De vallei van de Our (originele wandelingen)

Deze wandeling biedt een aangename amalgaam van wandelen door bos, langs de Our en op weinig betrede graspaden. Op mijn versie zitten er ook enkele stevige kuitenbijters in omdat de GPX-track die ik heb gedownload van de website Originele Wandelingen te wensen overlaat. Bovendien zijn er ook enkele prachtige panoramische punten omdat de wandeling langs enkele hoog gelegen punten gaat. Het hoeft dan ook geen verrassing te zijn dat dit traject over de nodige hoogtemeters beschikt.

Op de website van Originele Wandelingen heb ik al redelijk wat wandelingen gedaan, maar dit is de eerste wandeling waar ik het gebruik van de bijgeleverde routebeschrijving sterk aanbeveel. Dat heb ik helaas zelf niet gedaan en ik heb me enkel gebaseerd op de GPX-track die je op de website kan vinden. Het voordeel is dat ik van de natuur heb kunnen genieten in deze mooie regio. Ik heb namelijk door ruigtes en struwelen geploeterd, samen met de koeien in een wei gestaan, dwars door het bos gelopen, heuvelranden beklommen, me een weg gebaand door struikgewas, als een woudloper door quasi ondoordringbare varens gestapt en als kers op de taart enkele beekjes overgesprongen.

Het nadeel is dan weer dat dit erg snel erg vermoeiend begint te worden als je simpelweg het juiste pad wil volgen. De GPX-route is bijzonder inaccuraat en wijkt zo'n vijftien meter af van het pad dat je effectief moet volgen. Vooral het eerste uur was het moeilijk om de juiste weg te volgen en liep ik de helft van de tijd als een verloren dwaalgast op verkeerde plekken. Dit was voor mij bijzonder enerverend en vergalde het wandelplezier volledig.

Net voor het midden doet de GPX-route dit nog eens dunnetjes over en toen heb ik het helemaal opgegeven. Onder het motto 'Alles wat je zelf doet, doe je beter' heb ik dan maar mijn eigen weg gecreëerd en de GPX-route als leidraad genomen en uiteindelijk geraakte ik zo ook op de juiste plek. Gelukkig gaat de tweede helft van de route gelukkig over grote(re) paden en is het gemakkelijker om de juiste route te vinden en blijven volgen, maar toch...

De wandeling vertrekt aan het Europamonument in Ouren waar er wel wat parkeerplek is, maar die zijn wel snel volzet. Het eerste uur was voor mij bijzonder chaotisch, hoewel het traject langs enkele mooie plekjes komt tijdens de eerste kilometers. Zo trof ik al snel een voetgangersbrug aan over de Our waar het echte drielandenpunt tussen Luxemburg, Duitsland en België zich bevindt. Even later gaat het gevoelig naar omhoog via bossen en hier is het gemakkelijk om het juiste pad te verliezen. Daarom nogmaals: gebruik zeker en vast de routebeschrijving! Na wat padvinderij van mijn kant, beland ik uiteindelijk terug op de juiste route en wandel ik op mooie graspaden. De natuur staat hier in bloei, maar het valt me vooral op hoeveel boshyacinten hier groeien. Groen wordt regelmatig afgewisseld met het paars van deze bloemen.

Na een vijftal kilometer krijgt de wandeling een totaal ander karakter wanneer ik gedurende drie kilometer langs de Our stap. Dit parcours heeft een geaccidenteerd karakter, maar kent ook een rotsachtige ondergrond waarvoor je soms goed moet opletten. De Our is hier op zijn breedst en wat mij betreft ook het mooist. Het loont de moeite om op dit gedeelte van de wandeling even te stoppen en te genieten van de natuur die hier op zijn mooist is. Na acht kilometer laat de GPX-track weer van zijn beste kant zien en presenteert hij mij een onbestaande weg. Na wat trial and error geraak ik terug op het juiste pad om na kilometer tien terug weer de weg helemaal verloren te zijn.

Ik had geen zin meer om een onbestaande weg te volgen en dus heb ik op eigen houtje een weg gecreëerd. Eerst volg ik een breder bospad dat ik een tijdje aanhoud totdat de GPX-track helemaal tureluur wordt en zodoende ben ik letterlijk door het bos gestapt. Dat houdt dus in een heuvelrug beklimmen, over een beekje springen, opnieuw een heuvelrug beklimmen om uiteindelijk dan terug op het juiste pad uit te komen. Dat zorgt ervoor dat ik tussen kilometers tien en twaalf al freestylend wandel door de bossen.

Het laatste gedeelte van de wandeling bestaat hoofdzakelijk uit brede(re) paden, kiezelwegen en verharde wegen en dat maakt het gemakkelijker om de juiste route te blijven volgen, maar ook nu zaait elke afslag voor verwarring omdat ik nooit zeker weet of ik wel juist ben... Hier bevind ik me op het dak van de wandeling en zijn de vergezichten meer dan de moeite waard. Op deze strook trekken ook enkele planten met immens grote bladen mijn aandacht. Ik weet niet welke planten het zijn, maar de bladen van tientallen centimeters groot zijn moeilijk te missen. Ook de windmolens worden inmiddels een vaste traditie in het landschap. De passage door het dorpje Lieler is van korte duur en daarna wordt de afdaling ingezet naar het drielandenpunt.

Op deze graspaden is het aangenaam wandelen en wordt ook hier groen regelmatig afgewisseld met kleurrijke bloemen. De afdaling duurt wel enkele kilometers en wordt daarom op den duur wat monotoon. De Our is nog een stuk lager gelegen en het bos weet ook niet altijd te imponeren. Op het einde wacht het Europamonument opnieuw waar je de gelegenheid hebt om nog even door het kleine parkje te kuieren.

Dit is een diverse wandeling, maar het eerste uur werd werd helaas vergald door technische zaken met de GPX-track. Dat is jammer, want de omgeving van Ouren biedt voor elk wat wils. Bossen worden regelmatig afgewisseld met passages door groen en het stuk naast de Our was erg ontspannend om te wandelen. Enkel: neem zeker en vast de routebeschrijving mee!