Een spoorwegwandeling via Testelt

Met het nakende winteruur in aantocht was dit één van de weinige resterende dagen dat ik een avondwandeling kon doen in de buurt. Het oog viel op een route die ik nog niet eerder had gedaan. Uiteindelijk werd het een wandeling rondom de spoorwegverbinding tussen Aarschot en Testelt met het station van Testelt als middelpunt.

Als je ergens een dorpsplein aantreft, is het wel bij een kerk en bij Wolfsdonk is dat niet anders. Het traject begint dus bij de Sint-Antonius Abtkerk, de parochiekerk van de Aarschotse deelgemeente Wolfsdonk. Er is een kleine parking voorzien die wat onhandig gebouwd is in een halve cirkel. Hoewel deze wandeling op de kaart vrij groen kleurt, geeft dat helaas een vertekend beeld want het merendeel gaat over - weliswaar rustig - verhard wegdek. Zo-ook bij het begin waar het eerst ruim anderhalve kilometer langs straten stappen is vooraleer je een bosrijk gebiedt betreedt. Bossen zijn in de minderheid bij deze wandeling en gaan meestal over brede dreven.

Je stapt onderweg ook een spoorweg over en deze spoorweg loopt eigenlijk - helaas - als een rode draad langs dit wandelparcours. Treinen zijn nooit ver weg en het helse kabaal van de locomotieven draagt gaat soms honderden meters ver. Het blijkt dat het traject tussen Diest en Aarschot behoorlijk druk is ondanks de aanwezigheid van amper twee spoorlijnen maar daar zal het spitsuur op een maandagavond niet vreemd aan zijn.

Tot kilometer vijf is er best nog wel wat natuur te zien op deze wandeling, maar die hoeveelheid slinkt zienderogen wanneer de tweede helft van de wandeling is begonnen. Een passage van ettelijke honderden meters onmiddellijk langs de spoorlijn tot aan het station van Testelt is een voorbode van wat komen gaat. Het verdere verloop van de wandeling gaat grotendeels door residentiële zones maar gelukkig wel met autoluwe straten. Op deze wandeling kreeg ik het gezelschap van een trouwe viervoeter en de hond kon eigenlijk op vrij veel plaatsen vrij rondlopen, op voorwaarde dat je een beetje uitkijkt.

Bij de tweede helft van de wandeling is er rond kilometer zeven nog een klein strookje bos waar het eventjes ook naar omhoog gaat. De weinige hoogtemeters van deze wandeling worden vooral op dit stuk gemaakt. Helaas is het daarna weer hoofdzakelijk via straten. Na de regenval van de afgelopen dagen misschien goed nieuws, maar ik had deze stratenjungle graag ingeruild voor wat meer bos en groen.

Het moge duidelijk zijn dat deze wandeling geen hoogvlieger is: te veel kilometers langs straten en verhard wegdek en de aanwezigheid van de spoorlijn tussen Diest en Aarschot die bij momenten een hels kabaal maakt. De gouden randjes van deze wandeling zijn de spaarzame stroken bos die je hier en daar op je pad tegenkomt.