Eislek Trail etappe 3: Asselbornmillen - Houffalize

De derde dag van de Eislek Trail staat geboekstaafd als de overgangsetappe van het gezelschap en dan ben ik waakzaam. Dit is namelijk dikwijls een eufemisme voor routes die wat saaier zijn, maar tot mijn grote verrassing is deze etappe relatief gevarieerd. Vooral de passage rondom het kanaal van Bernistap is een hoogmis voor de wandelaar.

De route loopt vlak langs de watermolen waar ik overnachtte en dat maakt het wel heel erg gemakkelijk om het pad terug op te pikken. Langs het rustig kabbelende Trëtterbaach gaat het heel erg gestaag omhoog richting het plateau van Wincrange. De hoogtemeters zijn op deze dag eerder beperkt omdat dit plateau de waterbekkens van de Maas en Moezel met elkaar verbindt. Dit was ook de reden om in 1827 een prestigeproject uit de grond te stampen. Het Kanaal van Bernistap moest deze twee waterbekkens met elkaar verbinden, maar het project is nooit voltooid geraakt omdat het grotendeels gefinancierd werd door de Nederlandse koning Willem van Oranje en die steun viel dus weg na de Belgische revolutie.

Het natuurgebied van dit kanaal staat wat later op de agenda geprogrammeerd, maar eerst is het tijd voor - wat mij betreft - de mooiste beekvallei van de gehele Eislek Trail en nauwe graspaadjes die geprangd zijn tussen verschillende weilanden. Het is hier gemoedelijk wandelen tussen de grazende koeien, hoewel ik toch vragen stel bij sommige graspaadjes. Die zijn immers zodanig klein dat het toch wel wat moeilijk wordt voor twee wandelaars om elkaar te kruisen wanneer ze beide van een tegengestelde richting komen. Bij mijn doortocht was het echter opvallend rustig en kom ik maar sporadisch andere wandelaars tegen.

Af en toe duikt er weer de onvermijdelijke grindweg op, maar over het algemeen is de afwisseling tussen de paden zonder meer goed te noemen. Na drie dagen wandelen op de Eislek Trail merk ik toch een veranderend patroon op waarin landschappen toch meer gevarieerd worden. Dit wordt geïllustreerd door een (bescheiden) holle weg wat ik voor een eerste keer zie op deze trektocht. Toch blijft variëteit van de landschappen helaas één van de zwaktes in deze Ardennenstapper.

Tussen kilometer acht en negen wordt het hoogste punt van de Eislek Trail bereikt en beland ik in Belgisch Luxemburg en wordt het Groot Hertogdom vaarwel gezegd. In het gehucht Buret gaat het even over autowegen, maar dan breekt het mooiste moment van de dag aan. Geheel onverwacht beland ik namelijk bij het kanaal van Bernistap dat ik bezoek via een paadje dat wel heel erg gemakkelijk gemist kan worden. De tunnelmond van het kanaal bevindt zich bij het begin van dit paadje, maar vergt wel even waakzaamheid. Door de jaren heen is dit kanaal dicht geslipt waardoor het waterpeil wel erg hoog rijkt.

Wat ik bij deze strook van natuurgeweld wel kan waarderen is het wilde karakter ervan. Het kleine paadje wordt net niet overwoekerd door het aanwezige groen van de planten en ook het stilstaande water lijkt hier al eeuwen te hebben doorgebracht. Dichter dan dit ga je niet bij een junglegevoel geraken op deze Eislek Trail. Dit is dan ook een dankbare plaats om enkele fotostops in te lassen. Op deze trail miste ik tot dusver zaken die deze meerdaagse tocht uniek maken, maar van het Kanaal van Bernistap kan je ongetwijfeld zeggen dat het de Eislek Trail differentieert ten opzichte van andere trails.

Het hoogtepunt van de dag leidt helaas een overgang in waarin mindere momenten aan bod komen. Via een wat saaie grindweg gaat het een klein beetje omhoog, al biedt het ook mooie uitzichten aan van de omgeving. In het dorpje Tavigny wordt het even asfalt vreten en daarom houd ik even halt bij een bankje dat zich vlakbij het kasteel van Tavigny bevindt. Dit kasteel werd bijna twee eeuwen geleden gebruikt als verblijfplaats voor de ingenieurs die meewerkten aan het Kanaal van Bernistap.

Via graspaden en voornamelijk half-verharde tractorpaden kom ik enkele Chiro-kampen tegen om na achttien kilometer opnieuw bos aan te treffen op mijn weg. Houffalize is het land van de mountainbikers en het is dan ook geen verrassing dat ik een aantal wielerenthousiastelingen tegenkom wanneer ik steeds dichter bij Houffalize kom. De laatste uitdaging van de dag is een pad dat zo'n negentig meter daalt en soms is het toch even opletten waar ik mijn voeten zet. De stopplaats voor vandaag is hotel Vayamundo dat vlak naast de Eislek Trail ligt.

Mijn derde en laatste overnachting vindt dus plaats in Vayamundo dat de allures van een resorthotel heeft. Dat betekent - zeker in de zomervakantie - veel hotelgasten en dat vertaalt zich ook in lange(re) wachtrijen bij ontbijt en avondeten. Als je op zoek bent naar rust, is het een beter idee om een hotel of camping te zoeken in het centrum van Houffalize of wat verder erbuiten.

Wat een overgangsetappe moest worden, is uiteindelijk een ontzettende meevaller geworden met een - voor de Eislek Trail - relatief gevarieerd landschap en de passage langs het Kanaal van Bernistap is misschien wel mijn persoonlijk hoogtepunt van de gehele trail. De onvermijdelijke kilometers op grindwegen zijn zeker in de tweede helft een smet op het blazoen, maar ik heb er me nu minder aan gestoord dan bij de eerste dag. Door het geringe aantal hoogtemeters is dit een etappe die je snel kan afhaspelen, maar toch raad ik aan om op het gemak deze etappe te doen aangezien ze misschien wel de meest gevarieerde is van de gehele trail.