Damavand Northeast ( Gazanak) دماوند شمال شرقی (گزنک)

عنوان برنامه: صعود به قله دماوند جبهه شمالشرقی (روستای گزنک)

منطقه جغرافیایی: استان مازندران

نوع و سطح برنامه: کوهنوردی بسیار سنگین

تاریخ اجرا: پنجشنبه و جمعه 1393/05/23,24

سرپرست: فرشید جلیل پور


گزارش نویس: محسن صدیقیان

اعضاء شرکت کننده:
1. فرشید جلیل پور(سرپرست گروه )
2. بابک شریفی(عضو فعال)
3. فرزاد بابایی(عضو فعال)
4. مهدیه حسن زاده(عضو فعال)
5.فرید جباری(عضو فعال)
6.سمیرا شهبازی
7.هادی افشار
8.مهدی کریمی(عضو فعال)
9.عارف اسدی(عضو فعال)
10.فرزانه حیدری(عضو فعال)
11. کیمیا وفایی
12. محسن صدیقیان(عضو فعال)

مسیرهای مهم جهت صعود به قله دماوند عبارت هستند از:

▪ جبهه شمالی، از میان دو یخچال سیلویه (سمت راست) و دوبی سل (سمت چپ) است.

▪ جبهه شمال شرقی، مسیر پناهگاه تخت فریدون.

▪ جبهه جنوب غربی، مسیر پناهگاه سیمرغ.

▪ جبهه جنوبی، از سمت جنوب شرقی دامنه کوه، پلور، مارینه، گوسفند سرا و بارگاه سوم است.

آسان ترین مسیر جبهه جنوبی و مشکل ترین مسیر جبهه شمالی آن است.
شرح گزارش صعود:
اول سلام میکنم خدمت همه همنوردان عزیز . خوشحالم که مسئولیت نوشتن یکی از سخت ترین و بهترین برنامه های کوهنوردی باشگاه کوهنوردی فراز بر عهده من افتاد.
قبل از برنامه طبق معمول از طریق کلوب اقا فرشید سرپرست گروه طی دو تا پیام خصوص وسایل و تجهیزات و ساعت و مکان حرکت رو برای 6 نفر از دوستان که برنامه ها ی آمادگی دماوند رو( 1-شب مانی قله کلون بستک،2-دربند - توچال -خط الرئس شرقی – کلکچال – جمشیدیه ) با موفقیت پشت سر گذاشتند ارسال کرد.
ساعت 20:30 دقیقه سه شنبه 28/5/93 حوال میدون امام حسین هر هفت نفر حاضر شدیم و در حالی که داشتیم سنگینی کوله هامون رو مقایسه میکردیم ، راننده مینی بوسی که از قبل هماهنگ کرده بودیم خبر از خرابی ماشینش داد و با یه راندده دیگه و هزینه بیشتر راهی روستای گزانک شدیم . آقا فریدم که مثل همیشه تو اتوبان بابایی ملحق شده به گروه :)
تهران-میدان امام حسین (ع) –جاده هراز – جاده گزنه – روستای گزانک
حوالی ساعت 11 بود که رسیدیم به روستا(گزانک ارتفاع 1600 متر )و چنتا از بچه های روستا کنار جاده بودند و بعد از پرس جو معلوم شد که یک مسجد کوچیک وسط روستا هست که کوهنورد ها برای گذروندن شب میتونن ازش استفاده کنن. آب و پتووسرویس بهداشتی (خونه روبه رو مسجد) انتن و برق و شارژ کلا مهیا بود. بعد از خوردن شام مختصر خوابیدیم و موقع اذان صبح خادم مسجد اومد و بدارمون کرد و نماز خوند. اولش فکر کردیم منظورش این بوده که ما هم باهاش نماز بخونیم، اما طولی نکشید که فهمیدیم باید کمک مالی به مسجد رو سریع تقدیم کنیم. حدود ساعت 7 اماده و مهیا بعد از گرفتن چنتا عکس راه افتادیم . خوشبختانه یه سری تابلو برای راهنمایی کوهنوردا به سمت مسیر کوهنوردی مهیا شده بود. برعکس جبهه های دیگه دماوند که تقریبا از 3000 متر شروع میشن نه قاطر بود نه نیسان و باید کل راه رو با پای خودت به همراه کوله سنگین طی کنی ، اونم از ارتفاع 1600 متری رو ستای گزانک ، 4000 متر صعود و تغییر ارتفاع تا رسیدن به قله ، بسم الله اومدیم دماوند.

ابتدای مسیر که هنوزم مزش تو دهن من و فرید مونده ، پر از باغ های میوه بود که نه در داشت نه دیوار و واز لحاظ شرعی هرگونه لحاظ شرعی حرام بود!!! و باید یه چنتا میوه میچیدیم. رسیدیم به کنار رودخونه تلخه رود که آبش یکم سفید بود و به نظر آشامیدنی نمی یومد. به هر حال ما از قبل با خودمون آب برده بودیم( نفری 3-4 لیتر). دوباره بعد از رد شدن از روی رودخونه یه سری چمنزارها و طبیعت قشنگ شروع شد که دلمون نیومد عکس نگیریم و یکم آلو جنگلی نخوریم .
انتهای این مسیر سرسبز دو تا پاکوب بود که یکی ارتفاع میگرفت و یکی مستقیم ادامه داشت . ما مستقیم رو رفتیم و رسیدیم به یه چشمه کوچیک(چشمه اسپی - N35 56.335 E35 E52 11.948 ) یکم آب خوردیم و استراحت کردیم . یکم جلوتر که رفتیم دیدیم که کوه ریزش کرده و کلا پاکوب از بین رفته و یه شن اسکی با شیب خیلی تند رو به رومون بود. من و مهدی و فرید از شن اسکی رد شدیم و به علت نبودن پاکوب شیب کوه رو رفتیم بالا و با جی پی اس فرید فهمیدیم که پاکوب اصلی خیلی بالاتر از اونی بوده که ما داشتیم میرفتیم (همون انتهای مسیر جنگل پاکوب سمت راستی)و باقی دوستان از بالا شن اسکی رو دور زدن و رو پاکوب به هم ملحق شدیم و بازم عکس..:)

مسیر رو همینطور ادامه دادیم تا حدود ساعت 12 رسیدیم به یک چشمه که کلا چیزی جز لجن و گل وسنگریزه هیچی نداشت و در وافع نمی شد ازش آب برداشت . اونجا نشستیم و یکم استراحت کردیم، دوباره حر کت کرده بالای تپه بعدی یه محل برای دامدارها بود که با یه وان و لوله آبی که از یه چشمه بالای کوه میومد آب رو برای آبشخور دامهاشون مهیا کرده بودند . آب که نبود چون مسیر لوله از زیر نور افتاب میگذشت تقریبا شبیه آب جوش بود و قابل خوردن نبود. کل مسیر هیچ کوهنوردی دیده نمی شد . تا اینکه یه گروه از انزلی تو این نقطه به ما رسیدن و از ماهم جلو زدن.
دوباره طی مسیر کردیم و حوالی ساعت 1 بعد از ظهر به چشمه استله سر (N35 56.915 E52 11.295) رسیدیم که الحق آبش عالی و خنک بود. بساط ناهار رو جور کردیم و وبعد یک ساعت و نیم دوباره ادامه مسیر کردیم . ابتدا یه شن اسکی شیب تند رو بالا رفتیم بعدش یه دشت بود. اون بالا یکم نشستیم و تلفن انتن میداد و برای تماس با خانوده وقت مناسبی بود. دشت رو ادامه دادیم ، رسیدیم به یه تپه(پهن کوه) رفتیم بالای تپه یه سنگ بزرگ بود که روش نوشته بود مسیر قله . یال روی تپه رو به سمت بالای یال و از سمت چپ یه شن اسکی اهکی رفتیم بالا . واقعا سخت بود کاملا تحلیل رفته بودیم،تا اینجای کار یه توچال رو صعود کرده بودیم، اما وقتی به دماوند نگاه میکردیم متوجه میشدیم هیچ کار هنوز نکردیم و دماوند شوخی بردار نیست اونم از گزانه. این قسمت مسیر پاکوب مشخصی نداشت اما بالاتر از یال این تپه و کمی پایننتر از صخره ها که از پایین میتونستیم ببینیم پاکوب داشت. هوا سرد و تاریک شدف مجهز تر کردیم خودمون رو و رسیدیم به یه چشمه که دارای اسم بود. گروه با تصمیم فرشید خان تصمیم گرفت برای پیدا کردن پاکوب کنار هم حرکت کنه اما مسیر واقعا تو شب صعب العبور بود چون پر از سنگهای گنده و شکسته شده کنار هم بود و خبری از زمین صاف نبود و هر لحظه امکان آسیب دیدگیو در رفتن مچ پا لای سنگ ها وجود داشت . علاوه بر این بالاتر که میرفتی سنگ ها ریزش هم داشت ! به من گفتن برو جلو راه رو پیدا کن من رفتم جلو ، البته زیادی رفتم جلو:) بماند که گون با تیغ های متراکم رو با سنگ جهت قرار دادن نشیمن گاه اشتباهی گرفتم تو تاریکی :)!!! ...من برگشتم و به گروه ملحق شدم و چون ادامه مسیر ممکن بود خطرساز باشه ، زیر صخرههای منتهی به یال تو یه قسمت تقربا باریک صاف بیواک زدیم و بچه ها خسته خوابیدن. البته من و هادی چای خوردن رو که فراموش نمی کنیم. گروه انزلی هم 200 متر جلوتر از ما بیواک زدن. انقدر سخت بود رسیدن به اینجا که یکم روحیمون رو برای رسیدن به قله از دست دادیم. اما صبح که بیدار شدیم و چشمک های دماوند رو دیدم دوباره امید تو دلمون زنده شد.
پنج شنبه ساعت 6 صبح حرکت کردیم به سمت پناهگاه تخت فریدون تو ارتفاع 4350 متری . 600 متر صعود پیش رو داشتیم . اما 400مترش شن اسکی نارنجی رنگ وحشتناک !! به هر حال آروم آروم این شن اسکی رو رد کردیم و بالخره ساعت 11 رسیدیم رو یالی که منتهی می شد به پناهگاه تخت فریدون(4050 متر) ، واقعا خوشحال بودیم.
پاکوب رو ادامه دادیم و بعد از بالا رفتن از قله منار رسیدیم به پناهگاه تخت فریدون ، پناهگاه شلوغ بود و پر از کوهنوردها و باربرها و قاطرها که همه از روستای ناندل (مسیر شمال شرغی از ناندل – گوسفند سرا-ارتفاع شروع 3100 متر) اومده بودن. چادر زدیم بلافاصله و ناهار زدیم و خوابدیم و سرپرست تصمیم گرفت ساعت 1 بامداد روز جمعه حرکت کنیم و مناظر واقعا عالی بود. انتن دهی ایرانسل و همراه اول خوب و آب آشامیدنی از دوتا یخچال سمت چپ و راست پناهگاه جور میشد که شب ها آبش یخ می زد. کوله های حمله رو غروب اماده کردیم و دوباره استراحت کردیم واسه یه صعود آلی.

ساعت یک نصفه شب بیخواب گروه یعنی من همرو بیدار کردم و گروه نیم ساعته اماده شد و با گرفتن یک عکس تو هوای سرد شروع به حرکت کردیم. با سرقدم های به جای اقا فرشید سرپرست گروه با سرعت متناسب تقریبا نصف 1300 متر باقی مونده از پناهگاه تا قله رو طی کردیم . هوا شدیدا سرد بود و اینطور که از تو نت دیدیم منفی 13 درجه بود با باد 40 کیلومتر برساعت . وقتی به 5000 رسیدیم کلا هیچ پوشش گیاهی نبود ، طلوع زیبای صبح تمام سنگ ها رو قرمز کرده بود . روی هم سنگها رو دونه ای یخ پوشونده بود و دریغ از کوچکترین نشانه های حیات به جز یه سری باز که تو آسمون پرواز میکردن . تقریبا شبیه مریخ بود:) مسیر رو ادامه دادیم رسیدیم به کلاه برفی دماوند ، خوشبختانه بوی گاز تو مسیر شمالی وشمالشرقی زیاد نیست به جر نوک قله .این قسمت آخر واقعا سخت بود، چون واقعا بریده بودیم و با زاپاس بنزین بالا میرفتیم ! حدود ساعت 10 رسیدیم به قله ! تبریک میگم دوباره به همه افراد گروه که تونستن این مسیر واقعا سخت و طولانی () با بیشترین تغییر ارتفاع در مسیرهای کوهنوردی ایران (4070 متر صعود تو یه برنامه) رو با موفقیت پشت سر بزارن .اون بالا یکم شلوغ بود مخصوصا سمت جبهه جنوبی.

عکس ها رو گرفتیم و بعد از 45 دقیقه راهی پناهگاه شدیم . ساعت 3 رسیدیم پناهگاه و چادرها رو جمع کردیم و ساعت 5 عصر جمعه به سمت ناندل حرکت کردیم . تو مسیر برگشت یک دسته بز کوهی دیدیم که خیلی تجربه جالبی بود کل مسیر پاکوب مشخص داشت . باید بگم که تو صحبتهایی که با گروه کوهنوردی دماوند داشتیم مشخص شد که اونهام دو سال پیش از گزنه اومدن بالا و دیگه از این مسیر هوس دماوند نمیکنن! مثل ما! ساعت 8 رسیدیم به گوسفندسرا ونیسانی که از ناندل اومده بود نزدیک گوسفند سرا پارک کرده بود . لازم به ذکر که تو پناهگاه از باربرها و بقیه کوهنوردا میتونید شماره نیسان رو جور کنید، صاحب گوسفند سرا هم وانت داشت. با نیسان برگشتیم اول جاده گزنک و از اونجا با مینی بوسی که مسیر رفت ما رو آورد راهی تهران شدیم تو ترافیک شدید و ساعت 4 صبح رسیدیم میدان اما حسین.


 

زمانبندی اجرای برنامه:
سه شنبه:
20:30 میدان امام حسین(ع)-ابتدای خیابان دماوند-نبش خیابان شهید منتظری
23:30 گردنه دیزین- توقف برای ناهار
چهارشنبه
7:00 به سمت پناهگاه تخت فریدون از روستای گزانک
12:30 چشمه استله سر
19:30 چشمه بعدی ( بیواک)
پنج شنبه:
6:30 به سمت پناهگاه تخت فریدون
13:15 تخت فریدون
جمعه
01:30 به سمت قله
10:30 فتح قله دماوند از جبهه شمالشرقی روشتای گزانک
11:10 به سمت تخت فریدون
17:30 به سمت ناندل
20:30 به سمت جاده هراز (ورودی گزنک)
23:30 به سمت تهران
شنبه
04:00 میدان امام حسین (ع) تهران



اطلاعات مسیر رفت:
http://en.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=7564854#

ارتفاع مبدا حرکت (روستای گزانک): 1600 متر
ارتفاع قله کلون بستک :5671 متر
مجموع ارتفاع صعود شده: 4060 متر