de vogel 42K

Hulst

Hulst, de meest Vlaamse stad van Nederland, ook wel de stad van Reynaert de Vos genoemd, is een levendige stad. Langs de gaaf bewaarde wallen rijdt u de stad binnen en ziet reeds van verre de wonderlijke betonnen spits van de St.-Willibrordusbasiliek. U draait eromheen en zoekt een plekje op de Grote Markt. Hier bruist het leven, dit is het Zeeuws-Vlaamse centrum van de motorrijder.

Auteur:

Aansluiting Stekene - Sint-Gillis-Waas

Aansluiting tussen mtb Stekene en mtb Sint-Gillis-Waas.

Auteur:

Natuur- en watergebied Sint-Jansteen

De waterwingebieden bij Sint-Jansteen, Clinge en Wilde Landen bij Heikant zijn samen circa 450 hectare. Ongeveer tweederde bos, de rest akkers en weilanden. Het grensgebied in de omgeving van Sint-Jansteen en Clinge is om meerdere redenen bijzonder. Er is sprake van bijzondere flora en fauna, die elders in Zeeland niet of slechts spaarzaam voorkomt. Dat is te danken aan het kleinschalige landschap en de overgang van zand naar klei. Ook de aanwezigheid van waterwinning, die beperkingen aan het landbouwkundig gebruik oplegt, is een plus.

Auteur:

Hulst

Hulst profileert zich als de "meest Vlaamse stad" van Zeeland. Vooral de Bourgondische levensstijl van de stad Hulst trekt veel Belgische toeristen. Hulst maakte formeel tot 1648 (Vrede van Münster) met de rest van Zeeuws-Vlaanderen deel uit van het Graafschap Vlaanderen en was een dochterstad van Gent. Hulst is er trots op genoemd te worden in het middeleeuwse Van den vos Reynaerde. Het feit wordt gememoreerd met een standbeeld voor Reintje. Hulst is lid van de Nederlandse Vereniging van Vestingsteden

Auteur:

Bedmarlinie

Het Stropersbos kent ook een rijk cultuurhistorisch verleden. Een van de meest opvallende overblijfselen is ongetwijfeld de reconstructie van een stuk van de Bedmarlinie. Deze werd aangelegd door de Markies van Bedmar in 1702 als verdediging tijdens de Staats-Spaanse Successieoorlog. De linie bestaat uit een gracht met erachter een verdedigingswal. Deze werd over een korte afstand van 35 meter hersteld. Een knuppelpad leidt naar de reconstructie die ook toegankelijk is voor rolstoelgebruikers.

Auteur:

Historische grenspaal

Oorspronkelijk geplaatst in 17

Natuur- en watergebied Sint-Jansteen

De waterwingebieden bij Sint-J

Stiltegebied

Naast de prachtige uitzichten

Aansluiting Stekene - Sint-Gillis-Waas

Aansluiting tussen mtb Stekene

Gevaarlijk punt

Gevaarlijke oversteekplaats bi

Trompkapel

De trompwegel leidt tot aan de

Sint-Willibrordusbasiliek

De Sint-Willibrordusbasiliek is een basiliek gelegen in het centrum van de Oost-Zeeuws-Vlaamse vestingstad Hulst. Ze is toegewijd aan de missionaris Willibrordus.
In de kerk is het schilderij De barmhartige Samaritaan van de Gentenaar Jan Baptist Maes te zien. De taferelen van de kruisweg zijn geschilderd door Jan Jozef Deloose uit Sint-Niklaas. De lijsten zijn van de Gentse beeldhouwer P. Pauwels. Het kerkorgel werd door Louis Isoré uit Sint-Omaars tussen 1610 en 1612 gebouwd. Het is het enige nog bestaande orgelmeubel van vóór 1645. De firma Flentrop uit Zaandam restaureerde het en breidde het uit.

Auteur:

Fort Sint-Jan

Fort Sint-Jan was een fort bij Trompwal tussen Kemzeke en Kapellebrug op het grondgebied van de gemeente Stekene. Het fort maakte deel uit van de Staats-Spaanse Linies.
Het fort Sint-Jan is gebouwd in de nasleep van de ontwikkelingen tijdens de beginjaren van de Tachtigjarige Oorlog, toen Gent en Antwerpen zich in 1579 bij de Unie van Utrecht aansloten. In 1583 hadden de Staatsen bovendien de dijken bij Saaftinge doorgestoken. Als reactie hierop liet Parma forten opwerpen en een schipbrug over de Schelde bouwen, teneinde de bevoorrading van Antwerpen te verhinderen. Vanuit het Fort Sint-Jan werd de Parmavaart gegraven naar het overstroomde gebied. Aldus was men verzekerd van scheepvaartverbindingen naar Gent en Hulst.

Auteur:

Stropersbos

Het Stropersbos of De Stropers is een natuurgebied in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen van het Agentschap voor Natuur en Bos. Het bevindt zich in het noordelijk deel van het Waasland, ten noordoosten van de gemeente Stekene en ten westen van de gemeente Sint-Gillis-Waas. Het is gelegen ten zuiden de Nederlandse grens langsheen de provinciale weg Sint-Niklaas - Hulst en ten noorden van de autosnelweg Antwerpen-Kust . Het hele natuurgebied heeft een oppervlakte van 478,43 ha. Er zijn afwisselend gedeelten naald- en loofbossen. Het bosgebied is Europees beschermd als onderdeel van het Natura 2000-gebied 'Bossen en heiden van Zandig Vlaanderen: oostelijk deel' . Het bosgebied sluit over de grens in Nederland aan op de Clingse bossen en de Steense bossen.

Het Stropersbos was tot in de 12de eeuw een onderdeel van het Koningsforeest dat gelegen was in het centrale deel van het Waasland en dat eigendom was van de Graven van Vlaanderen. Vanaf de 13de eeuw werden veel gronden aan de abdijen geschonken, om ze economisch rendabel te maken. Door de ontginningen ontstonden akkers, wastines, hooi- en weilanden. Van het oorspronkelijke Stropersbos is slechts een klein gedeelte bewaard gebleven. Alleen het stuk rondom de vroegere burcht van de leenheerlijkheid Voorhout in 'Burchtakker' van waaruit de 'forestiers' de grafelijke landgoederen beheerden is authentiek. Anders dan zijn naam laat vermoeden ontleent het natuurgebied zijn naam niet aan stropers, die hier nochtans vaak actief waren, maar aan de familie Stroopers of De Strooper die in de 17de en 18de eeuw eigendommen had liggen in dit gebied.

Auteur:

Hulst

Hulst mag je gerust de meest Vlaamse stad van Nederland noemen. Logisch: tot diep in de 17de eeuw hoort Hulst bij het graafschap Vlaanderen. In 1596 behaalt aartshertog Albrecht hier een van zijn weinige militaire overwinningen. In hartje Tachtigjarige Oorlog herovert hij de stad op de protestantse opstandelingen. Onder de Aartshertogen worden ook de imposante vestingwerken aangelegd die je tot op de dag van vandaag kunt zien. Het mag niet baten: in 1648 wordt Hulst alsnog deel van de onafhankelijke Republiek der Nederlanden. Op de Grote Markt van Hulst zie je de indrukwekkende Sint-Willibrordusbasiliek. De kerk zelf dateert uit de 15de eeuw. Haar torenspits gaat echter verloren in de Tweede Wereldoorlog. Pas in de jaren '50 van de vorige eeuw krijgt de basiliek haar huidige bekroning. Hulst zelf is een beschermd stadsgezicht en is rijk aan bezienswaardigheden. In het historische hart van Hulst vind je tal van eet- en drinkgelegenheden. Ga zeker naar de VVV voor meer info! De VVV is ook je volgende stopplaats in het kader van VOSSEN.

Auteur:

Waterwinningsgebied Sint-Jansteen

Auteur:

Van: Voorthoek 84, Stekene

88 1

Historische gr

Oorspronkelijk geplaatst in 17

Waterwinningsg

Natuur- en wat

De waterwingebieden bij Sint-J

Aansluiting St

Aansluiting tussen mtb Stekene

Gevaarlijk p 2

Gevaarlijke oversteekplaats bi

H. Catharinakerk Hengstdijk

Sint-Catharinakerk (Hengstdijk)

Hengstdijk  Nederland
	Rooms-Katholieke Kerk
	Catharina van Alexandrië
	51° 21′ NB, 3° 60′ OL
	1892
	1977/1993
	Rijksmonument
	22219
	P.J. van Genk
	Neogotiek
	Bakstenen
	Bisdom Breda

De Sint-Catharinakerk is een rooms-katholieke kerk in Hengstdijk in de provincie Zeeland.

Geschiedenis

De parochie werd in 1161 gesticht waarna korte tijd later een eerste kerk gebouwd werd in Hengstdijk. In 1591 werd de kerk in brand gestoken door de Geuzen en na de reformatie behoorde de kerk aan de protestanten. Na 3 augustus 1645 werd de kerk verlaten en op 30 maart 1797 werd de kerk opnieuw door de katholieken in gebruik genomen. Omdat het gebouw zo vervallen was werd op 13 december 1891 beslist om dit af te breken en op dezelfde plaats een nieuwe kerk te bouwen. De eerste steen werd op 13 juni 1892 gelegd en datzelfde jaar werd de nieuwe kerk in gebruik genomen.^[1]

Bij een eerste restauratie in 1977 werden de grote toren en de gebrandschilderde ramen hersteld. De kerk werd in 1978 beschermd als rijksmonument. Op 1991 bleken een aantal zolderbalken in slechte staat en een tweede restauratie werd uitgevoerd in 1994 waarbij de kopconstructie, de vieringtoren en het houtwerk van de traptoren onder handen genomen werd.

De kerk is een neogotische eenbeukige kruiskerk met een driezijdig gesloten koor en een westtoren met een vierzijdige naaldspits.

Binnen zijn houten kruisribgewelven, opgaande van kolonnetten met knopkapitelen tegen wandpilasters. De gebrandschilderde ramen zijn geïnspireerd op de vroege gotiek. Het pijporgel werd in 1917 gebouwd door de Gebroeders Vermeulen, in 1981 gerestaureerd door de firma A. Nijsse & Zonen uit Wolphaartsdijk en hersteld in juli 1977 door Ad van der Wege en Eduward Collet in 1977.^[2]

Lamswaarde

Lamswaarde is een dorp in de gemeente Hulst, in de Nederlandse provincie Zeeland. Het dorp ligt in de regio Zeeuws-Vlaanderen en telt 570 inwoners . Sinds de gemeentelijke herindeling van 1 januari 2003 maakt het dorp deel uit van de gemeente Hulst, voordien was Lamswaarde altijd een deel van de gemeente Hontenisse.

Oud-Lamswaarde ontstond in 1242 als uithof van de Vlaamse Abdij van Boudelo, een Cisterciënzer abdij. Deze uithof, die ook een kapel omvatte, werd gedurende de Tachtigjarige Oorlog eind 16e eeuw verwoest. Na 1615, toen de Oostvogelpolder werd herdijkt, ontwikkelde zich nabij deze locatie het huidige Lamswaarde. De Boudeloodijk en de Boudeloohoeve herinneren nog aan de Middeleeuwse toestand. Aan deze toestand heeft het -grotendeels katholieke- Lamswaarde ook haar bijnaam: Het Heilig Land te danken.


Auteur: