktım. Ağaçlar çok boylu poslu olduğu için hiçbir manzara göremedim.
Çok yoruldum. Bakacak tepesinden iniş yolunu bir türlü bulamadım. Çok zaman kaybettim. Çünkü bu parkur için elimde iz kaydı yok, sadece belli aralarla alınmış yol noktaları var. Kesin doğru olduğuna inandığım yol noktalarını orientiring yaparak bula bula ilerledim ve iz kaydı oluşturdum. Tabi ki bu arayışlar efor ve zaman olarak bana negatif şekilde geri dönüyor.
Fındıcak köyüne ulaştığımda güneş batmak üzereydi. Elmalı buraya sadece 2 km. Gerisi kolay.
Elmalı Muhtarımız Mehmet Akdağ bey köyde olmamasına rağmen bir aileye görev vermiş. Beni köy girişinde karşıladılar. Köy odası tertemiz, bütün ihtiyaçlarım karşılandı. Akşam yemeği ve çay bile hazırdı. Başta Muhtar beye ve tüm Elmalı halkına sonsuz teşekkürler.

15.09.2022
6.gün / Elmalı - Şenlik / 17,8 km.
Toplam yol : 100,1 km.

Eski göç yollarını takip ederek orman içinde yükseldim. İki köy arasındaki dağın sırt çizgisini takip ederek uç noktaya gelince, çok eski bir katır yolu üzerinde, zikzaklar yaparak adım adım dik yamacı indim ve vadiye girdim.
Vadi yolu 12 km boyunca bir dere ve yan kolunu takip ediyor. Bazan orman yolundayım, bazan da vadi boyunca uzanan yemyeşil çimenlerin üzerinde.
Bu parkuru beğendim. Gözüme zaman zaman likya ve saint paul yollarında kullanılan kırmızı beyaz boyalı işaretler takılıyor, ama en sık gördüğüm işaretler at ve katır dışkıları, öbek öbek. Genellikle yabancı olan at sürücü ekipleri Evliya Çelebi Yolunun bu bölümünü sık sık kullanıyorlar. Bir müddet GPS cihazımı kullanmadım, sadece at pisliklerini takip ettim.
Vadiden çıkınca Şenlik köyüne geldiniz demektir.

16.09.2022
7.gün / Şenlik - Kepez - Köprüören Kavşağı / 16,2 km.
Toplam yol / 116,3 km.

Günümüzde büyük ve küçük baş hayvanların yaylıma çıkışı yolu olan eski göç ve kervan yolunu takip ederek yavaş yavaş tırmanıyorum. 3 ncü km de bir boğazı geçmesi gereken belli belirsiz yol dikenlerin ve sık makilerin içinde kayboldu. Geri dönüşler ve yeni arayışlarla 1 saatten fazla zaman harcadım. Çıkışı bulamadım.
Şenlik köyünde yaşlı bir ninemiz "atlılar İshakçılar köyüne toprak yoldan gidiyorlar " dediydi de önemsememiştim.
Anladım ki yol bu bölgede değiştirilmiş olmalı.1 km kadar geri dönüp İshakçılar köy yoluna çıktım ve ilerledim. Orijinal göç yolundan giderek uzaklaşan köy yolunun göç yoluna en yakın olduğu bir pozisyonda köy yolundan çıkarak yine göç yoluna geçtim. Böylece geçilemeyen boğazı bypass yapmış oldum.
İshakçılar köyüne uğramamış oldum ve Kepez köyüne kadar rahat geldim. Kepez'den sonra 7 km kadar asfalt yürüyüşü var. Hava çok sıcak, asfalt ateş gibi.
Köylerde bakkal olmadığı için gezgin bakkalcılık yapan bir çeşit "Modern Çerçi" ler oluşmuş. Bunlardan biri Recep Er kardeşim beni aracına aldı ve Tavşanlı Kütahya yoluna taşıdı. Burada minibüs beklerken bir özel otomobil geldi ve yardımcı olabileceğini söyledi. İshakçılar köyünün genç Cami İmamı Ramazan Çetin beni Kütahya Otogarına kadar taşıdı.
Allah her ikisinden de razı olsun. Güzel insanlar, en güzel dualarımı sizler için gönülden söylüyorum.
Böylece bu büyük solo etkinliğimi mutlu bir şekilde tamamlamış bulunuyorum. Beni takip eden ve yazılarımı meraklı yorumlarıyla renklendiren bütün arkadaşlarıma teşekkür ediyorum.

SONUÇ:

1- Evliya Çelebi Yolunun Cerrah - Hamamlı etabını yürüyüşçüler için önermiyorum. Bahçeler, dikenler, çitler ve hurda taş atıklar ahengi bozuyor. Ayrıca Hamamlı'da köy odası yok.
2- Evliya Çelebi Yolunun Şenlik - Köprüören etabını da yürüyüşçüler için önermiyorum. Köy yollarında ve asfaltta yürümenin bir anlamı yok.
3- Çukurca'da mükemmel bir kamp alanı var. Çam ormanı içinde. Şimdi bir kafe ve dinlenme yeri de Belediye tarafından yapılmak üzere. Yürüyüşçüler ve Grublar burada birkaç gün kamp yapabilir ve günübirlik etkinliklerle Evliya Çelebi Yolunun diğer parkurlarını yürüyebilirler.
Pişman olmayacaksınız.

Doğada Kalalım Sağlıklı Olalım.