De Groene Wandeling 6: Evere - Vandervelde (7,7km)
Trail photos
Author
Trail stats
- Distance
- 4.75 mi
- Elevation gain
- 220 ft
- Technical difficulty
- Moderate
- Elevation loss
- 194 ft
- Max elevation
- 267 ft
- TrailRank
- 28
- Min elevation
- 267 ft
- Trail type
- One Way
- Time
- one hour 32 minutes
- Coordinates
- 149
- Uploaded
- June 19, 2022
- Recorded
- June 2022
near Evere, Brussels-Capital Region (Belgique)
Viewed 132 times, downloaded 6 times
Trail photos
Itinerary description
Je wandelt door bijna alle gemeenten van het Brusselse gewest en daarbij worden nogal wat parken, groene bufferzones, beekvalleien, natuurreservaten en partijen bos aan elkaar gelinkt. Langere momenten van stilte en echt wilde natuur zijn eerder schaars. Op je circulaire tocht rond Brussel moet je immers alle vervoerslijnen kruisen die naar het centrum lopen. Er zijn ook passages bij waar je tussen bebouwing wandelt, langs een drukke verkeersweg of soms zelfs tussen industrie. De Groene Wandeling trekt je niet weg uit de stad in een groene cocon maar laat je kennis met het mooie groenbeleid van Leefmilieu Brussel in de meest verscheiden vormen.
https://leefmilieu.brussels/themas/groene-ruimten-en-biodiversiteit/de-groene-wandeling
http://www.trekkings.be/degroenewandeling.html
Teksten en foto's: © Luc Selleslagh 2014 - 2022 Trekkings.be
Waypoints
Waypoint
0 ft
01 Gemeentehuis Evere
Een sterk uitbreidende gemeente had ook een nieuw gemeentehuis nodig. Er werd gekozen voor het modernistische ontwerp van architect Robert Rousseau. In een soort 'pakketbootstijl', werd het nieuwe gebouw hier in 1939 opgetrokken, bestaande uit een structuur van gewapend beton, aangekleed met gele tegels. Het sloot aan bij een gelijkaardige stijl van sommige huizen in de nieuwe Onze-Lieve-Vrouwwijk die voor de luchthaven van Evere-Haren werd opgetrokken tijdens het interbellum, met name de ronde vormen. Vliegtuigen waren in die tijd immers nog 'luchtschepen'. Tegen de gevels van het gemeentehuis kan je 3 basreliëfs zien uit 1987. Een ervan toont het wapenschild, de andere 2 zijn een ode aan de witlooftelers en baksteenbakkers.
Waypoint
0 ft
02 Olympiades
Dit bedrijvenblok met een oppervlakte van bijna 13.000 m² aan kantoren, werd opgetrokken door bouwpromotoren half jaren '00. Het werd na de bouw in 2007 verkocht aan een investeringsgroep voor 40 miljoen €. De reuze-'metalen bloempot die er voor staat, is van kunstenaar Olivier Strebelle, een man die in zijn zeer lange kunstcarrière talloze monumenten in België verwezenlijkte. Dit werk symboliseert de samensmelting van aarde en lucht maar je mag er volgens Strebelle in zien wat je wil...
Waypoint
0 ft
03 Kerkhof Evere - Brussel
Met een oppervlakte van maar liefst 38 hectaren (ongeveer 800 meter x 450 meter) is het kerkhof van Evere-Brussel het grootste in het Brusselse Gewest. Rond 315.000 doden liggen er, het hoogste aantal van alle dodenakkers in het Brusselse. Door de snelle Brusselse bevolkingsaangroei tijdens de 19de eeuw en het 'vollopen' van de drie Brusselse kerkhoven aan de rand van de oude stadsomwalling, moest op zoek worden gegaan naar voldoende ruimte voor een nieuwe en grotere Brusselse begraafplaats. Die ruimte werd gevonden in het toen landelijke Evere, in vogelvlucht op 5 km van het Brusselse centrum. Aldus kocht Brussel hier grond in 1874 om er in 1877 zijn eerste dode te begraven. Nieuw voor die tijd was dat de begraafplaats werd ingericht als landschapspark, waarbij rechte lanen werden gecombineerd met bochtende padpatronen en er werden een massa bomen aangeplant. Het parkontwerp is van Louis Fuchs, de ontvangstpaviljoenen in 'neo-etruskische stijl' van architect Victor Jamaer. Deze begraafplaats zou vandaag ook maar liefst een 40 kilometer aan hagen tellen! Het kerkhof was zo groot dat er rond 1918 zelfs korte tijd een Brusselse tramlijn door het kerkhof werd getrokken. Het was mogelijk om op die tramlijn een speciaal lijkrijtuig te laten rijden. Aangezien deze begraafplaats als park werd ingericht, komt er ook 'parkfauna' voor: eekhoorntjes, fazanten en konijnen. Het bewakingspersoneel beschikt zelfs over een karabijn om konijnen mee af te schieten! Oorspronkelijk wou men het kerkhof opdelen in een gescheiden zones voor rijken en armen, dat voorstel werd echter niet goedgekeurd. Tussen de prominenten die hier naar stof en aarde terugkeren zijn ook Brusselse burgemeesters wiens namen ook zijn vereeuwigd in de namen van de Brusselse boulevards, pleinen en buildings: Charles de Brouckère, Jules Anspach, Karel Buls, Emile De Mot en Adolphe Max. Behalve nog een pak Brusselse bourgeoisie herbergt deze begraafplaats ook de graven van ondermeer Adrien de Gerlache (bekend van de eerste internationale zee-expeditie met de Belgica naar Antarctica), Alexandre Decommune (misschien wel de eerste Belg die Congo exploreerde en die de twijfelachtige eer had voor Leopold II met de ongeletterde dorpschefs verdragen af te sluiten en zo hun gronden te confisqueren), Adolphe Quetelet (astronoom, wiskundige, socioloog), François van Campenhout (componist van het Belgisch volkslied 'Brabançonne'), Henri Beyaert (architect van grote Belgische gebouwen), Robert Goldschmidt (uitvinder en verfijnde toepassingen van nieuwe technologie, oa microrfilm, eerste Belgische zeppelins, draadloos telegrafienet met Congo, enz.). Onder de meer recente 'aanwinsten' op de begraafplaats bevindt zich ook Paul Vanden Boeynants (Polle Pens), ex-eerste minister en notoir fraudeur.
Waypoint
0 ft
04 Sint-Jozefskerk van Evere
1000 jaar lang is Evere een landelijk Vlaams dorpje gebleven, daar kwam pas verandering in in de loop van de 19de eeuw en vooral in de 20ste eeuw. Het lijkt erop dat Evere vanaf de 19de eeuw vanuit het nabije Brussel werd bekeken als een gemeente waarin volop ruimte was om grote ruimtelijke projecten te realiseren die niet meer pasten in volgebouwd Brussel-stad. En blijkbaar was in Evere voor alles plaats, waardoor een wel erg contrastrijk en onsamenhangend conglomeraat ontstond, met verspreid gelegen nog wat overgebleven restjes groen. > Zo neemt de enorme begraafplaats van Brussel bijna een tiende van het Everse grondgebied in beslag. Begin 20ste eeuw kwam hier het Brusselse vliegveld Evere-Haren, lang voor naar Melsbroek en nog later Zaventem werd uitgeweken. Over het Everse grondgebied werden in die tijd ook nogal wat verkeersaders doorgetrokken: brede boulevards naar Brussel, de E40 en een aantal spoorlijnen. De NAVO vestigde zich ook op de grens van Evere en tussenin ontwikkelden zich woonwijken in allerlei stijlen. De voorbije decennia vonden ook Europese instellingen een stek in Evere. De gemeente profileert zich vandaag nog graag als een dorp in een stad, hoewel dat beeld toch sterk voor interpretatie vatbaar is.
Waypoint
0 ft
05 Sterrenbeeldenwijk
We lopen langs de Sterrenbeeldenwijk van Sint-Lambrechts-Woluwe, aangelegd op braakland in de jaren '50 voor de middenklasse. In 1958 werd de wijk ingehuldigd. Er werden toen al garages voorzien bij de woningen. De doortrekking van de E40 tussen 1972 en 1974 bekende voor de inwoners een stevige verstoring van de nachtrust. Het stratenpatroon bestaat vooral uit een netwerk van doodlopende straten die de namen van sterrenbeelden hebben en waarin een driehonderdtal traditionele huizen liggen
Waypoint
0 ft
06 Roodebeekpark
De Groene Wandeling loopt niet door dit sterk heuvelend bosgebied van 4,5 ha maar het is wel toegankelijk. Zoals we tijdens de eerste etappe in het Ossegempark zagen, zijn de scherpste hellingen ook hier gedeeltelijk het gevolg van de ontginning als zand- en steengroeve (rond 1880). Nadien behoorde het parkdomein tot twee villadomeinen. Het toeval wil dat de eigenaars van beide villa's kort na elkaar stierven in de jaren '40. De ene, weduwe Devos, had geen erfgenaam en schonk het domein aan de gemeente, op uitdrukkelijke voorwaarde dat het publiek toegang kreeg tot het park en de gebouwen als museum zouden worden ingericht. De andere eigenaar, kunstschilder Constant Montald, stierf in 1942 bij een verkeersongeval en had slechts een verre erfgenaam. Die was niet geïnteresseerd en verkocht het eveneens aan de gemeente. Sint-Lambrechts-Woluwe heeft niet lang gewacht en stelde Park Roodebeek met veel spektakel in 1948 officieel open. Het natuurbeheer is in handen van ondermeer vzw Natura Roodebeek.
Waypoint
0 ft
07 Hof Ten Berg
Deze voormalige hoeve is verbonden met de prille geschiedenis van de streek rond Sint-Lambrechts-Woluwe. Tot in het eerste millenium was dit deel van de Zenne- en Woluwevallei wellicht nog helemaal bebost. Onderdeel van het Grote Kolenwoud, dat over de eeuwen heen werd terug gedrongen tot het huidige Zoniënwoud. Op het ontgonnen land kwamen grote hoeven, onder de controle van abdijen en kloosters. De monniken kregen gronden geschonken van de wereldlijke machthebbers van die tijd, waaruit ze inkomsten puurden via landbouwopbrengsten. Zo'n hoeve was Hof ten Berg, waarvan in akten al melding werd gemaakt in het jaar 1117. Het was een cijnshoeve van de abdij van Vorst. In de middeleeuwen moet Hof ten Berg over zowat 100 hectaren wei- en akkerland hebben beschikt, evenals een watermolen op de Woluwe. Aan die macht van de kloosters kwam een eind met de Franse Revolutie, waarbij alle goederen en bezittingen van de abdijen verbeurd werden verklaard. De hoeve en haar landerijen werden opgekocht door burgemeester François De Clerck, zoals velen in die tijd een collaborateur met de Fransen die zijn kans schoon zag om voor een prikje groot eigendom op te kopen. Onder zijn erfgenamen versnipperde die grote landeigendom. Wat vandaag nog rest van de hoeve zelf is het woonhuis dat er wellicht nog nooit zo piekfijn bijlag en tot sociale woningen omgevormde stallen. De omgeving van flatgebouwen staat als een tang op een varken.
Waypoint
0 ft
08 Hof Ter Musschen
Het idyllische Hof Ter Musschen is een overblijfsel van de tijd dat het hier nog een en al boerenland was. Deze hoeve van de familie Draeck was tot 1979 in bedrijf, van hieruit werd zo'n 35 hectaren land beheerd in de Woluwevallei. Delen ervan gaan terug tot de 18de eeuw, met nog sporen uit de 15de eeuw. Op de natte hooiweiden die ontstonden door drooglegging van vijvers, werden ondermeer Brabantse trekpaarden gekweekt. Begin jaren '80 waren de gebouwen klaar voor de sloop maar in 1988 kregen ze een beschermd statuut. SABENA nam de gebouwen in 1990 in erfpacht van de gemeente op voorwaarde dat ze de gebouwen grondig zouden restaureren met respect voor het oorspronkelijk uitzicht. Die restauratie gebeurde in 1993-'94. Delen werden haast volledig heropgebouwd. SABENA gebruikte de hoeve voor vergaderingen, feesten en als sociale zetel. In 2001 ging SABENA echter failliet. Er bestond enkele jaren onzekerheid over de toekomst van de hoeve. De NV Hof Ter Musschen nam in 2006 de erfpacht over. Schijn bedriegt wat want achter de fraaie bakstenen gevels schuilt vandaag modern design. De hoeve wordt gebruikt door gerenommeerde bedrijven voor seminaries, feesten en vergaderingen maar ook voor bruiloftsfeesten en andere exclusieve feestjes. Behalve de hoofdgebouwen is er ook nog een bakhuis en een boomgaard en nat weiland met hagen en struweel. Dat nat hooiland wordt als waardevol natuurgebied beheerd door de Milieucommissie Oost-Brussel (MOB).
Waypoint
0 ft
09 Verbrande Molen
Voilà, nog een verrassing in het Brusselse, een windmolen in een decor van flatgebouwen. Hij is bovendien ook nog maalvaardig, hoewel hij hier eigenlijk niet zo'n lange geschiedenis heeft. Deze windmolen staat hier immers pas sinds 1964. Niet zo ongewoon in het verleden dat molens vaker werden afgebroken om in een andere dorp weer te worden heropgebouwd. Dat is ook met de zogenaamde 'Verbrande Molen' het geval. Het verhaal van deze molen begint rond 1767 in het Henegouwse grensdorpje Esplechin, waar hij werd gebouwd, mogelijk als vervanger van een oudere molen. In 1919, na WO I, ondergaat de molen nog een grondige restauratie. Rond 1937 wordt hij gekocht door een liefhebber van windmolens, een zekere Dokter Duthois, die hem laat verplaatsen naar een heuvel bij het dorp Arc-Ainières. Hij wordt er opgebouwd op een plek die sinds een oude molen daar afbrandde, in de volksmond is gekend is als 'Moulin Brulé' (verbrande molen). Rond 1960 overlijdt de dokter en zijn weduwe ziet het niet zitten om de inmiddels weer vervallen windmolen op te knappen. Het toeval wil dat via een Woluwse vriend van de familie Duthois de molen wordt aangeboden aan de gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe
You can add a comment or review this trail
Comments