De bergen langs de Roannay (originele wandelingen)

Na het stormweer van vorige week was het terug tijd voor wat Ardens wandelgeweld en mijn oog viel op deze stevige stapper van de website Originele wandelingen. Met ruim zeshonderd hoogtemeters wordt de titel zeker gerespecteerd en de twee blokjes die het krijgt op de website qua zwaarte is zeker verdiend. Zeker de eerste helft van het parcours vraagt toch wat inspanning.

Deze wandeling start bij het gehucht Moulin-du-Ruy wat deel uitmaakt van de gemeente Stavelot. Het kerkje heeft enkele parkeerplaatsen, maar ik plaatste mijn wagen iets verder bij het lagere schooltje. Hoewel dit een toeristische regio is, ben ik tijdens mijn tocht welgeteld nul wandelaars tegengekomen (behalve op het absolute einde). Dat is een unicum, want zelfs op mijn meest eenzame wandelingen kwam ik hier of daar een wandelaar tegen. Als je dus even alleen op de wereld wil zijn, is dit een ideale wandeling (om in de ochtend) te doen. Mountainbikers kwam ik soms wel tegen, maar die kon ik ook op één hand tellen.

Het traject begint bij het oversteken van een beekje en de rivier Raonnay die door Moulin-du-Ruy lopen. Dit gehucht kenmerkt zich door een groot aantal vakantiewoningen en die zie ik hier meteen opduiken. De volgende bezienswaardigheid laat niet lang op zich wachten en is de Fontaine aux Nimphes die uit een afvoerpijp komt gestroomd. Dan is het tijd voor de eerste helling van de dag die meteen een goede opwarmer is voor de eerste twee uur. Het is echter de daaropvolgende daling waar ik meer moeite mee heb. Op een rotsachtige bodem in een holle weg die bezaaid is met gevelde bomen en steenpuin is het toch goed uitkijken waar ik m'n voeten zet. De eerste twee uur heb ik slechts acht kilometer gewandeld en dat is toe te schrijven aan dit soort zaken.

Dan dient zich de tweede helling van de dag aan en dat is toch de grootste van het hele lot. Honderdvijftig meter gaat het omhoog, maar op een rustig tempo is dit best te doen. De hellingsgraad valt goed mee en op de bredere paden is het relatief gemakkelijk lopen. Er zijn echter ook stroken bij die bezaaid zijn met stenen en het stappen op deze rotsachtige bodem is toch wat vermoeiender. Zeker nu de modder nog steeds prominent aanwezig is. Eenmaal boven wacht er een (heel) korte passage langs het gehucht Andrimont om onmiddellijk daarna terug het bos in te gaan.

De volgende kilometers zijn - vergeleken met de rest van de route - relatief vlak en gaan licht op en af. Na 5,8 kilometer staat er een verbodsbord, maar volgens mij is dit slechts van toepassing op gemotoriseerde voertuigen. Anders valt het moeilijk te verklaren dat honderd meter na dit verbodsbord er een wandelroute staat aangegeven. Toch wil ik het voor alle duidelijkheid even meedelen. Op dit gedeelte van het traject is het vrij nat en kleine waterlopen maken deel uit van de paden. Het dragen van waterdichte schoenen is dus met andere woorden een must. Deze wandeling is doorspekt met mooie vergezichten en dat is bij deze kilometers niet anders.

Na 6,8 kilometer is het even opletten. Ik heb hier een beroep gedaan op mijn sprongkracht om over een beekje te springen, maar het betere - en veiligere - alternatief is om via de stenen aan de rechterkant over te steken of desgevallend ga je nog meer naar rechts waar de beek gemakkelijker kan overgestoken worden dankzij kleinere geulen. Op zeven kilometer wacht er opnieuw een significante stijging en deze keer eentje met een avontuurlijk einde. Naar het einde van de stijging volg ik een klein pad waar houtstapels liggen, maar eigenlijk moet ik naar rechts waar naar er een weinig gebruikt pad ligt. Weinig gebruikt is inderdaad een correcte term voor een pad dat nu overgroeid is met sparren en ander groen.

Net wanneer ik me de bedenking maak dat dit echt een mooie wandeling is, maar toch wat variëteit mist, wordt ook dit gebrek in één klap goedgemaakt. Hier volg ik namelijk een tijdje de (in de winter) wilde Roannay die ik enkele keren kruis met behulp van bruggetjes. Het kan er modderig aan toegaan, want één van de brugjes is gesneuveld in een wandeloorlog en dus is het via modder en water een weg banen naar de overkant. Dit is misschien niet zo spectaculair als de Höegne of Lesse, maar maakt een tot dusver geweldige wandeling alleen nog maar beter.

Neuville is het tweede gehucht van de dag dat wordt bezocht en hier zijn de meters op verhard wegdek net iets talrijker dan de rest van de wandeling. Het bos wordt ook ingeruild voor een meer landelijke omgeving waar ik me nu begeef op veldwegen en uitkijk op de vallei van de Raonnay. Hier zijn toch nog wel wat landbouwactiviteiten met dito tractorsporen die leiden tot kleine modderpoelen. Niet meteen mijn meest favoriete gedeelte van de wandeling dus. Lang duurt het tochtje door dit landbouwgebied niet, want het bos wordt snel weer bezocht langs brede paden waar zich iets later ook een skipiste bevindt.

De laatste grote helling van de dag staat gepland na ongeveer 13,7 kilometer en hier lijkt het er zelfs op dat ik door een klein beekje moet gaan. Zoals gezegd: waterdichte schoenen zijn echt geen overbodige luxe. De klim naar boven verloopt vrij gestaag en op het hoogste punt staat er pal in het midden van het bos een luxevilla. Hoe zo'n villa midden in een bos mag (en überhaupt kan) gebouwd worden, is mij een compleet raadsel. Het is een sterk staaltje van ruimtelijke ordening op z'n Belgisch, vermoed ik. Op een mooi, maar modderachtig graspad gaat het omlaag en krijg ik even later misschien wel de mooiste vergezichten van de wandeling gepresenteerd.

De afdaling loopt gestaag naar beneden en biedt weinig moeilijkheden. Bij de laatste kilometer is het wel even opletten. Wanneer ik een brug oversteek, volg ik een stenen pad dat kort omhoog loopt, maar waar zich ook opnieuw een kleine beek heeft gevormd door het aanwezige regenwater. Net wat lastiger om door te lopen, maar het verzekert me wel van properdere schoenen aangezien de modder wordt weggespoeld dankzij het regenwater. Na bijna vier uur wandelen, beland ik bij de achterzijde van het gemeenteschooltje en is de wandellus tot een goede einde gebracht. Opvallend is wel dat wanneer ik vertrek (rond twee uur 's namiddags) er veel meer mensen aanwezig zijn dan in de ochtend. Als je echt alleen wil genieten van deze wandeling, begin je dus best vroeg genoeg in de ochtend.

Dit is volgens mij één van de mooiere wandelingen van de website Originele wandelingen en dan weet je dat je over een prachtexemplaar beschikt. Met name de eerste tien kilometer zijn fantastisch om te doen alsook het einde waar je prachtige panorama's te zien krijgt in de afdaling. De route na Neuville in het landbouwgebied haalt niet hetzelfde hoge niveau, maar is nog steeds leuk om te doen. Een speurtocht op het internet leert me ook dat dit één van de minder populaire wandelingen is van Originele wandelingen, maar geheel onterecht.