Eislek Trail etappe 4: Houffalize - Nadrin

Op de vierde - en eveneens mijn laatste - dag schakelt de Eislek Trail een versnelling hoger in, want zeker in de tweede helft wordt het parcours technischer dan de vorige etappes. De rotsachtige bodem rondom de oevers van de Ourthe stapt wat moeilijker, maar de ervaring is ook een stuk lonender. Deze omgeving steekt toch met kop en schouders uit boven de rest van de trail.

De eerste kilometers gaan door Houffalize en dit is een goede gelegenheid om proviand in te slaan aangezien de route voorbij de lokale Delhaize gaat. Tot en met de eindhalte van La Roche-en-Ardenne ga je geen andere winkeltjes tegenkomen. Voor mij is dit echter mijn laatste dag en heb ik dus geen schrik voor een gewisse hongerdood. Via een trap en stijgende straten beland ik na minder dan twee kilometer in het bos, de voornaamste wandelhabitat voor vandaag. In de zomer is Houffalize ook de thuishaven van vele evenementen en dat is wellicht de reden waarom ik 's ochtends word getrakteerd op een danshit van 2Fabiola wanneer die veel te luid door de speakers knalt op een terrein waarop ik uitkijk.

De eerste kilometers door het bos zijn weinig hoopgevend wanneer ik andermaal over brede paden ga waar tractorsporen verraden dat hier regelmatig aan houtkap wordt gedaan. Het zorgt voor een beter zicht op de vallei, maar ik denk niet dat veel natuurliefhebbers daar gelukkiger van worden. Van de chalets die ik na ruim vier kilometer aantref evenmin, want deze huisjes staan hier potsierlijk te wezen in de natuur. Dan is er nog het viaduct van de E25, maar dit is echt wel het laatste stukje menselijke wanorde op het traject van vandaag.

Vanaf nu (rond kilometer zes) wordt het allemaal wat leuker: de paadjes worden kleiner, de hellingen wat steiler, de bodem is rotsachtiger en het landschap mooier. Met name de waterlopen stelen de show in deze omgeving. Dat heeft de rest van het wandelminnend publiek in de buurt ook begrepen, want ik kom hier een scheepslading wandeltoeristen tegen waarvan ik niet meteen vrolijk word. Als je hier op een zondag komt in de zomervakantie kan je veel dingen verwachten, maar alleszins geen rust... De steilste beklimming van de dag na acht kilometer neem ik sneltreinvaart om deze mensenzee te ontlopen.

Op het plateau van Bonnerue wordt het landschap meer open en gaat het veelal langs graspaden en (half-)verharde wegen. Zeker niet het meest aantrekkelijke gedeelte van de wandeling, maar het goede nieuws - voor mij althans - is dat het aantal wandelaars ook recht evenredig vermindert. En de mooie panorama's over de omgeving zijn sowieso ook geen straf. Via een dalend graspad kom ik opnieuw in een bos terecht en ongeveer in het midden van de wandeling houd ik een eerste pauze bij een kleine, betonnen brug.

Vanaf hier gaat het terug omhoog en het is een voorbode voor het meer technische parcours dat zich langzaam ontvouwt. Eerst gaat het nog gemoedelijk over brede paden, maar enkele kilometers later word ik getrakteerd op kleine bospaadjes en vooral bij de afdalingen is het dan even opletten. Met name de stenen en geulen bij sommige paden vragen wat aandacht. Het is hier bovendien een stuk rustiger dan bij de rest van de wandeling en dan is het dubbel zo leuk om te genieten van deze omgeving.

Het moment van de waarheid is aangebroken na ruim 15,5 kilometer wanneer het tijd is om te wandelen naar Barrage de Nisramont. Dit stuk van het traject is technisch wellicht het meest veeleisende gedeelte van de Eislek Trail. Het is geenszins supermoeilijk, maar vergt toch enige tredzekerheid. Aan de oever van de Oostelijke Ourthe gaat het van boven naar beneden en omgekeerd op een rotsachtige bodem. Vorig jaar deed ik al een uitgebreide wandeling rondom Barrage de Nisramont en dat was toen één van mijn favoriete wandelingen van 2021 omdat die zo sportief en gevarieerd is. Hetzelfde geldt dus voor deze wandeling.

Het moeilijkste stuk is tot en met het kunstwerk van Avolare waar de Oostelijke en Westelijke Ourthe samenstromen en daarna door het leven gaat als simpelweg Ourthe. Dit is eveneens een verplichte stopplaats omdat het een adembenemend uitzicht biedt op zowel de samenstroming als de omgeving zelf. Tot en met het stuwmeer van Nisramont is het nog eens twee kilometer verder, maar dan liggen de moeilijkste passages achter de rug. Toch mag het geaccidenteerde parcours niet onderschat worden, want de korte klimmetjes kunnen soms venijnig zijn. Toch wil je dit niet te snel doen, want er bestaat geen twijfel over dat dit de Eislek Trail op z'n mooist is.

Verreweg het gevaarlijkste moment van de dag wacht na bijna twintig kilometer bij het stuwmeer van Nisramont. Hier is namelijk een bistrot en ik kan niet aan de verlokking weerstaan om een Duvel te nemen op deze toch wel warme zomerdag waar het dertig graden is. Het lichaam kan het gerstenat wel waarderen, het brein wat minder want op een lege maag komt dit verduiveld bier toch wel hard aan. Het vervolg wordt daarna ingezet op een toch wel hobbelig pad naast de oever van de Ourthe en ik dien toch af en toe uit te kijken voor laaghangende bomen en boomwortels. Via een stijgend graspad gaat het naar Ollomont, het laatste gehucht van de dag.

In Ollomont gaat het opnieuw (fel) naar beneden en dit is zowaar één van de weinige plekken waar er nog water te vinden is in de bossen in deze gortdroge zomerperiode. De Ourthe houdt me opnieuw gezelschap en ook hier is het weer een plezier om langs de oever te stappen. Het laatste loodje van de dag is een stijging van negentig meter die me naar de parking van Le Hérou brengt. Eerst via een graspad, maar in het bos wordt het paadje net een tikkeltje steiler. De meest sportieve etappe van de Eislek Trail klokt eindelijk af op 744 hoogtemeters die vast en zeker zwaarder zijn dan de hoogtemeters van de eerste dag tussen Kautenbach en Clervaux.

Het moge wel duidelijk zijn dat dit de koninginnenetappe is van de Eislek Trail. Het kent wat saaiere stukken wanneer je uit Houffalize stapt en bij het plateau van Bonnerue, maar al de rest is één groot plezier om door te wandelen. Het is moeilijk om een favoriet moment te kiezen, of het nu gaat om een fraaie beekvallei of een prachtig uitzichten op de samenstroming van de twee Ourthes. De rotsachtige bodem naast de oever van de Ourthe maakt deze wandeling wat uitdagender dan vorige etappes, maar dat zullen wandelpuristen zeker kunnen waarderen.