Een stukje Limburg in de vallei van de Vesder

Begraafplaats van Dison

Watertoren van Andrimont

Brug over Vesder

De Vesder (Duits: Weser; Frans: Vesdre; Waals: Aiwe di Vesse) is een rivier van 60 km lengte in de Ardennen, waarvan ze de noordelijke grens vormt. Ze behoort tot het stroomgebied van de Maas en loopt bijna geheel door de provincie Luik. Haar belangrijkste zijrivieren zijn de Ghete, de Helle, de Gileppe en de Hoëgne. De rivier stroomt door de naar de rivier vernoemde Vesdervallei. De Vesder ontspringt onder de naam Weser in het Belgische deel van de Hoge Venen, vlakbij de Duitse grens, die ze voor het Duitse stadje Roetgen voor enkele kilometers oversteekt. Terug op Belgisch grondgebied bereikt de Vesder het Meer van Eupen (1951), ontstaan door de bouw van de 63 meter hoge stuwdam, de Vesderstuwdam. Westelijker volgen de steden Limburg en Verviers, waar zich dankzij de goede kwaliteit van het water van de Vesder een bloeiende textielindustrie ontwikkelde. De Vesder mondt in Chênée bij Luik uit in de Ourthe, die een drietal kilometer verder in de Maas uitmondt. Enkele plaatsen aan de Vesder zijn Roetgen, Eupen (Benedenstad), Limburg (Benedenstad), Verviers, Pepinster, Trooz en Chaudfontaine. Bij Chaudfontaine ligt het Fort Chaudfontaine dat de vallei van de Vesder domineert. Dit fort maakt deel uit van de fortengordel rond de stad Luik. Op 15 juli 2021 trad de Vesder buiten haar oever en richtte grote schade aan in onder andere de steden Verviers en Pepinster. Er was die nacht een uitzonderlijke extreme regenval. Op woensdag 14 juli viel 200 millimeter regen op 24 uur. In de gemeenten langs de rivier de Vesder - Verviers (10 km stroomafwaarts), Pepinster (12 km), Trooz, Chaudfontaine (20 km stroomafwaarts) en Luik vielen een 38-tal doden.

Ga hier naar links om een doorsteekpaadje te volgen

Limbourg (gemeente)

Limburg was de hoofdstad van het hertogdom Limburg dat omstreeks het jaar 1000 werd gesticht. De stad had de reputatie onneembaar te zijn en was daardoor van groot strategisch belang. Toen de hertogen geen erfopvolgers meer hadden, werd het bezit bevochten in de Slag bij Woeringen in 1288, tussen het hertogdom Brabant enerzijds, en het graafschap Luxemburg, het hertogdom Gelre en het prinsbisdom Keulen anderzijds (Limburgse Successieoorlog). Hertog Jan I van Brabant was overwinnaar. Samen met Brabant kwam Limburg in het bezit van de Bourgondische hertogen in 1404. Zo volgde het de geschiedenis van de Spaanse Nederlanden. Tijdens de opstand tegen Spanje was de stad tussen augustus 1566 en maart 1567 een protestants republiekje tot de herovering door de Spanjaarden. De stad werd in 1675 bezet door de Fransen. Zonnekoning Lodewijk XIV liet de burcht en de fortificaties afbreken voor het drie jaar later weer aan de Spanjaarden toekwam. Nadat het opnieuw Frans bezit was geworden, moest het in 1703 tijdens de Spaanse Successieoorlog de aanvallen doorstaan van Engelse, Oostenrijkse en Nederlandse legers, aangevoerd door de hertog van Marlborough. Na de Vrede van Utrecht in 1713 werd Limburg Oostenrijks, alvorens in 1795, na de Franse Revolutie, opgenomen te worden in het departement Ourthe. Na de nederlaag van Napoleon Bonaparte kwam het in 1815 bij de Nederlandse, later Belgische provincie Luik. Bij een brand in 1834 verdween een groot aantal gebouwen. De gebouwen die er nu nog staan - 12 daarvan en de bestrating van het centrale plein zijn beschermd als monument - dateren uit de 17e, 18e en 19e eeuw. De gotische Sint-Joriskerk stamt uit de 15e eeuw. De laatste 200 jaar is er nauwelijks iets veranderd aan het stadsbeeld. Opmerkelijk is ook een 300-jarige lindeboom. Het stadje in zijn geheel is door het Waals Gewest erkend als 'patrimoine majeur' (uitzonderlijk cultureel erfgoed). Bij de overstromingen van juli 2021 behoorde de stad Limburg tot de tien meest getroffen gemeenten De naam zou afgeleid zijn van 'lind' (draak, lintworm) en 'burg' (burcht)[3]. De hedendaagse provincies Belgisch Limburg en Nederlands Limburg zijn vernoemd naar het oude hertogdom Limburg, toen ze als één provincie deel uitmaakten van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Het nieuwe hertogdom Limburg (1839-1866) werd gecreëerd nadat de gehele provincie Limburg na de Belgische Revolutie werd opgesplitst tussen beide landen. Dit nieuwe hertogdom was een soort voortzetting van het oude hertogdom met de naam van deze stad, maar het ging feitelijk om de Nederlandse provincie die als hertogdom deel uitmaakte van de Duitse Bond. Dat schept verwarring want het ging over een geheel ander gebied. Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Limburg_(Belgische_stad)

Sint-Joriskerk (Limburg)

De Sint-Joriskerk (Église Saint-Georges) is de parochiekerk van de Belgische stad Limburg, in de provincie Luik, gelegen aan de Place Saint-Georges. De kerktoren gezien vanaf de Place Saint-George De kerk is gewijd aan de heilige Sint-Joris. De kerk staat boven op de rots, waarop ook het vestingstadje Limburg ligt, die in een meander van de rivier de Vesder is gesitueerd. Vanwege de hoge ligging prijkt de kerk hoog boven het landschap van de vallei uit. De Sint-Joriskerk dateert uit de vijftiende eeuw en is gebouwd in gotische stijl, op de plek waar sinds de twaalfde eeuw een eenvoudige kapel stond. Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Joriskerk_(Limburg)

Spoorwegtunnel

Voormalig preventorium van Dolhain

Het Preventorium Dolhain bevindt zich in de stad Limburg , vlakbij de rivier de Vesder en langs de spoorlijn Luik-Welkenraedt in Dolhain. Dit is een zorgeenheid die in de eerste plaats bedoeld is voor kinderen en adolescenten. Het preventorium was bedoeld om patiënten te isoleren die positief op tuberculine reageerden en herstellende waren van een primaire tuberculose-infectie . De bouw begon in 1948 en werd voltooid in 1956. Het gebouw huisvestte tot 1979 zieke kinderen en had in totaal honderdvijftig bedden Bron: https://fr.wikipedia.org/wiki/Pr%C3%A9ventorium_de_Dolhain

Sla hier linksaf en ga niet naar boven

Ga hier door de opening van de weide

Ga hier door het draaihekje

Sint-Rochuskerk van Bilstain

Als opvolger van een kapel die in 1145 werd vermeld en aan de heilige Gertrude was gewijd, werd de kerk in 1602 herbouwd dankzij de verkoop van gemeenschappelijke goederen. De kerk werd gemoderniseerd in de 18e eeuw, het koor en het noordelijke deel werden gerestaureerd in 1913 door de architect E. Burguet. In 1803 werd het een parochiekerk en kreeg het de naam Saint-Roch. Het heiligdom ligt te midden van een ommuurde begraafplaats waar een reeks oude kruisen de toegang omlijsten, en is gemaakt van zandsteenpuin met kalksteen. Een westelijke toren, die vroeger een uitbouw vormde, wordt voorafgegaan door drie beuken van elk drie traveeën, eindigend in een slank gotisch koor. De massieve toren en het slanke gotische koor dateren waarschijnlijk uit de 15e eeuw. Het interieur van de kerk bestaat uit een geheel van houtwerk, van 1736 tot 1740, gemaakt door Noël Henrard, waaronder het hoofd- en zijaltaar, de communiebank, de preekstoel, de biechtstoelen, de koorbetimmeringen, het doksaal, het koorgestoelte, de banken en de nis voor het beeld van de heilige Gertrude. Er is ook een 18e-eeuws doopvont van Limburgs marmer, een gotische theotheek met een sokkel met het wapen van Bourgondië uit de 15e eeuw, het beeld van de heilige Gertrude van Nijvel uit de 18e eeuw dat wordt aangeroepen tegen knaagdieren, en talrijke grafkruisen uit het einde van de 15e eeuw. Niet ver van de kerk ligt de oude pastorie, die nu behoort tot de school van Bilstain, en een in 1792 gerestaureerde waterput. Bron: https://www.limbourg-tourisme.com/nl/decouvrir/leglise-saint-roch/