Door het Pays des Collines (originele wandelingen)

Het afsluitende luik van mijn wandeltweedaagse van het afgelopen weekend brengt me naar de in naam meer bescheiden Waalse tegenhanger van de Vlaamse Ardennen, het heuvellandschap van Pays des Colinnes. In tegenstelling tot mijn wandeling gisteren bestaat dit traject vooral uit boslandschap en weet het te bekoren met leuke paadjes door het bos. De talloze plaatjes met verboden toegang moet je er maar bijnemen...

Het startschot wordt gegeven bij de kerk van Grand-Monchau waar het op deze zondag behoorlijk druk is. De paking is volzet en ik maak een lus om mijn wagen op de berm van de weg Grand Monchaut te plaatsen, maar onderweg kom ik een loopclubje tegen en dan is het moeilijk manoeuvreren op het kleine weggetje rondom de kerk. Maar met wat kunst- en vliegwerk lukt het eindelijk om mijn wagen te parkeren. Bij het begin is het even zoeken naar een wel erg klein veldpaadje dat me bij een akkercomplex brengt en na ruim één kilometer mag ik de woudloper uithangen in een fraai stukje bos. Hier is het even zoeken naar het juiste pad, maar dat loopt wel dwars door het bos en geeft deze wandeling een klein avontuurlijk tintje.

Na bijna 2,5 kilometer is het opnieuw even zoeken naar het juiste pad dat lijkt te verdwijnen in een veld, maar al gauw opnieuw wordt opgepikt tussen twee velden in. Met een geringe stijgingsgraad gaat het omhoog via velden en in deze winterperiode is het aangeraden om waterdichte schoenen te dragen. Het aantal plassen valt nog mee, maar ik heb veel, heel veel modder gezien en daar wil je wel voldoende tegen gewapend zijn. Bossen en akkers zijn het terrein van zware voertuigen die paden met een ziekelijke zin voor perfectie vakkundig naar de knoppen hebben gereden en dan heb je best deftig schoeisel mee.

Van kilometer drie tot dertien zie ik overwegend bos en dit kleurt de wandeling met fraaie en onverwachte passages op kleine paadjes, hoewel het bij sommige momenten lastig is om naar boven te gaan door de grote hoeveelheid modder. Ook de talrijke bordjes met verboden toegang moet je lief nemen, maar ik heb de indruk dat dit vooral te maken heeft met de aanwezige industrie van houtkap... euh, ik bedoel bosbeheer. Als je hier dus in het weekend komt, ga je daar normaal gezien niks van merken. Bovendien zijn deze paden gemarkeerd met bordjes en dan lijkt het me bijzonder straf dat je hier als wandelaar niet mag komen...

De leukste passage van de dag is de onafgebroken bosroute van kilometer vijf tot en met (ruim) acht in een prachtig boslandschap. Paden zijn soms overwoekerd door gevallen bladeren en dan vergt het even zoekwerk om deze paadjes te vinden. Af en toe is er ook verhard wegdek dat fungeert als overgangsstuk, maar dat valt bij deze wandeling goed mee. Rond kilometer acht heb ik even moeten improviseren want de route van originele wandelingen gaat hier verder in het bos, maar met de beste wil van de wereld (en daarbuiten) heb ik geen pad gevonden en daarom heb ik via een verharde weg een alternatieve route genomen.

Kilometer 9 tot 11,5 is andermaal zo'n fraaie bospassage, maar soms wat moeilijker te belopen door de vele modder dat soms niets anders is dan smurrie waar je moet door gaan. Vooral bij een steile helling rond kilometer tien durft dit wel eens lastig worden. De laatste kilometers gaan over veldwegen en verhard wegdek en zijn minder interessant dan de kilometers ervoor. Het verrassende bospad na kilometer twaalf - dat handig de bordjes van verboden toegang omzeilt - maakt echter veel goed. Toch is dit niet het hoogtepunt van de wandeling en het is duidelijk dat de laatste twee kilometer een kunstgreep zijn om een wandellus te maken van dit traject.

Deze wandeling werd op de website van originele wandelingen terug opgevist en nu weet ik ook waarom. Dit is een toffe wandeling met verrassende en verrassend leuke bospaadjes die soms wat zoekwerk vergen. Het stijgingspercentage is nooit exuberant, hoewel sommige hellingen een inspanning vragen door de modderachtige ondergrond. Bij de vele asfaltwegen op het einde hunker ik wel naar het einde, maar dat is het enige nadeel bij deze modderstamper (in de winter).