De Luikse Condroz (originele wandelingen)

Bij de Chiro luidt het advies altijd "hoe vettiger, hoe prettiger" en deze wandeling is een perfect middel om dit in praktijk om te zetten. Deze wandelroute is een waar modderfestijn, maar vreemd genoeg zijn er niet zoveel plassen onderweg te vinden. Geen natte voeten dus, enkel heel veel modder aan de schoenen.

Deze wandeling is afkomstig van de website van Originele Wandelingen en staat daar een beetje eenzaam tussen Luik en Namen. Als je de wandelkaart raadpleegt, zijn veel wandelingen gegroepeerd in een bepaalde regio, maar dit traject heeft echter last van vereenzaming. De Luikse Condroz is niet meteen de meest toeristische regio en het aantal wandelaars is hier dus een stukje minder dan op andere plaatsen. Daar is ook een goede reden voor want deze wandelroute kan ook niet uitpakken met een voorname (natuurlijke) attractiepleisters zoals een waterval, rots of vallei. Nochtans is het laatste stuk van de wandeling zeker de moeite waard.

In principe begint deze wandeling bij de kerk van Marchin, maar handige Harry als ik ben heb ik hier een aantal hectometers van gereduceerd door te parkeren bij een kleine geïmproviseerde parking vlakbij het vervallen kasteel van Vyle wat nog wel een goeie plek is voor urbex voor de fotografen onder ons. Ik was er echter deze keer om te wandelen en dat is in het begin voornamelijk door bos en langs weilanden. Via een onooglijk klein paadje vlak naast een beek gaat het al snel naar omhoog via de bossen. Op deze wandeling gaat het overwegend over brede paden die op deze decemberdag voorzien zijn van een extra dikke modderlaag.

Het landschap is de eerste kilometers wel leuk om te bekijken, maar niet zo bijzonder. Voordeel van deze wandeling is wel dat het meestal over onverharde, kalme wegen gaat. Hier en daar zijn er wel passages waar er een drukke autoweg wordt overgestoken of dat ik door een gehucht wandel, maar dat zijn bijna altijd korte stukjes. De eerste bezienswaardigheid tref ik aan na een uurtje wandelen bij het kasteel van Saint-Fontaine dat voorzien is met enkele grote visvijvers waar een heleboel eenden kwaken.

Daarna breekt wellicht het meest saaie stuk van deze wandeling aan met een klim naar het Bois de Bassin. De klim verloopt gestaag maar de brede modderwegen zijn niet meteen een wandelparadijs. Het bos kent bijna enkel brede paden wat het wandelen een monotoon karakter geeft. Aan de rechterzijde is er wel een mooi panorama met een licht glooiend landschap dat wordt opgefleurd met een actieve ochtendzon en een blauw hemelgewelf. Bij de afdaling wordt het bos verlaten en zijn velden gedurende een kilometer mijn metgezel.

Via veldwegen gaat het opnieuw richting bos(rand) en op deze wegen bevinden zich ook enkele auto's waarbij ik moet opletten dat ik niet word getrakteerd op een extra portie modder, maar de chauffeurs rijden erg langzaam verder waardoor de modder beperkt blijft tot mijn wandelschoenen. Tot dusver valt de wandeling wel mee, maar is het ook niet zo bijzonder. Het zijn vooral de laatste vijf kilometer vanaf het domein van Vivaqua, een watermaatschappij, die schitteren. Vlakbij het riviertje Hoyoux doet Vivaqua aan waterwinning en dit is ontegensprekelijk het mooiste gedeelte van de wandeling. Paadjes worden wat kleiner en avontuurlijker - zowel de stijgingen als de dalingen - het rotsachtige landschap een tikkeltje pittoresker en er is het imponerende kasteel van Modave.

Dit kasteel is werkelijk gigantisch en beschikt ook over een eigen domein, inclusief een parkje. Na het kasteel gaat het abrupt naar beneden en dat is met deze modder niet ongevaarlijk. Dat ondervinden een aantal mountainbikers aan den lijve wanneer die één voor één een tête-à-tête uitvoeren met de modderige grond. De Hoyoux wordt in het laatste uur een paar keer overgestoken en dat maakt het landschap net wat diverser dan het grasland, bossen en akkers van de eerste twee uur. Bij de slotklim rond kilometer zestien staat de laatste grote stijging van de dag op het programma en wordt het bos van bij het begin van de wandeling terug bezocht. Via een aantal kleine paadjes bereik ik tenslotte terug de startplek na ruim 3,5 uur wandelen.

De pracht van deze wandeling zit zeker in de staart waar je vanaf het domein van Vivaqua wordt getrakteerd op mooie paadjes en een schitterend landschap. De kilometers ervoor is de wandeling wat gewoontjes omdat het zich niet echt kan onderscheiden met andere wandelingen omdat het vooral rekent op bos, grasland en akkers, een recept dat je ook bij veel andere wandelingen tegenkomt. De eerste tweeënhalf uur zijn dus wat monotoon, maar wel boordevol rust.